ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 377

อาจเป็นเพราะสายตาของจิ่งขุยและจิ้งอ๋องนั้นชัดเจนเกินไป จักรพรรดิหนิงจึงมองตามไปด้วย เมื่อเห็นเช่นนี้ พระองค์ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา น้ำเสียงของเขาก็ดูไม่สบอารมณ์เล็กน้อย "วันนี้เป็นวันมงคลที่เจิ้นแต่งตั้งองค์ราชินี แต่กลับมีคนสวมชุดสีแดงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ต้องถือโทษเช่นไร!"

ทุกคนเห็นหญิงสาวในชุดสีแดงนั้นมาแล้วบ้าง เพียงแต่เวลาและสถานที่ที่พบนั้นไม่เหมาะสมเท่าไหร่ จึงไม่มีใครเอ่ยปาก เมื่อได้ยินจักรพรรดิหนิงทรงพิโรธอย่างมาก แววตาของพวกเขาก็มองไปที่จิ่งเหวินซีพร้อมกัน

จิ่งเหวินซีเองก็ไม่รีบร้อนกระไร นางยืนขึ้นและเดินไปที่ตรงกลางตำหนัก และโค้งคำนับจักรพรรดิหนิง " ฝ่าบาทมิได้ออกพระราชโองการว่าวันนี้ห้ามสวมชุดสีแดง แต่หากฝ่าบาททรงพิโรธด้วยเหตุนี้ เช่นนั้นก็ย่อมเป็นความผิดของหม่อมฉันเพคะ หม่อมฉันรู้ผิดเพคะ แต่ทว่าฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันเพียงสวมเสื้อที่ไม่เหมาะสมกับเวลาสักเท่าไหร่ จากนั้นหม่อมฉันก็โดนลงโทษ เช่นนั้นหากเป็นโทษหลอกลวงเบื้องสูง จะต้องรับโทษเช่นไรหรือเพคะ?"

จักรพรรดิหนิงมองที่จิ่งเหวินซีอย่างเย็นชา "โทษหลอกลวงเบื้องสูงนั้น แน่นอนต้องประหารเท่านั้น เพียงแต่เจ้าถามเช่นนี้เพื่อนการอันใด หรือว่าเจ้าอยากจะสร้างข้อหาหลอกลวงเบื้องสูงอีกหนึ่งข้อ"

หยุนชางมองไปที่จิ่งเหวินซี แต่เห็นว่าจิ่งเหวินซีอมยิ้มเล็กน้อย และรอยยิ้มของนางก็ดูแปลก ๆ เล็กน้อย " แน่นอนว่าหม่อมฉันมิได้ทำเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันทราบว่าในตำหนักนี้ มีคนทำผิดข้อหาหลอกลวงเบื้องสูงเพคะ ไม่เพคะ ไม่เพียงแต่หลอกลวง แต่นางยังลอบสังหารพระราชธิดาด้วยเพคะ!"

พระราชธิดา? เกิดความสงสัยขึ้นมาในแววตาของทุกคน และก็ก้มหน้าลงและกระซิบกันว่า " แคว้นหนิงของเรามีพระราชธิดาเพียงสองท่านมิใช่หรือ? หนึ่งคือองค์หญิงหัวจิ้ง เพียงแต่ว่าตอนนี้ท่านไม่ถือว่าเป็นพระราชธิดาแล้วกระมั้ง? แต่ก็ไม่เคยได้ยินข่าวว่าท่านเสียชีวิตมิใช่หรือ? พระราชธิดาอีกหนึ่งท่านก็อยู่ที่นี่มิใช่หรือ? แล้วคำพูดที่ว่าลอบสังหารพระราชธิดานั้น เกิดขึ้นได้อย่างไร?"

"พูดจาเหลวไหล!" จักรพรรดิหนิงตบไปที่พักแขนเก้าอี้มังกรอย่างแรง แววตาของเขาค่อยๆ เย็นชาลง

"หม่อมฉันพูดจาเหลวไหลหรือไม่นั้น ฝ่าบาทฟังหม่อมฉันกล่าวให้จบก็ย่อมทราบความจริงเพคะ วันนี้หม่อมฉันมาที่นี่เพื่อเปิดโปงคนชั่วที่โหดเหี้ยมนางก็คือ…" จิ่งเหวินซีลุกขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วชี้นิ้วไปที่ทิศทางหนึ่งในตำหนัก

ทุกคนมองไปตามทิศทางที่นางกำลังชี้ และพวกเขาก็เห็นว่านางกำลังชี้ไปที่จิ้งอ๋อง

"นางบ้าไปแล้วหรือ เหตุใดจึงบอกว่าท่านจิ้งอ๋องลอบสังหารพระราชธิดา?" มีคนพูดพึมพำเบาๆ

"คนที่ลอบสังหารพระราชธิดาก็คือนาง! พระชายาจิ้งอ๋อง!" เสียงของจิ่งเหวินซีดังขึ้น และสะท้อนอยู่ในตำหนักจินหลวนเป็นเวลานาน จากนั้นจึงค่อยๆ เบาลง แต่เสียงอื่นๆ ก็ดังขึ้นมา มีเสียงกระซิบพูดคุยกัน เสียงขบขัน เสียงตกตะลึง และเสียงไม่แยแสใดๆ

จิ่งเหวินซีก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหันและคุกเข่าลง "หม่อมฉันมีหลักฐาน พิสูจน์ว่าพระชายาจิ้งอ๋องท่านนี้มิใช่องค์หญิงหยุนชางเพคะ องค์หญิงหยุนชางถูกนางสังหารไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้วเพคะ และนางมาแทนที่องค์หญิงหยุนชาง แล้วกลับเข้ามาที่พระราชวัง กลายเป็นองค์หญิงหยุนชางและพระชายาจิ้งอ๋องเพคะ พวกท่านถูกนางหลอกเพคะ"

หยุนชางเลิกคิ้วและจ้องไปที่จิ่งเหวินซี แววตาของนางฉายประกายคลุมเครือออกมา

แววตาที่ทุกคนมองไปที่จิ่งเหวินซีนั้นราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูคนบ้า แต่จิ่งเหวินซีก็ยังไม่ยอมแพ้ นางกัดฟันและพูดว่า " ฝ่าบาท หม่อมฉันมีพยานเพคะ พิสูจน์ได้ว่าองค์หญิงหยุนชางนั้นถูกลอบสังหารเมื่อไม่กี่วันก่อนจะกลับพระราชวังเมื่อปีที่แล้ว หม่อมฉันยังมีภาพเหมือนขององค์หญิงหยุนชางก่อนที่องค์หญิงจะเสียชีวิตเพคะ แม้ว่าในภาพจะค่อนข้างคล้ายกับองค์หญิงปลอมนี้ แต่นางไม่ใช่คนในภาพเพคะ"

จักรพรรดิหนิงแสดงสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยออกมา "ในเมื่อเจ้าบอกว่าเจ้ามีพยาน ฉะนั้นก็นำพยานขึ้นมาให้เราพบก็แล้วกัน"

"เพียงแต่อาตมาและพระสงฆ์สามรูปนี้เป็นข้อยกเว้น ด้วยเหตุที่รับใช้อยู่ในลานบ้านที่องค์หญิงอาศัยอยู่ ฉะนั้นจึงมีโอกาสบ้างบางคราวที่จะได้พบเห็นองค์หญิงในขณะที่ไม่สวมผ้าคลุมหน้า แต่พระชายาจิ้งอ๋องที่อยู่ในพระราชวังนี้ กลับเป็นคนของเพื่อนของเจ้าอาวาสอู๋น่า ท่านจะมาอาศัยที่วิหารสองสามวันในทุกๆ เดือน และคุ้นเคยกับอาตมาอย่างมาก ปีที่แล้วหลังจากที่องค์หญิงฮุ่ยกั๋วได้รับพระราชโองการจากจักรพรรดิ ให้กลับไปที่พระราชวัง พระชายาจิ้งอ๋องท่านนี้ก็มาที่วิหารขอรับ"

"ครั้งนั้นอาตมาคิดว่าโยมผู้นี้คงมาอาศัยระยะหนึ่งเช่นที่ผ่านมา เพียงแต่เช้าวันต่อมา อาตนาตื่นเช้ากว่าเดิม แล้วพบว่านางรับใช้ของโยนท่านนี้ได้ลากกระสอบออกจากห้องที่องค์หญิงอาศัยอยู่ขอรับ กระสอบนั้นดูเหมือนจะมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ อาตมาเกิดความสงสัยจึงตามนางไป สาวใช้นั้นลากกระสอบไปโยนลงไปในหุบเขาด้านหลังวิหาร อีกทั้งยังขุดหลุมมาฝังกระสอบนั้นอีกด้วย........"

หยุนชางเงยหน้ามองไปที่สีหน้าของจิ่งเหวินซี แต่พบว่านางจ้องมองมาที่หยุนชางอยู่ตลอดเวลา ในแววตานั้นเผยความสะใจออกมาเล็กน้อย หยุนชางยิ้มมุมปาก และฟังพระสงฆ์นั้นเล่าอย่างเสียงดังต่อไป

"หลังจากที่อาตมาเห็นสาวใช้นั้นเดินจากไปแล้ว จึงได้ไปขุดเอาดินที่ฝังไว้ออก ทันทีที่เปิดกระสอบ ก็พบองค์หญิงขดตัวอยู่ในกระสอบและหมดลมหายใจไปแล้วขอรับ"

ผู้คนในตำหนักก็มองไปที่หยุนชางด้วยความสงสัยเล็กน้อย แม้ว่าบางคนจะไม่เชื่อสิ่งที่จิ่งเหวินซีกล่าว แต่ตัวตนของพระสงฆ์ผู้นี้ได้รับการยืนยันจากหยุนชางแล้ว และตอนนี้เขากล่าวมาอย่างชัดเจนและมีหลักการ พวกเขาจึงรู้สึกลังเลเล็กน้อย

"เช่นนั้นหรือ?" หยุนชางเพียงแค่เอ่ยปากเบาๆ "หลังจากฟังที่หลวงพี่กล่าวแล้ว ข้าเองก็เชื่อขึ้นมาแล้วบ้าง เพียงแต่หากว่าข้าเป็นองค์หญิงตัวปลอม อีกทั้งรูปลักษณ์ก็แตกต่างจากองค์หญิงที่อาศัยอยู่ในวิหาร แล้วเหตุใดหลังจากนั้นเจ้าอาวาสอู๋น่าของวิหารก็พบข้าอยู่หลายครั้ง แต่ก็มิเคยกล่าวว่าข้าเป็นตัวปลอม?"

ทุกคนพยักหน้า ใช่ เมื่อวันก่อนเจ้าอาวาสนาอู๋น่าก็มาที่เมืองหลวง และเปิดโปงตัวตนของจิ่งเหวินซีที่เป็นนางปีศาจ เป็นเหตุก่อให้บ้านเมืองเกิดความระส่ำระส่าย แล้วเหตุใดท่านจึงไม่กล่าวเรื่องที่พระชายาจิ้งอ๋องเป็นองค์หญิงตัวปลอมเลยแม้แต่น้อย และพยานที่จิ่งเหวินซีหามานั้น เป็นแต่พระสงฆ์ที่ไม่มีอำนาจใดๆ เป็นเพียงแค่เหล่าพระภิกษุสงฆ์ทำความสะอาด พระภิกษุสงฆ์ไม้ฟืนต่างๆ นางคงซื้อตัวพวกเขามากระมั้ง