เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 921

เมื่อมองเห็นสีหน้าของหยางเฟิงที่มีสีหน้าโกรธแค้น หงส์แดงรู้ดี ว่าท่านแม่ทัพนั้น ต้องการที่จะได้ธุรกิจทุกอย่างที่เกี่ยวกันชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นมาครอบครอง ！

หยางเฟิงมองไปที่หงส์แดงก่อนที่พร้อมจะเอ่ยว่า “ของอื่นๆ คุณไม่ต้องไปสนใจหรอก คุณนั้นคอยพิจารณาตรวจสอบเอกสารของชิงเฉิงกรุ๊ปให้ผมต่อไปก็พอแล้ว！”

หงส์แดงพยักหน้าตอบรับ “รับทราบค่ะ！”

เรื่องที่เป็นทางการนั้นจะต้องส่งต่อให้คนที่เป็นทางการนั้นไปดู

หยางเฟิงนั้นไม่เคยที่จะใช้เวลาของตนเองอย่างเปล่าประโยชน์เลย

ส่วนเสือขาวที่อยู่ด้านข้างนั้นก็ตะลึงครู่หนึ่ง

ท่านแม่ทัพเอ่ยประโยคเดียว ก็เอาเรื่องบริษัทชิงเฉิงกรุ๊ปที่มีมูลค่าร้อยล้านกว่าให้กับหงส์แดงจัดการ

เกรงว่าทั้งในเมืองต้าเซี่ย คนที่มีอำนาจในมือที่ใหญ่ขนาดนี้ คงจะมีแต่หยางเฟิงเพียงคนเดียวเท่านั้น ！

……

ในขณะเดียวกันนั้น บ้านตระกูลหยาง

หลงเฟยหยูที่พักอยู่ในบ้านตระกูลหยางมาแล้วหนึ่งคืน

ไม่ใช่เพราะว่าเขานั้นไม่ได้เจอหลงโยวหลิงมาเป็นเวลานั้น เพียงแค่อยากจะถามไถ่ถึงเรื่องของเธอบ้าง

นั่นก็เพราะว่า หลงเฟยหยูนั้นไม่ได้ที่ต้องการมาจากมือของหยางติ่งเทียน

วันที่สอง

หลังจากที่ตื่นมา

หลงเฟยหยูนั้นเตรียมที่จะไปถามหยางติ่งเทียน

ในรอบนี้ เขานั้นกะที่จะไปถามตรงๆต่อหน้า

ในสายตาของเขานั้น ทั้งหมดของตระกูลหยางนั้นที่เป็นตระกูลมหาเศรษฐีได้ทั้งหมดนั้นก็เพราะตระกูลหลง

งั้นตระกูลหยางนั้น ยังมีอะไรอีกล่ะ ที่เขานั้นไม่สามารถที่จะเอาได้？

ในใจของหลงเฟยหยู เขานั้นไม่เคยที่จะเอาหยางติ่งเทียนมาไว้ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

ในสายตาของเขานั้น หยางติ่งเทียนก็แค่พวกหนูตกถังข้าวสารที่รอกินข้าวต้มอ่อนๆ！

หากไม่ใช่เพราะหยางติ่งเทียนนั้นแต่งงานกับหลงโยวหลิง เขานั้นหรอที่จะมานั่งอยู่ในตำแหน่งของผู้นำตระกูลหยาง？

ฝันไปเถอะ！

หยางติ่งเทียนเจ้าคนดีคนนี้ เพียงเพราะอยากที่จะนั่งอยู่ในตำแหน่งของผู้นำตระกูลหยาง เลยไม่เสียดายที่จะละทิ้งแม้แต่ภรรยาและลูก ！

คนแบบนี้ หลงเฟยหยูนั้นไม่เคยเอามาไว้ในใจเลยด้วยซ้ำ！

ในตอนนี้ คนใช้ของตระกูลหยางเดินเข้ามา ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเคารพ “คุณชายหลง นายท่านให้ข้ามาเชิญท่านไปทานข้าวครับ，”

“ข้าทราบแล้วล่ะ！”

เมื่อมองเห็นหลงเฟยหยู หลงโยวหลิงนั้นดีใจเป็นอย่างมาก

เพราะเธอนั้นไม่มีลูก ในใจของเธอนั้น หลงเฟยหยูหลานคนนี้ เหมือนกับลูกของเธอที่หาไม่ได้จากไหนอีกแล้ว！

แน่นอน

หยางเฟิงนั้นก็คือลูกของเธอเหมือนกัน

น่าเสียดาย ที่หยางเฟิงนั้นเขานั้นไม่ยินยอมที่จะกลับมายังบ้านตระกูลหยาง！

หลงเฟยหยูนั่งลงอย่างไม่เกรงใจ ก่อนที่จะกินอย่างไม่สนใจ

หลังจากที่ทานไปหลายคำ เขานั้นเงยหน้ามาถามอย่างสงสัย พร้อมทั้งมองไปที่หลงโยวหลิง “ทั้งหมดนี่อาเป็นคนทำหรอ？”

ในความทรงจำของหลงเฟยหยู

หลงโยวหลิงนั้นเป็นพี่สาวของตระกูลหลง ไม่ต้องเอ่ยถึงพวกทำอาหารเช้าพวกนี้ เกรงว่าแม้แต่ห้องครัวก็ไม่เคยต้องเข้า

หลงโยวหลิงนั้นแลบลิ้น ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างนุ่มนวล “เป็นยังไงบ้าง อร่อยไหม？”

หลายปีมาแล้ว หลงโยวหลิงนั้นได้เรียนการทำอาหารมาตลอด

เพื่อที่จะได้จับกระเพาะของหยางติ่งเทียนเอาไว้ ก่อนที่จะได้จับกุมหัวใจของเขาเอาไว้！

แต่ที่น่าเสียดาย……หลายปีมานี้ ในใจของหยางติ่งเทียน ที่มีเพียงแค่แม่ของหยางเฟิงเท่านั้น！