เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 655

เหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบ ตกตะลึง ก้าวเท้าถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้น

ทั้งสองก็มองตากัน

“ฆ่ามัน！”

ภาพมกุฎมังกรได้ปรากฏขึ้นแล้ว

ไม่ต้องจำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระ

ทันใดนั้น

ทั้งสองคนรวบรวมพลังขั้นสูงสุดเข้าไว้ด้วยกัน

ไม่มีการยั้งมือแม้แต่น้อย

รัศมีอันน่าสะพรึงกลัว 2 ดวงเล็ดลอดออกมาจากผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉาน

โดยเฉพาะผู้คุมกฎสิบ

ในเวลานี้พลังลมปราณของร่างกายเขาแข็งแกร่ง ราวกับหมอกควันแห่งหมาป่าที่พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!

เห็นได้ชัดว่า

ความแข็งแกร่งของผู้คุมกฎสิบนั้นแข็งแกร่งกว่าเหลิงฉานหลายเท่า

“ไอพวกขยะ！”

หยางเฟิงยิ้มเยาะ

ต่อให้เข้ามาอีกก้าว

พลังลมปราณดุจสีรุ้ง

เมื่อพูดจบแล้ว

หมัดเหล็กคู่หนึ่งของเขา หมัดข้างหนึ่งไปทางซ้าย หมัดอีกข้างไปทางขวา กระแทกเข้าหาทั้งสองคนจนกระเด็นไปไกล

หนึ่งหมัดของหยางเฟิง เรียกได้ว่าสั่นสะท้านทั้งโลกา

เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ราวกับว่าเป็นระเบิดที่จะทำลายทุกสิ่งในโลก เพื่อที่จะหล่อหลอมจักรวาลขึ้นมาใหม่!

ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉาน สีหน้าเปลี่ยนไป

แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอีกแล้ว

ทักษะหมัดมวยของหยางเฟิง ได้มาจากการสู้รบนับพันครั้งในกองทัพ วิกฤตชีวิตและความตายนับไม่ถ้วน

หมัดของเขา

มีไว้ฆ่าคนเท่านั้น！

ไม่ได้มีไว้พูดจาภาษาดอกไม้！

กำหมัดยิ่งใกล้เข้ามามากเท่าไหร่

อาการบาดเจ็บของผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

10ลี้！

5ลี้！

3ลี้！

1ลี้……

ท้ายที่สุด

หมัดก็กระแทกที่เรือนร่างของทั้งสอง

พลั่ก！

พลั่ก！

เสียงดังกึกก้อง

ผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉาน กระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่สองลูก

แต่หยางเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ไร้ซึ่งการขยับเขยื้อน

เปรียบเสมือนเทพเจ้าผู้สำรวจโลกอยู่เบื้องบน!

แม้ว่าผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉาน จะมีพลังแข็งแกร่งแห่งแดนปรมาจารย์ใหญ่ แต่ก็ยากที่จะต่อกรกับหยางเฟิง!

“เจ้า……”

ผู้คุมกฎสิบมีสีหน้าตื่นตกใจ

เขาถูกต่อยโดยหยางเฟิง เขากระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร

ในที่สุดถึงสามารถทรงตัวได้

ไร้ซึ่งความตื่นตกใจ

รู้สึกเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงที่ยอมแพ้กับชีวิต ความฝันอันขมขื่น!

ในเวลานั้น

เขาเพียงอยากจะหนี

หนีไปให้พ้น！

การแย่งชิงชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรครั้งนี้ เดิมทีก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

จะต้องกลับไป

ไม่เช่นนั้น

เขาอาจจะตายที่นี้ก็ได้！

“ผู้คุมกฎ ท่านยังไหวใช่หรือไม่？”

ณ เวลานี้

หลี่ซู่รีบออกมาจากการต่อสู้ มาประคองเหลิงฉานและถามด้วยความเป็นห่วง

ในใจของเหลิงฉานรู้สึกอบอุ่น

ถึงแม้เขาจะดูถูกหลี่ซู่

แต่ตอนนี้

คนที่เขาพึ่งพาได้ มีเพียงแค่หลี่ซู่เท่านั้น

เหลิงฉานส่ายหัวพลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงว่า “ข้าไม่เป็นไร รีบหนีเร็วเข้า ไม่งั้นพวกเราทุกคนจะต้องตายที่นี่!”

เมื่อได้ยินดังนั้น

สายตาหลี่ซู่เกิดความประหลาดใจ

เจ้าเหลิงฉาน แม้แต่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรก็ไม่ต้องการแล้วงั้นรึ？

ดูแล้ว

คงจะได้บาดเจ็บสาหัสจริง

เมื่อคิดได้ดังนี้