เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 702

เหงื่อไหลจากหน้าผากไม่หยุด

สีหน้าซีดเผือด ไม่มีสีเลือดเลยแม้แต่น้อย

"หยางเฟิง แกตายแน่! แกตายแน่!!!"

เย่หนานกัดฟันและร้องตะโกนออกมา

"หึหึ!"

หยางเฟิงหัวเราะเบาๆ : "ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! ถึงเวลานี้แล้ว แกยังจะกล้ามาปากแข็งกับฉันอีก!"

พูดจบ

สองมือของหยางเฟิงก็คว้าแขนทั้งสองข้างของเย่หนานไว้อย่างรวดเร็ว

เย่โหรวปิดตาของตนเองด้วยความเจ็บปวดใจ

เรื่องราวเป็นไปอย่างที่ตนเองคาดการณ์เอาไว้ มันจะต้องพัฒนาไปในทางที่ไม่ดี

"หยางเฟิง แกต้องการจะทำอะไร?"

"อย่านะ! อย่า!"

หยางเฟิงลงมืออย่างฉับพลัน ชั่วพริบตาเย่หนานก็เจ็บปวดจากการถูกจับเอาไว้!

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดผวา

เขาพยายามที่จะดิ้นรน

เพียงแต่สองมือของหยางเฟิงนั้น ราวกับคีมเหล็กก็ไม่ปาน!

ทันใดนั้น

ที่มุมปากของหยางเฟิงได้เผยให้เห็นถึงความโหดเหี้ยม

"จำเอาไว้ ตงไห่ไม่ใช่ที่ที่แกอยากจะมาก็มาได้!"

กร๊อบ!

กร๊อบ!

ในชั่วพริบตา

เสียงกรอบหักดังขึ้นสองครั้ง

"โอ๊ย!"

"โอ๊ย!"

เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวด ดังก้องไปทั่วห้อง

ตัวทั้งตัวของเย่หนาน นอนอยู่บนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

สองแขนสองขาของเขา ถูกหยางเฟิงหักจนหมดแล้ว

ร่างกายราวกับหนอนที่เลื้อยขยุกขยิก ชักดิ้นชักงอไปมาอยู่บนพื้นไม่หยุด

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ทำให้เย่หนานจนปัญญาที่จะพูดออกมาได้

ชั่วชีวิตของเขา ไม่เคยได้รับความทรมานเช่นนี้มาก่อนเลย

เกรงว่าถึงแม้วันนี้จะไม่ตาย ต่อไปก็ต้องกลายเป็นคนพิการ!

และหยางเฟิง

เขาเหลือบมองเย่หนานอย่างเย็นชา บนใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ในใจไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ เป็นเพราะเย่หนานที่หาเรื่องใส่ตัวเอง

มาก่อความวุ่นวายที่ตงไห่

นี่คือราคาที่ต้องจ่าย!

เย่โหรวที่อยู่ข้างๆ ตกใจกลัวจนทึ่มทื่อไปก่อนแล้ว!

ความหวาดกลัวอย่างมหาศาลได้ปกคลุมอยู่ที่ตัวเธอ

เย่โหรวอยากจะหนี

แต่ร่างกายของเธอ คล้ายกับว่าแข็งทื่อ

อยากจะขยับเขยื้อน......

แต่กลับไม่สามารถขยับตัวได้เลย

เขาจะให้ตนเอง ใช้กระบี่ไส้ปลาที่เป็นของตกทอดของตระกูลฆ่าตนเองอย่างนั้นเหรอ?

"ไม่กล้าเหรอ? ต้องการให้ฉันหาคนมาช่วยคุณไหม?"

หยางเฟิงมองเย่โหรวอย่างดูถูกเหยียดหยาม

แตะต้องเกล็ดมังกร!

จะต้องตายสถานเดียว!

เย่เมิ่งเหยียน

เย่ไห่

หยางพั่นพั่น

ญาติมิตรเหล่านี้ ล้วนเป็นครอบครัวของหยางเฟิงทั้งสิ้น!

ใครวางแผนคิดร้ายต่อพวกเขา

คนคนนั้นจะต้องตาย!

ทันใดนั้น

เย่โหรวก็ร้องตะโกนออกมา

เธอหยิบกระบี่ไส้ปลาขึ้นมาจากพื้น และพุ่งเข้ามาที่หยางเฟิง!

"กรี๊ด!"

"หยางเฟิง ฉันจะฆ่าแก!"

เย่โหรวรู้ตัวว่ายากที่จะหลีกหนีความตายได้

แต่ก่อนจะตาย หากได้ตายไปพร้อมกันกับหยางเฟิง ก็ถือเป็นการล้างแค้นให้พ่อของตนเอง

หยางเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเคลื่อนไหว

บนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นถึงความสงสารเล็กน้อย!

เกรงว่าเย่โหรวจนถึงแก่ความตายแล้ว ก็ไม่สามารถจินตนาการได้ว่า ท้ายที่สุดแล้วตนเองได้ก่อให้เกิดสิ่งไม่ดีอะไรขึ้นมาบ้าง!

ปัง!