ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 481

"หลี่เฉี่ยนโม่คนนี้ดูเป็นคนดี คนดูแลประตูก็เข้าใจมารยาทเช่นนี้" เฉี่ยนอินพึมพำเบาๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง ไม่ใช่คนดูแลประตูที่ออกมา แต่เป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่ดูสะอาดสะอ้าน เขามองไปที่หยุนชางและเฉี่ยนอินจากนั้นรีบโค้งมือและกล่าวว่า "ข้าน้อย หลี่เฉี่ยนโม่ เชิญท่านทั้งสองเข้ามาข้างใน"

หยุนชางพยักหน้า และพูดกับคนดูแลประตูที่ที่อยู่ข้างหลังหลี่เฉี่ยนโม่ "เราเพิ่งมาจากเมืองหลี และได้นำของฝากมามากมาย อยู่บนรถม้า ต้องขอรบกวนพี่ชายท่านนี้ช่วยไปเอาด้วยได้หรือไม่"

คนดูแลประตูตอบรับอย่างรวดเร็ว หยุนชางจึงตามหลี่เฉี่ยนโม่เข้าไปในจวน จวนหลี่นั้นเรียบง่ายมาก ด้านหน้าเป็นสวนที่มีดอกไม้และต้นไม้ และมีหินตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง เข้าไปด้านในจะเจอโถงดอกไม้ ลอดโถงดอกไม้ แล้วเดินเข้ามา เป็นลานที่ใหญ่ขึ้น ในลานมีสระบัวขนาดเล็กเปิดออกด้วยดอกบัวบ้าง สระบัวแบ่งลานออกเป็นสองฝั่ง เชื่อมต่อกันด้วยทางเดิน มีเซียงฝางทั้งสองด้าน

หลี่เฉี่ยนโม่พาหยุนชางเข้าไปในห้องด้านซ้ายมือ ดูเหมือนเป็นห้องหนังสือ หยุนชางหาได้ยากนักที่จะเห็นว่าห้องหนังสือของคนทั่วไปจะใหญ่โตเยี่ยงนี้ มีชั้นหนังสือที่อัดแน่น บนชั้นเต็มไปด้วยหนังสือ และไม่มีของตกแต่งอย่างอื่น ห้องหนังสือนั้นเรียบง่าย มีโต๊ะหนึ่งตัว และเก้าอี้สองสามตัว

หยุนชางและเฉี่ยนอินเข้ามาในห้อง หลี่เฉี่ยนโม่ก็ปิดประตู หันหลังกลับและโค้งคำนับหยุนชาง "ข้าน้อยขอคารวะนายหญิง"

หยุนชางพยักหน้าเบาๆ ใช้เสียงของตัวเอง "ลุกขึ้น"

หลี่เฉี่ยนโม่กระตุกมุมปากของเขาเล็กน้อย และมองที่หยุนชาง พูดด้วยเสียงเบาว่า "นายหญิงใช้เสียงผู้ชายพูดเถอะขอรับ ข้าน้อยรู้สึกว่า... เอ่อ ยากที่จะยอมรับ ยากที่จะยอมรับ"

หยุนชางยิ้ม ก็ทำตามที่เขาร้องขอ "ตอนนี้ที่จวนกั๋วกงและจวนรุ่ยอ๋องถูกจับตาดูอยู่ ข้าจะขอพักอยู่ที่นี่สักพัก ได้หรือไม่"

หลี่เฉี่ยนโม่รีบพูด "ข้าน้อยจะให้คนไปทำความสะอาดเซียงฝางทางด้านขวาทันทีขอรับ"

หยุนชางพยักหน้าและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ หลี่เฉี่ยนโม่ลุกจึงขึ้น หยิบกาน้ำชาบนโต๊ะ รินน้ำชาให้หยุนชาง และกล่าวว่า "ข้าน้อยฟัง เซียงกุ้ยผินกล่าวว่า นายหญิงยังอยู่เมืองหลี ยังคงคิดว่าต้องใช้เวลาสักระยะกว่าที่นายหญิงจะกลับมา"

"ถ้าอยู่เมืองหลีจะได้ชมที่สนุกของเมืองจิ่นได้อย่างไร" หยุนชางหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบชา แล้วพูดว่า "สถานการณ์ในเมืองจิ่นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง"

หลี่เฉี่ยนโม่กล่าวอย่างเร่งรีบ "นายหญิงมาได้จังหวะพอดี ได้ยินว่าบ่ายนี้ นายหญิง เอ่อ ศพของพระชายารุ่ยจะส่งมาที่เมืองจิ่น"

"อากาศร้อนมากเยี่ยงนี้ หลายวันแล้ว เกรงว่าร่างนี้จะเน่าเสียไม่เป็นรูปเป็นร่างไปนานแล้ว และถ้าข้าบอกว่ามันเป็นร่างของฝ่าบาท คิดว่าก็คงจะมีคนเชื่อ" หยุนชางเกี่ยวที่มุมปากของนางและทำเสียงอย่างเย็นชา "เสิ่นซู่เฟยถูกฮองเฮาใช้แผนอุบายเยี่ยงนี้ ก็ไม่การเคลื่อนไหวใดๆหรือ"

หยุนชางตอบรับ และบอกว่าจะไปพักผ่อน หลี่เฉี่ยนโม่รีบพาหยุนชางไปที่เซียงฝางด้านขวา และรีบเรียกสาวใช้มาทำความสะอาดและเปลี่ยนทุกอย่างบนเตียง หยุนชางโบกมือ และกล่าวว่า "ไม่เป็นไร เช่นนี้ก็ได้"

ในตอนบ่าย หลังจากหยุนชางรับประทานอาหารกลางวัน หลี่เฉี่ยนโม่เดินเข้ามาและกระซิบว่า "นายหญิง ร่างของพระชายารุ่ยเข้าเมืองมาแล้ว ข้าน้อยจะพาฝ่ายพิสูจน์ศพเข้าวังเพื่อชันสูตรศพ นายหญิงจะไปด้วยหรือไม่"

หยุนชางพยักหน้า "ในเมื่อเป็นการชันสูตรศพ แน่นอนว่าข้าต้องไป" จากนั้นเขาก็บอกให้เฉี่ยนอินเรียกองครักษ์ลับเพื่อจัดการการปลอมตัวให้ หยุนชางมองเข้าไปในกระจก ดวงตาของนางยังคงมองเห็นข้อบกพร่อง แต่ถ้านางแสร้งทำเป็นผู้รับใช้ของหลี่เฉี่ยนโม่ นางแค่ก้มศีรษะลงเท่านั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไร

หยุนชางขอให้เฉี่ยนอินเติมแต่งมือของนาง ทำให้มือของนางหยาบขึ้น จากนั้นจึงหยิบรองเท้าคู่ใหญ่ผูกเท้าของนางให้แน่น จากนั้นพยักหน้าเบาๆลุกขึ้นยืนและพูดว่า "ไปกันเถอะ"

เมื่อหลี่เฉี่ยนโม่และหยุนชางเดินออกจากลานด้านใน พวกเขาก็เห็นว่ามีฝ่ายพิสูจน์ศพสองคนรออยู่ด้านหน้าแล้ว ฝ่ายพิสูจน์ศพทั้งสองแบกถุงผ้าไว้บนหลัง เมื่อเห็นหยุนชางติดตามหลี่เฉี่ยนโม่ พวกเขาก็เอาถุงผ้าทั้งสองยื่นให้หยุนชางทันที หลี่เฉี่ยนโม่ขมวดคิ้ว แต่หยุนชางรีบรับไว้ ใช้สายตาส่งสัญญาณให้หลี่เฉี่ยนโม่ไม่ต้องใส่ใจ หลี่เฉี่ยนโม่ยกมือขึ้น ปิดปากทำทีไอเล็กน้อย ปกปิดท่าทีแปลกๆของเขา

เมื่อหลี่เฉี่ยนโม่ขึ้นรถม้า หยุนชางและฝ่ายพิสูจน์ทั้งสองก็เดินตามหลังรถม้า หยุนชางมองดูศีรษะของหลี่เฉี่ยนโม่ที่มองออกไปนอกหน้าต่างหลายครั้งตลอดทาง โดยจะหันไปมองหยุนชางอย่างเผลอตัวตลอด หยุนชางรู้ว่าเขากำลังกังวลตน อย่างไรก็ตาม นางเป็นผู้สูงศักดิ์ และไม่ค่อยเดินแบบนี้

แต่ว่า นางเกรงว่านางจะต้องหาโอกาสเตือนหลี่เฉี่ยนโม่ ในเมื่อนางปลอมตัวเป็นอีกคนแล้ว เขาควรปฏิบัติต่อนางในฐานะบุคคลนั้น ถ้าเขายังมีท่าทีเช่นนี้ เข้าวังไปอาจถูกจับได้ไม่ช้าก็เร็ว