เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 724

“ครับ！”

ฮู๋หยางนำปรมาจารย์ของแดนปรมาจารย์นับหนึ่งพันคนขึ้นรับการต่อสู้ขององครักษ์มังกรทันที！

ปรมาจารย์ของแดนปรมาจารย์นับหนึ่งพันคนนี้เป็นส่วนที่สำคัญของศูนย์พันธมิตรบู๊

ก็คืออาศัยเรียกศูนย์พันธมิตรบู๊ว่าเจ้าโลกบู๊！

ครั้งนี้

เริ่นเทียนสิงเพื่อสามารถเหยียบให้ตงไห่ราบคาบแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมา ต่างก็พาเอาความสามารถเดิมของตัวเองมาแล้ว！

มีการเข้าร่วมของผู้แข็งแกร่งแดนปรมาจารย์นับพันคนแล้ว

ก็สามารถต่อต้านการเข้าโจมตีที่เฉียบคมขององครักษ์มังกรได้ทันที

ฮู้！

ในใจของเริ่นเทียนสิงโล่งอกแล้ว

ตัวเองยังคงดูถูกตงไห่แล้ว

ใครจะสามารถคิดถึง

ที่นี่จะแอบซ่อนปรมาจารย์ที่ลึกลับกลุ่มหนึ่งอย่างนี้แล้ว！

แต่คิดมา นี่ควรจะเป็นพลังสุดท้ายของตงไห่แล้ว

ถ้าหากไม่งั้น……

เริ่นเทียนสิงก็ยากมากที่จะจินตนาการได้จริง ๆ

ตงไห่เล็ก ๆ จะครอบครองพลังที่น่ากลัวอย่างนี้ได้ยังไง？

ฟิ้ว！

ฟิ้ว！

เงาร่างสองสามร่างก็ตกลงที่ด้านหน้าของหม่าตง

หม่าตงพูดด้วยใบหน้าที่เคารพนบน้อบทันที“ผมคารวะท่านแม่ทัพ！”

หยางเฟิงกวาดตามองหม่าตงแวบหนึ่งอย่างเย็นชาแล้ว“หม่าตง นายรู้ความผิดไหม？”

ตึ้งเสียงหนึ่ง

หม่าตงคุกเข่าลงอย่างไม่ลังเลแล้วแม้แต่นิด

“ผมรู้ความผิด！”

“ผมไม่ได้เชื่อฟังคำสั่งของท่านแม่ทัพ นำคนม้าขวางการโจมตีของศูนย์พันธมิตรบู๊โดยพลการ！”

หยางเฟิงพูดเสียงเย็นชา“ในเมื่อนายรู้ เพราะอะไรยังตั้งใจทำผิด？”

พูดจบ

ความคิดฆ่าที่เยือกเย็นก็ปกคลุมหม่าตง

ในพริบตา

สีหน้าของหม่าตงแดง

เหมือนมีมือใหญ่ที่ไร้รูปร่างหนึ่งบีบคอของเขาไว้แน่น

ให้เขาหายใจเปลี่ยนเป็นลำบากขึ้นมา！

หยางเฟิงเป็นครั้งแรก

แต่เขาขัดคำสั่งของหยางเฟิงจริง ๆ แล้ว

คำสั่งทหารยิ่งใหญ่เหมือนเขา！

ถ้าหากอยู่ที่ค่ายทหาร หม่าตงก็คือไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง！

ที่สนามรบชายแดน นี่คือโทษตาย！

แต่ความตั้งใจเดิมของเขายังไงคือดี！

ก็เหมือนกับตัวเอง

เหมือนกับทหารชายแดนนับหมื่นนับพันคนนั่นที่อยู่ด้านหลังตัวเอง！

ไม่สนใจความตาย

ฆ่าคนเพื่อความยุติธรรม！

เพื่ออะไร？

ยังไม่ใช่เพื่อต้าเซี่ย เพื่อครอบครัวคนสนิทเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังตัวเองไง！

“เห็นแก่ความตั้งใจเดิมของนายเพื่อประชาชนของตงไห่ ฉันปล่อยนายไปครั้งหนึ่ง！” หยางเฟิงมองหม่าตงแวบหนึ่งแล้วพูดจาง ๆ

“แต่โทษตายละเว้นได้ โทษเป็นหนียาก ทำลายศูนย์พันธมิตรบู๊นี่ด้วยมือตัวเอง！”

“ถ้าไม่สามารถทำได้ นายก็ถือหัวมาเจอแล้วกัน！”

“ครับ！”

หม่าตงเป็นคนที่เรียนหนังสือคนหนึ่ง เวลานี้ได้ยินคำพูดของหยางเฟิงคิดไม่ถึงจะอารมณ์ฮึกเฮิมขึ้นมา

เขาแย่งมีดหั่นใหญ่จากลูกน้องมา พูดเสียงดัง“พวกพ้อง ตามฉันไปฆ่าหน้าคนหัวใจหมากลุ่มนี้แล้ว！”