ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 686

รถม้าจอดลงตรงหน้าทางขึ้นตำหนักไท่จี๋ บ่าวรับใช้ลงมาจากรถม้าก่อน แล้วจึงแหวกม่านประตูรถม้าออกแล้วรับผู้ที่อยู่ในรถม้าลงมา หยุนชางจ้องมอง เป็นซูฉีนั่นเอง

หยุนชางมองดูซูฉีที่กำลังเดินขึ้นมาตามบันได นางแสยะยิ้ม "คนพวกนี้มีอยู่ทั่วไป ส่งเสริมให้ธิดาของตัวเองได้มามียศตำแหน่งอันสูงส่งในวังหลัง แล้วหลงคิดว่าตัวเองมีอำนาจนึกอยากจะทำอะไรก็ทำได้ คงลืมไปแล้วสินะ พวกคนที่หลงตัวเองมากๆ ไม่มีใครได้พบจุดจบที่ดีเลยสักคน"

พูดจบ ซูฉีก็ได้เดินเข้ามาใกล้ โดยห่างจากหยุนชางประมาณ 20 ขั้นบันได หยุนชางมองดูเขาแล้วยิ้มออกมา "คารวะใต้เท้าซู"

ซูฉีเงยหน้าขึ้นมามองหยุนชาง เขาพยักหน้า "พระชายารุ่ยอ๋องนี่เอง! หม่อมฉันได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นกับรุ่ยอ๋องตอนนี้ก็ยังคงสลบอยู่ แต่พระชายารุ่ยอ๋องก็ยังมีกะจิตกะใจมาเดินเล่นอยู่ในวัง เห็นทีอาการของรุ่ยอ๋องคงจะไม่ได้หนักหนามากนักนะพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางยังคงยืนยิ้ม "ข้าก็อยากอยู่เฝ้าดูอาการของรุ่ยอ๋องที่จวน แต่ฮ่องเต้มีรับสั่งให้ข้ามาเข้าเฝ้า จึงมิอาจขัดพระราชบัญชาได้ จริงสิ ตอนที่ข้ากำลังเข้าเฝ้าฮ่องเต้เมื่อครู่นี้ ฮองเฮาก็เสด็จมาขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ด้วยเช่นกัน นางทรงยกย่องและอยากให้คุณชายในจวนของใต้เท้าซูได้เป็นผู้นำกองทัพ คนตระกูลซู ช่างมีความสามารถรอบด้านจริงๆ ข้าขอแสดงความนับถือ"

ซูฉียิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงมาดมั่น "ขอบพระทัยพระชายาที่ทรงชม"

หยุนชางพยักหน้า นางเก็บซ่อนความรู้สึกไม่พอใจเอาไว้เป็นอย่างดี "ใต้เท้าซูรีบเข้าวังมา คงจะมีเรื่องด่วนมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เช่นนั้นข้าก็จะไม่ขอรบกวนเวลาของท่าน เชิญใต้เท้า......"

ซูฉียิ้ม แล้วมุ่งหน้าเดินไปยังตำหนักไท่จี๋ในทันที

หยุนชางยังคงยืนอยู่ที่เดิม นางยิ้มออกมาอย่างชัดเจน แล้วค่อยๆก้าวลงมาตามขั้นบันไดหิน มุ่งหน้าไปยังประตูวัง

เมื่อขึ้นมาบนรถม้าแล้ว รถม้าก็ค่อยๆเคลื่อนตัวไปยังจวนรุ่ยอ๋อง คงเป็นเพราะว่าหยุนชางได้เห็นทีท่าของฮองเฮา และท่าทางวางอำนาจของซูฉี ทำให้นางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ นางสั่งให้ฉินยีเปิดม่านหน้าต่างรถม้าออก แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

ตามข้างทางมีผู้คนมากมาย เป็นบรรยากาศที่ดูคึกคัก

หยุนชางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ไม่นานนัก ก็สั่งให้สารถีหยุดรถ

ฉินยีแปลกใจ นางหันมามองหยุนชาง "พระชายา มีอะไรหรือเพคะ? เกิดเหตุอันใดขึ้นเพคะ?"

หยุนชางยิ้มและส่ายหน้า นางชี้นิ้วออกไปข้างนอก เมื่อฉินยีมองตาม จึงได้พบกับสิ่งที่ชวนให้สงสัยยิ่งขึ้นกว่าเดิม "โรงเหล้าตระกูลหวัง?"

หยุนชางยิ้ม "ดูสิ ข้างๆนั่นคืออะไร?"

เมื่อฉินยีหันไปมอง "โรงเหล้าตระกูลเซียว?"

หยุนชางพยักหน้า นางยิ้มแล้วพูดกับฉินยีว่า "เฉี่ยนอินไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลยจริงๆ ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน นางก็ทำตามคำสั่งข้า โดยการเปิดร้านของตระกูลเซียวขึ้นมาใกล้ๆร้านของตระกูลหวังได้สำเร็จ"

เมื่อฉินยีได้ฟังดังนั้นแล้วจึงคลายความสงสัย แววตานางเปี่ยมไปด้วยความดีใจ แต่เมื่อนางมองดูโรงเหล้าอยู่สักพัก นางก็ขมวดคิ้วขึ้นมาและพูดว่า "แต่ถ้าเป็นไปตามที่พระชายารับสั่ง สินค้าร้านเซียวก็น่าจะขายถูกกว่าสินค้าร้านหวัง น่าจะขายดีมากกว่าร้านหวังนะเพคะ เหตุใดหม่อมฉันมองดูแล้ว ผู้คนที่มาซื้อสุราจึงไปอยู่ที่ร้านหวังเสียมากกว่าล่ะเพคะ?"

หยุนชางมองตาม จากนั้นจึงพยักหน้า "จริงสิ เดี๋ยวรอให้เฉี่ยนอินมาที่จวนก่อน ข้าจะถามนางเองว่าเป็นเพราะอะไร"

หยุนชางยิ้ม "หม่อมฉันทราบดีว่าท่านจะหาทางรับมือกับเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอนเพคะ"

ลั่วชิงเหยียนเดินมานั่งข้างๆหยุนชาง เขาโอบเอวของนางเอาไว้ ในขณะที่กำลังจะพูดอะไรต่อ พลันมีเสียงของสาวใช้รายงานขึ้นมาว่า "ทูลพระชายา แม่นางเฉี่ยนอินขอเข้าเฝ้าเพคะ"

หยุนชางตีมือของลั่วชิงเหยียนที่กำลังจับเอวของนางเบาๆ นางยิ้มแล้วจึงลุกขึ้นยืน "ยังไม่ทรงรีบไปประทับบนเตียงแสร้งทำเป็นสลบอีกนะเพคะ"

ลั่วชิงเหยียนยิ้ม "เฉี่ยนอินก็เป็นคนที่เจ้าเชื่อใจ จะเป็นอะไรไปเล่า"

หยุนชางหันมามองค้อนลั่วชิงเหยียน แล้วจึงตะโกนสั่งให้นำตัวเฉี่ยนอินเข้ามา

เฉี่ยนอินแหวกม่านออกแล้วเดินเข้ามาในห้อง นางเห็นหยุนชางยืนอยู่ที่ข้างตั่ง และลั่วชิงเหยียนนั่งอยู่บนตั่ง นางเดินเข้ามาแล้วแสดงความเคารพ "คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายา"

หยุนชางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วพูดออกมาว่า "ระหว่างทางที่ข้านั่งรถม้ากลับมาจากพระราชวัง ข้าก็ได้เห็นว่าเจ้าลงมือทำงานตามที่ข้าสั่งได้อย่างรวดเร็ว ข้างๆร้านหวังจะมีร้านเซียวเปิดขายสินค้าชนิดเดียวกันอยู่ ส่วนเรื่องราคาสินค้า ขายถูกกว่าร้านหวังใช่หรือไม่?"

เฉี่ยนอินพยักหน้า นางรีบตอบไปว่า "ขายถูกกว่าร้านหวังเพคะ แต่ก็ถูกกว่ากันไม่มากเท่าไรเพคะ"

"เมื่อครู่นี้ข้าสังเกตมาตลอดเส้นทาง ข้าเห็นว่าแม้เราจะขายถูกกว่า แต่ก็ไม่ได้ขายดีเหมือนกับร้านหวัง ผู้คนที่ไปอุดหนุนร้านหวังมีมากกว่าร้านเซียวมาก เหตุใดจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ได้?" หยุนชางถามต่อ

เฉี่ยนอินพยักหน้าแล้วพูดว่า "เป็นดังที่พระชายาตรัสมาเพคะ หม่อมฉันก็สังเกตได้เช่นเดียวกัน ไม่กี่วันก่อนหม่อมฉันได้ให้คนไปสอบถามลูกค้าที่เคยมาซื้อของจากร้านเซียว พวกเขาล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า สินค้าจากร้านเซียวแม้จะราคาถูกกว่า แต่ร้านหวังเป็นร้านที่เปิดมานาน ผู้คนในเมืองจิ่นคุ้ยเคยกับสินค้าร้านหวังเป็นอย่างดี ร้านเซียวขายถูกกว่าเพียงเล็กน้อย พวกเขาจึงตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าที่มาจากร้านค้าที่พวกเขาคุ้นเคยมากกว่าเพคะ"