เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 983

เฉินตงฝืนทนความเจ็บปวด พูดด้วยสายตาที่เย็นชา“แต่……พวกนายคิดว่า อย่างนี้แล้วก็สามารถฆ่าฉันได้เหรอ？ บอกพวกนายให้ ขอแค่ฉันไม่ตายวันหนึ่ง พวกนายตระกูลเย่ก็หยุดคิดที่จะควบคุมสำนักหงทั้งหมด！”

ฮึ！

ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนส่งเสียงฮึที่เย็นชาออกมาจากปลายจมูก！

ถึงแม้เฉินตงเคยเป็นเจ้าสำนักหงแล้วยังไงอีก？

วันนี้เฉินตงกำหนดไว้ต้องตกลงมา！

ฟืบ！

ฟืบ！

ฟืบ！

……

สองสามคนขี้เกียจเปลืองน้ำลาย หันฆ่าไปทางเฉินตงเลยทันที

กลิ่นไอการฆ่าที่ดุร้ายเอาเฉินตงล้อมไว้แล้วในพริบตา！

แต่เฉินตงไม่มีการหวาดกลัวใด ๆ

ถึงแม้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว

แต่เขายังไงก็เป็นเจ้าสำนักหง

อยากที่จะฆ่าตัวเอง？

ก็คือฝันไป！

“ไปตายซะ！”

เฉินตงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง

สองดวงตาเปิดเผยสีหน้าที่โกรธจัดออกมา

จากนั้นสองหมัดกำแน่นต่อยออกไปอย่างรวดเร็ว

ปัง！

ปัง！

ปัง！

ระดับที่เฉินตงออกหมัดเร็วมากแล้วจริง ๆ

สีหน้าปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนเปลี่ยนไปมาก

พวกเขาอยากที่จะหลบ

แต่ภายใต้ระยะห่างที่ใกล้ พวกเขาจะหลบยังไง？

สักพัก

ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนก็ถูกหมัดของเฉินตงต่อยโดน

แต่ละคนบินตลบออกไปแล้ว เลือดสดลอยกระเซ็น

สักพัก

ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนก็กลายเป็นศพ

แคร๊ก ๆ ๆ ！

ในเวลาเดียวกันนี้

เฉินตงไอขึ้นมาอย่างรุนแรงแล้ว

สีหน้าของเขายิ่งเปลี่ยนเป็นขาวซีดแล้ว

ลงมือครั้งนี้ทำให้เขาทั้งคนแทบจะหมดแรงแล้ว

สองขาอ่อน

ทั้งคนเกือบจะล้มเซนั่งบนพื้น

หนี！

หลังเอาหยางพั่นพั่นช่วยออกมาจากในมือของผู้คุมกฎเก้าแล้ว

หยางเฟิงว่างอยู่สักพัก

เขาฟื้นคืนกลับไปใช้ชีวิตดูแลลูกและภรรยาอีกครั้ง

ด้านหนึ่งรับส่งหยางพั่นพั่นเข้าเรียนและเลิกเรียน

อีกด้านหนึ่งรับส่งเย่เมิ่งเหยียนเข้าทำงานและเลิกงาน

วันเวลาเล็ก ๆ อย่างนี้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก

เพราะก่อนหน้านี้หยางพั่นพั่นถูกลักพาตัว

ภายใต้การเตือนของหยางเฟิง

หม่าตงไม่กล้ามีความประมาทแม้แต่นิด ส่งคนเพิ่มเฝ้าระวังตงไห่ทั้งหมดอย่างเข้มงวดขึ้นมาทันที

ตงไห่ในตอนนี้สามารถถือเป็นเมืองเหล็กหนึ่งแล้ว

วิลล่าตระกูลเย่ในลานสวนใหญ่

หยางเฟิงในเวลานี้กำลังชงชาอย่างสบาย ๆ

และเย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ด้านข้างกลับยุ่งอยู่กับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค

หยางเฟิงดื่มชาอึกหนึ่งแล้ว ถามจาง ๆ “ภรรยา ตอนนี้โดยพื้นฐานแล้วกรุ๊ปได้เรียกว่าตัวพ่อโลกธุรกิจของต้าเซี่ยแล้วทั้งหมด ต่อมาคุณวางแผนจะทำยังไง？”

ได้ยิน

เย่เมิ่งเหยียนเงยหน้าขึ้นมาครุ่นคิดสักพักแล้ว ใบหน้าท่าทางจริงจัง

“ต่อมาฉันอยากที่จะให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปพุ่งออกจากต้าเซี่ย เดินออกต่างประเทศ！”

สำหรับคำตอบนี้ของเย่เมิ่งเหยียน

หยางเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

เพราะเขาต่างก็รู้มาตลอด