ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 525

หยุนชางชะงักเล็กน้อย หนังตาของนางกระตุกเล็กน้อย ยา ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว เหตุใดฮองเฮาจึงไม่ตามหม่อมหลวงมาตรวจสอบว่ายาที่เซี่ยหวนอวี่กินเข้าไปคือยากระไร แต่กลับพูดออกมาตอนนี้ หรือว่ายานี้จะมีเงื่อนงำกระไรบางอย่าง?

เซี่ยหวนอวี่พยักหน้าเบา ๆ มิได้ส่งเสียงกระไร แต่แววตาของเขากวาดผ่านหยุนชาง หยุนชางเงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง นางเริ่มกระจ่างเล็กน้อยแล้ว

หมอหลวงมาถึงที่ตำหนักอย่างรวดเร็ว และมาพร้อมกันหลายๆ คน ทุกอย่างเร็วจนทำให้หยุนชางรู้สึกว่าหมอหลวงคงรออยู่ด้านนอกวัง และรอเชิญเข้าวังกระมั้ง

หมอหลวงรับปิ่นปักผมนั้นมา และแกะดอกไม้บนนั้นออกเพื่อตรวจดูบริเวณที่เป็นโพรงอย่างละเอียด จากนั้นก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาวางบนโต๊ะ แล้วหยิบเข็มเงินออกมาขูดเข้าไปในปิ่นนั้น เข็มเงินนั้นมิได้เปลี่ยนสี แต่ว่ามีผงสีขาวตกลงมาจากปิ่นปักและตกลงบนกระดาษ

หมอหลวงรีบหยิบกระดาษขึ้นมา และตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่งด้วยการดมกลิ่น ดูสี จากนั้นก็ถามเซี่ยหวนอวี่เกี่ยวกับอาการที่เกิดขึ้นหลังกินยานี้เข้าไป พวกเขาพูดคุยกันเงียบๆ เป็นเวลานาน จากนั้นก็คุกเข่าลงด้วยความลังเล “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เกรงว่าจะเป็นผงห้าศิลาพ่ะย่ะค่ะ”

ทันทีที่พูดว่าผงห้าศิลา สีหน้าของทุกคนในห้องโถงก็เปลี่ยนไป แม้แต่เซี่ยหวนอวี่ที่เหม่อลอยเล็กน้อยก็ยังขมวดคิ้วขึ้น แววตาของเขามีแสงแห่งความเย็นชาปรากฏ

แต่ดวงตาของหยุนชางกลับกระจ่างในทันที ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ผงห้าศิลาเป็นยาต้องห้ามในพระราชวัง เหตุต้องห้ามเพราะว่าเคยมีเต้าเหรินพื้นบ้านชักจูงอดีตจักรพรรดิบรรพบุรุษให้ใช้ยานี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าเสวยแล้วจะเป็นเป็นอมตะ เมื่อเสวยยานี้เข้าไปจะรู้สึกตัวร้อนทั้งตัว ตัวลอยและมีเรี่ยวแรง มีผลคล้ายๆ ยาฤทธิ์ของยาเสน่ห์ แต่การเสวยในระยะยาวจะทำให้คนถูกวางยานี้ต้องพิษและเสียชีวิต อดีตจักรพรรดิหลงเชื่อเรื่องนี้เป็นอย่างมาก และให้เต้าเหรินมีอำนาจสูง แต่ในท้ายที่สุด กลับสิ้นพระชนม์เพราะถูกวางยาพิษและเกือบพินาศทั้งอาณาจักร จากนั้นเป็นต้นมา ผงห้าศิลาจึงได้เป็นหนึ่งในยาต้องห้าม

คิดจะนำยาต้องห้ามเข้าวัง มีโทษประหารชีวิต อีกทั้งยังนำยาต้องห้ามนี้ลงในแก้วน้ำชาของฝ่าบาท เป็นโทษร้ายแรงที่ต้องประหารชีวิตด้วยการใช้ห้าม้าแยกร่าง

หยุนชางยิ้มอย่างเย็นชา ฮองเฮาและเสิ่นซู่เฟยโหดเหี้ยมเสียจริงกับการที่จะสังหารนางให้ถึงแก่ชีวิต แต่กลับพลาดที่หานางกำนัลนี้มา

ฮองเฮาตรัสอีกครั้งว่า “เรื่องนี้สำคัญอย่างมาก แม้ว่าพระชายารุ่ยอ๋องจะเป็นคนที่น่าสงสัยมากที่สุด แต่เรื่องนี้ต้องตรวจสอบอย่างละเอียด หม่อมฉันคิดว่า ตอนนี้นำตัวพระชายารุ่ยอ๋องไปขังไว้ในคุกก่อนเสียงดีกว่า แล้วจึงตรวจสอบอย่างชัดเจนและพิจารณาคดีอีกครั้ง ดีหรือไม่เพคะ?”

ขังไว้ในคุกอย่างนั้นหรือ? หยุนชางตกตะลึง แต่ก็ไม่เข้าใจว่าฮองเฮากำลังจะทำกระไร ในเมื่อฮองเฮาและเสิ่นซู่เฟยร่วมมือกันอย่างลำบากเช่นนี้ ก็เพื่อที่จะโจมตีนาง แสดงว่าพวกเขาต้องมีหลักฐานอื่นๆ ในมืออย่างแน่นอน แล้วเหตุใดนางจึงไม่หยิบหลักฐานออกมาทั้งหมดในการเดียว แต่กลับเลือกให้ขังนางไว้ในคุก?

"อย่างไรก็ตามพระชายารุ่ยอ๋องเป็นคนที่มีตำแหน่งติดตัว เรื่องนี้คงต้องส่งคนไปแจ้งกับรุ่ยอ๋อง"เสิ่นซู่เฟยที่อยู่ข้างๆ พูดเบา ๆ น้ำเสียงของนางอ่อนโยนและสิ่งที่นางกล่าวมานั้นก็สมเหตุสมผล แต่กลับทำให้หยุนชางกระจ่างขึ้นมาในทันทีทันใด

รุ่ยอ๋อง.................

เมื่อฮองเฮาได้ยินเช่นนี้ นางก็ลุกขึ้นยืนทันทีและมองไปที่หยุนชาง ร่างกายของนางสั่นเล็กน้อย " พระชายารุ่ยอ๋อง! เหตุใดเจ้าจึงโหดร้ายเช่นนี้? ข้าเห็นแก่ที่เจ้าพบสาเหตุที่หยุนซีต้องยาพิษเมื่อครั้งที่แล้ว และคิดว่าเจ้ามีทักษะการรักษาที่ดีเยี่ยม เช่นนี้ข้าจึงยอมให้เจ้าจ่ายยาให้หยุนซี แต่ข้าไม่คาดคิดว่าเจ้าจะมีเจตนาที่เลวร้ายเช่นนี้ หยุนซีเป็นเพียงเด็กสามขวบ เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้กับเขา?”

"ยา ยากระไรกัน?” หยุนชางขมวดคิ้วและมองไปที่ฮองเฮาและนางกำนัลที่ชื่อว่าเพียวสวี่ และเงียบไป นางกระจ่างขึ้นมาทันทีว่าเกิดกระไรขึ้น ก่อนหน้านี้ฮองเฮาบอกกับนางว่าให้นำยาเสน่ห์ที่ออกฤทธิ์ช้า และไม่ทำร้ายร่างกายเข้าวังมา หยุนชางก็ส่งเข้ามา ในขณะที่พูดคุยกับนางสนมอื่นๆ ในวังเซียงจู๋ นางสนมเหล่านั้นก็ถามนางว่าเหตุใดจึงไปที่วังเว่ยยางทุกวัน หยุนชางก็หาข้ออ้างว่า ซื่อจื่อสุขภาพไม่ดีเท่าไหร่นัก ฮองเฮาจึงขอให้นางนำยาที่บำรุงร่างกายเข้าวัง"

หลังจากครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น หยุนชางคิดอยู่ตลอดว่า เหตุใดนางกำนัลนั้นจึงมีจุดบกพร่องเยอะเช่นี้ หากว่าฮองเฮาและเสิ่นซู่เฟยวางแผนมาพร้อมกัน คงไม่พลาดขนาดนี้ แต่ไม่คาดคิดว่านี่เป็นเพียงชนวนที่ดึงเอาเรื่องผงห้าศิลาออกมา สิ่งที่ทำให้นางถึงแก่ชีวิตก็คงเป็นเรื่องที่เซี่ยหยุนซีต้องพิษผงห้าศิลา

สายตาของหยุนชางจ้องไปที่ฮองเฮา นางยิ้มมุมปาก ไม่คาดคิดเสียจริงว่า ฮองเฮาจะกล้าใช้หลานชายเพียงคนเดียวของตนมาเป็นเหยื่อล่อเพื่อจัดการนาง ทุกคนในพระราชวังทราบอย่างดีว่าฮองเฮาโปรดปรานเซี่ยหยุนซี เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่มีใครคาดถึงว่าคนร้ายตัวจริงคือฮองเฮา

เสิ่นซู่เฟยครุ่นคิดอยู่นานแล้วจึงเอ่ยปาก "ข้าเองก็เคยได้ยินนางสนมอื่นๆ กล่าวว่า พระชายารุ่ยอ๋องใส่ใจกับสุขภาพของซื่อจื่ออย่างมาก ช่วงนี้เข้าวังอยู่บ่อยครั้ง นอกจากไปที่วังเซียงจู๋แล้ว ที่นี่เจ้าไปบ่อยที่สุดก็คือวังเว่ยยาง อีกทั้งพระชายารุ่ยอ๋องเคยกล่าวอีกว่า ซื่อจื่อร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงนัก ตนได้รับคำขอจากฮองเฮาว่าให้จ่ายยาให้กับซื่อจื่อและนำเข้าวังมา” หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง จึงกล่าวอีกครั้งว่า " แต่ตอนนี้มิใช่เวลาที่จะมาถกเถียงกันในเรื่องนี้ ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นกับซื่อจื่อ พระราชินีทรงตามหมอหลวงให้ไปตรวจดูเถอดเพคะ โชคดีที่เหล่าหมอหลวงอยู่ที่นี่กันหมด จึงมิต้องไปที่สำนักหมอหลวง"