ซากศพ เลือดสด
กองทับซ้อนกันบนสุสานของเย่เหวินทั้งหมด
หลี่ซู่พูดอย่างดุร้ายเหี้ยมโหด “เหล่าสหาย รอพวกเรากลับศูนย์พันธมิตรบู๊ จะต้องไปรายงานต่อท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่ ให้ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่สังหารหยางเฟิงและล้างแค้นแทนผู้คุมกฎสิบให้จงได้ ”
“ฆ่าหยางเฟิง!”
“ฆ่าหยางเฟิง!”
“ฆ่าหยางเฟิง!”
……
เวลานี้
สมาชิกทั้งหมดของศูนย์พันธมิตรบู๊กู่ร้องก้องตะโกน
พวกเราเกลียดชังหยางเฟิง
จนไม่มีที่สิ้นสุด
“คิก คิก …… หากจะฆ่าท่านแม่ทัพ ก็ต้องดูก่อนว่าพวกเราจะมีชีวิตรอดหรือไม่?”
ทันใดนั้น
น้ำเสียงเย็นฉียบดังเข้ามาในหูของพวกเขา
"ใครน่ะ?"
หลี่ซู่หวาดผวาขึ้นมาฉับพลัน
เมื่อเขาหันหลังกลับไปก็ต้องตกตะลึงไปทั้งตัว
เพราะเห็นเพียงพลทหารที่ติดอาวุธหนักหลายพันคนถือปืนเล็งมายังพวกเขา
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
พลทหารเหล่านี้มาจากไหน?
เพียงชัวพริบตา
หลี่ซู่สับสนมึนงงไปหมด
"หนี!"
"รีบหนีไป!!!"
เมื่อรอให้หลี่ซู่โต้ตอบแล้ว
เขาก็ตะโกนออกมาเสียงดังทันที
สมาชิกทั้งหมดของศูนย์พันธมิตรบู๊วิ่งหนีไปทันทีทันใด
"อยากหนีรึ ฝันไปเถิด!"
“สังหารพวกมันทั้งหมดเพื่อสนองแก่ข้า!”
กัสสปะยิ้มเยาะเย้ย
ปัง!
ปัง!
ปัง!
……
กระสุนหลายนัดถูกลั่นไกออกไป
ทุกคนอลหม่านแตกตื่น
หลังจากนั้น
อ้าก!
อ้าก!
อ้าก!
……
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น
สมาชิกของศูนย์พันธมิตรบู๊จมลงในกองเลือดทีละคน
ต่อให้ศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาจะแข็งแกร่ง
ทว่าท่ามกลางห่าฝนกระสุน
ก็คือพวกขยะ!
หลายคนเลือดไหลออกมาไม่หยุด
ดวงตาเบิกกว้าง
สิ้นใจอย่างกระสับกระส่าย
พวกเขาล้วนไม่อยากเข้าใจว่ากำลังจะต้องตาย
เหตุใดถึงมีพลทหารนอกสุสานได้
เหตุใดกัน?
ถึงมีพลทหารมารอเก็บพวกเขา
นี่คือเป็นการสังหารหมู่!
พวกเขารู้สึกเสียใจว่าเหตุใดตนถึงมายังหมู่บ้านตระกูลเย่?
ผู้คุมกฎสิบก็ตะโกนเสียงดัง "มอบพลังทั้งหมดแก่ข้าเพื่อตีฝ่าวงล้อมซะ!"
"ฆ่ามัน!"
สาวกกุ่ยเหมินมากกว่าหนึ่งร้อยคน ระเบิดเสียงออกมา
รัศมีแห่งการสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเล็ดลอดออกมาจากร่างกาย
แม้รู้ว่าตนจะต้องตาย
พวกเขาก็ยังคงไม่หวาดกลัว
วินาทีที่เข้าร่วมกับกุ่ยเหมิน
พวกเขาก็ได้ละทิ้งชีวิตและความตายไปหมดแล้ว
ชีวิตของพวกเขาไม่ใช่ของพวกเขาอีกต่อไป!
"ฆ่ามัน!"
สิ้นเสียงคำราม
ผู้คุมกฎสิบก็ได้คุมบังเหวียน
“ผู้ที่ไม่รู้จักประมาณตน ยอมนำตนไปสู่หายนะ”
“สังหารพวกมันให้สิ้นเพื่อสนอแก่ข้า!”
กัสสปะยิ้มเยาะเย้ย
เทียบกับเสือขาวผู้โง่เขลาบ้าบิ่นแล้ว เขาชอบที่จะสังหารศัตรูอย่างสะอาดหมดจดมากกว่า
ปัง!
ปัง!
ปัง!
……
เสียงปืนดังสนั่นขึ้น
สาวกของกุ่ยเหมินถูกโจมตีจนล้มลงบนพื้นไปทีละคน
เมื่อเห็นลูกสมุนของตนถูกสังหารฝ่ายเดียว
ดวงตาของผู้คุมกฎสิบพลันแสดงความโกรธจัดราวกับว่ากำลังจะแตกสลาย
ปฎิบัติการในครั้งนี้
เขาเองก็เกือบถูกเล่นงาน
แม้จะกลับไปยังกุ่ยเหมินได้ เขาก็จะกลายเป็นผู้บัญชาที่ไร้ซึ่งไพร่พลอยู่ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...