เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 939

หยางติ่งเทียนส่ายหัว “เฟยหยู เจ้าไม่ต้องเอ่ยหรอก เรื่องเมื่อก่อนมันผ่านไปแล้ว ข้าเป็นอาของเจ้า จะไปเอาอะไรกับเรื่องพวกนั้น เจ้าอดทนอีกนิดนะ อีกสักครู่หมอก็จะมาแล้ว！”

เมื่อได้ยินเสียงของหยางติ่งเทียน

ภายในใจของหลงเฟยหยูนั้นยิ่งเศร้าเข้าไปอีก

เขาไม่ได้เอ่ยอะไร

แต่ว่าเขานั้นจำได้ดี กว่าเรื่องที่เพิ่งจะเกิดการฆ่าพวกนี้

พ่อของตนเองได้นั้นหันหลังหลบหนี แต่ว่าหยางติ่งเทียน！

ที่เป็นคุณอาที่เขาไม่ยอมรับมาตลอด เข้ามากันให้ตนเองภายด้านหน้า ！

ยิ่งกว่านั้น กระสุนเมื่อสักครู่นั้นเกือบที่จะฆ่าหยางติ่งเทียนไปแล้ว！

หยางติ่งเทียนไม่กลัวตายหรือ？

หรือว่าเขาไม่รู้ว่า ตนเองนั้นไม่เคยเอาเขามาไว้ในสายตา ？

อีกทั้งยังไม่เคยเอาเขามาเคารพไว้เป็นคนโตกว่าอีกด้วย？

ถึงแม้กระทั่งไม่ได้เอาตระกูลหยางนั้นมาไว้ในสายตาอีกด้วย？

แล้วทำไมหยางติ่งเทียนจะต้องมาช่วยตนเองด้วย？

ในชั่วพริบตา

น้ำตาของหลงเฟยหยูก็หลั่งไหลลงมา

เขานั้นคิดถึงเมื่อก่อนจนรู้สึกซาบซึ้งใจออกมา

เมื่อคิดถึง เมื่อก่อนที่ตนเองปฏิบัติกับหยางติ่งเทียน แล้วยังไม่เคารพหยางติ่งเทียนว่าเป็นอาของตนเองอีก ……

ตนเองนั้นเป็นแค่ไองั่งคนหนึ่ง！

แต่ว่าพ่อของตนเองนั้น

เหอเหอ！

หลงเฟยหยูนั้นไม่อยากที่จะเอ่ยเยอะ

หยางเฟิงที่มองเห็นเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะจับปาก แล้วเกือบจะส่งเสียงหัวเราะออกมา

พ่อของเขาคนนี้……

อ้อ

ไม่ใช่สิ！

หยางติ่งเทียน เขามีสกิลการแสดงที่ยอดเยี่ยมเลยนะ！

เร็วๆนั้น หมอก็ได้เข้ามา

หลงกูเฉิงนั้นสีหน้าเต็ไปด้วยความร้อนรน“รับเข้าไปช่วยลูกชายผมทีครับ！”

หมอรีบวิ่งกันเข้ามา ก่อนที่จะช่วยกันพยายามห้ามเลือดของหลงเฟยหยู

“อ้า！”

เมื่อจับไปโดนแผลของหลงเฟยหยู เขานั้นก็ได้ร้องออกมาอย่างโหยหวน！

หลงกูเฉิงนั้นเอ่ยตะโกนโกรธ“ หากลูกชายของข้าเป็นอะไรไปล่ะก็ พวกเจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต！”

“รับทราบรับทราบรับทราบครับ คุณชายไว้ใจเถอะ！”

หมอหลายคนนั้นก็ตกใจ แต่ละคนนั้นก็โดนดุจนสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีขาว

“พูดไร้สาระ！พวกเจ้าพูดโกหก！”

“รีบไปเอาเจ้าหยุนเฟยฉางนั้นมาหาข้า！”

ในตอนนี้ หลงกูเฉิง นั้นโกรธเป็นอย่างมาก

คุณชายตระกูลหยุน กล้าที่จะมาลอบฆ่าลูกชายของข้า

ตระกูลหยุนอยากจะทำอะไรกันแน่？

พวกเขาอยากจะเปิดศึกกับตระกูลหลงงั้นหรอ？

ส่วนหยางติ่งเทียนที่อยู่ด้านข้างก็ได้หรี่ต

หลงเฟยหยูนั้นได้เรียกให้หยุนเฟยฉางมาลอบฆ่าหยางเฟิง

สุดท้าย หยุนเฟยฉางไม่เพียงแต่ไม่ได้ฆ่าหยางเฟิง แต่กลับไปฆ่าหลงเฟยหยู？

มีความหมายจริงๆ！

นี่มันช่างมีความหมายจริงๆ！

หยางติ่งเทียนหันหลังไป มองไปที่หยางเฟิง

ในตอนนี้ หยางเฟิงเองที่แอบหลบมองเรื่องสนุก

สำหรับหยางเฟิงแล้ว จุดประสงค์ของเขานั้นสมใจแล้ว

ดังนั้นเขาถึงได้มีสีหน้าที่สนุกสนานบนความทุกข์ของคนอื่น

ต่อจากนี้ ก็ดูตระกูลหยุนและตระกูลหลง ว่าหมากัดหมาหรือไงกัน？

“ไม่คิดเลยว่า ข้านั้นจะประเมินลูกชายของข้านั่นต่ำไป……”