ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 38

ส่วนปัญหาเรื่องไซส์ของถนิต นันท์นรีส่งมาให้แล้ว น่าจะวัดจากเสื้อผ้าของเขา มีบางจุดใหญ่ไป บางจุดเล็กไป แต่รสิกาไม่ได้ปรับแก้ ใช้ไซส์นี้ในการทำชุด

วันหมั้นของพวกเขา พริบตาเดียว ก็เหลือแค่ห้าวันแล้ว ช่วงนี้ทำให้รสิกาค่อยๆ หาสภาวะการทำงานแบบเมื่อก่อนเจอแล้ว เหมือนเธอเดินออกจากเรื่องการหย่าร้างแล้ว

แน่นอนว่า ถ้าชญตว์กับพิมพ์พิศาไม่มารบกวนเธอ

แผลบนตัวชญตว์กับพิมพ์พิศาดีขึ้นเยอะแล้ว บนหน้ามองไม่เห็นแผลเป็นอะไร มาวอแวต่อหน้ารสิกาอีกแล้ว

พวกเขาสองคน คือแบบฉบับของคนที่บาดแผลหายแล้ว จึงลืมความเจ็บปวดในอดีต

เช้าตรู่ รสิกาผลักประตูเข้าไปในสตูดิโอ จรณินทร์ เดินเข้ามา สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห "พี่รสิกา พิมพ์พิศากลับมาแล้ว เธอทำเกินไปจริงๆ!"

เรื่องที่ชญตว์อยู่กับพิมพ์พิศา คนในสตูดิโอต่างรู้ แต่ทุกคนไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องปวดใจของรสิกา

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าชญตว์จะกลับมาที่นี่กับพิมพ์พิศา แถมยังเจ้ากี้เจ้าการกับพวกเขา

"เธอมาทำไม" รสิกาได้ยินชื่อพิมพ์พิศา ก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

ตั้งแต่หย่ากับชญตว์ เธอไม่คิดจะเจอสองคนนี้อีก และไม่คิดว่าพิมพ์พิศาจะมาสตูดิโอของตัวเองด้วย

"ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว สามีเก่าของพี่รสิกาก็มาด้วยนะ" จรณินทร์พูดอย่างโมโห "พิมพ์พิศาพูดว่ามาเลือกชุดเจ้าสาว หญิงร้ายชายเลวคู่นี้ ไร้ยางอายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาเลือกชุดแต่งงานที่นี่!"

พวกเขามาเลือกชุดเจ้าสาวเป็นเรื่องรอง เรื่องหลักคือจะแสดงอำนาจใส่รสิกา

รสิกาสูดหายใจลึก จากนั้นมองไปยังห้องประชุม "เธอไปทำงานเถอะ ฉันจะไปเจอพวกเขาหน่อย"

"พี่รสิกา ต้องระวังนะคะ" จรณินทร์พูดอย่างเป็นกังวล เพราะพิมพ์พิศามากันสองคน แต่รสิกามีเพียงคนเดียว

ชญตว์ยังไม่ทันพูดจบ ประตูถูกผลักเข้ามา เป็นการขัดจังหวะ คนที่นั่งอยู่ด้านในทั้งสองคน เงยหน้าหันมามอง เห็นรสิกาเดินเข้ามาพอดี

วันนี้เธอแต่งตัวสบายๆ ด้านบนสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นผ้าชีฟองสีขาว รูปแบบธรรมดา สร้อยคอยาวประดับอยู่ที่ลำคอ ด้านนอกคลุมด้วยสูทตัวยาว แขนสามส่วน ด้านล่างสวมกางเกงเจ็ดส่วนสีอ่อน สวมรองเท้าส้นสูงสีเนื้อ ดูสดใสเป็นอย่างมาก

รสิกาเป็นนักออกแบบ ต้องเลือกเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่อยู่แล้ว บางทีเสื้อผ้าของเธอ อาจไม่ได้สวยระดับต้นๆ แต่เมื่อสวมอยู่บนตัวเธอ ดูสวยสง่ามีราศีมาก

ชญตว์มองจนเหม่อ พิมพ์พิศาสีหน้าไม่สู้ดี ใช้แขนกระทุ้งชญตว์อย่างแรง เขาตั้งสติได้ รีบลุกขึ้น ยื่นมือไปทางรสิกา "รสิกา......"

รสิกามองมือเขานิ่งๆ ยกมือเอาผมที่ปลิวมาด้านหน้า ทัดไว้หลังหู "พวกคุณมาทำอะไร"

ชญตว์ชักมือกลับอย่างกระอักกระอ่วน พิมพ์พิศาที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นมาว่า "เราจะแต่งงานกันแล้ว!" เหมือนประกาศความเป็นเจ้าของอย่างไรอย่างนั้น แถมยังคล้องแขนชญตว์เอาไว้ด้วย มองรสิกาอย่างอวดดี

การกระทำของเธอ ทำให้รสิกาอดหัวเราะในใจไม่ได้