เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 866

“และผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนของตระกูลหยางแต่แรก เขาจะเป็นคุณชายอะไร?”

“ตอนนี้เขามีความสามารถมาก เขาเป็นราชาตงไห่แล้ว คงเหยียดหยามตระกูลหยางเล็กๆของเรา!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หยางติ่งเทียนเต็มไปด้วยความโกรธ

ครั้งก่อนเขาไปตงไห่ด้วยความหวังดีเพื่อไปหาหลานสาว

ไม่คิดว่าจะถูกหยางเฟิงดูถูกถากถาง

ยังกล้าบอกด้วยว่าหากเขากล้าก้าวเข้ามาตงไห่อีกจะฆ่าเขา!

จะดีจะเลวฉันก็เป็นพ่อของมัน

มันพูดกับฉันแบบนั้น

มันเห็นฉันอยู่ในสายตาที่ไหน?

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ฟู๋โป๋ก็ไม่กล้าพูดอะไร

อย่างไรเสียพ่อลูกสองคนนี้ก็บาดหมางกันเป็นเรื่องปกติ

ครั้งที่แล้วฟู๋โป๋เตือนหยางติ่งเทียนไม่ให้ไปที่นั่น

แต่หยางติ่งเทียนก็ไม่ฟังและยืนกรานที่จะไป

เกือบจะทำให้เกิดความขัดแย้งนองเลือดระหว่างพ่อลูกทั้งสอง

หากไม่ใช่เพราะเขาเกลี้ยกล่อมเกรงว่าทั้งสองคงสู้กันแน่นอน

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่ทำให้เป็นกังวล

ฟู๋โป๋คิดแล้วรู้สึกเหนื่อยใจเล็กน้อย!

พอหายโกรธ

หยางติ่งเทียนโยนพู่กันในมือเขา

“ไม่เขียนแล้ว เขียนไปก็วุ่นวายใจ!”

“นายท่าพวกเราควรทำอย่างไร?”

“ฉันเกรงว่าคนที่ปล่อยข่าวน่าจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้น!”

ฟู๋โป๋กล่าวด้วยความกังวลโดยไม่ได้สนใจสีหน้าของหยางติ่งเทียน

ตอนนี้ตระกูลหยางขึ้นหลังเสือแล้ว

ยอมรับก็ไม่ได้ไม่ยอมรับก็ไม่ได้

หากตระกูลหยางยอมรับว่าหยางเฟิงเป็นคุณชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหยาง

หากหยางเฟิงยอมรับว่าเขาเป็นคนของตระกูลหยาง

หยางติ่งเทียนต้องรับผิดแทนหยางเฟิงก็ไม่เป็นไร

ประเด็นคือไอ้เด็กนี่มันไม่เคยยอมรับว่าตัวเองเป็นคนตระกูลหยาง!

ความผิดนี้ช่างประหลาด!

ฟู๋โป๋หรี่ตาและพูดว่า “นายท่านในเมื่อจากตระกูลหนิงเป็นคนปล่อยข่าว งั้นหยางของเราคงแย่แน่! ตอนนี้คนนอกทุกคนคงรู้แล้วว่าหยางเฟิงเป็นคนของตระกูลหยาง และตระกูลใหญ่เหล่านั้นคงไม่อยู่เฉย!"

ได้ยินเช่นนั้น

หยางติ่งเทียนก็ดูจนปัญญาเช่นกัน

อันที่จริงเขารู้เรื่องที่หยางเฟิงมาจงโจวตั้งนานแล้ว

แต่เพื่อปกปิดความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฟิงและตระกูลหยาง

หยางติ่งเทียนจึงไม่เคยติดต่อกับหยางเฟิง

เพราะหยางติ่งเทียนรู้ดี

หากคนนอกรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฟิงและตระกูลหยาง มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับหยางเฟิงแต่กลับเป็นเรื่องเลวร้าย!

แค่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปก็มากพอที่จะทำให้คนกลัว