Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 105

ฉันดึงสายกระเป๋าขึ้นสะพายมองหน้าเจแปนนิ่งๆ ถ้ารู้ไส้รู้พุงมันขนาดนี้แล้ว ใครจะคนใครจะควายก็ให้มันรู้ไป

"งั้นเจแปนไลน์ขอแลกไฟลท์ก่อนนะคะ ^^" เจแปนยิ้มให้ฉันตลอด คงอยากให้ฉันสบายใจขึ้น ฉันก็สบายใจจริงๆนั่นแหละ ไม่ได้คิดอะไรเลยเว้ย...ช่างหัวมัน ในเมื่อกูทำขนาดนี้แล้ว กูก็เหนื่อยเหมือนกัน

ไม่รักดีไม่มีสมอง..ก็ตัวใครตัวมันเถอะ

พอเจแปนไลน์เสร็จ...เธอก็เดินยิ้มมาควงแขนฉัน ก่อนที่เราจะเดินไปหาพวกผู้ชายที่มีนัง...ไม่สิ!! อีกวางยืนร้องไห้อยู่ พอฉันเดินไปถึง..มันโคตรมารยาเลย มันทำตัวสั่นกลัวฉัน แถมยังดึงแขนไคล์กับอิไม้ไปบังตัวเองอีก

งั้นขอถอนคำพูด..ที่จะไม่ตบให้เปลืองมือนะ!

กล้าดียังไงมาจับแขนแฟนกู! ฉันไม่ชักช้าไม่รออะไรแล้วรีบเดินพุ่งไปที่มัน แล้วหาช่องว่างระหว่างผู้ชายสองคนนั้นกระชากหัวอีกวางออกมา

"ว้าย อย่าค่ะ อย่า..ฮือๆ" เสียงยังตอแหล จนมือฉันที่่ขยำผมมันกำแน่น ถึงจะติดแขนที่บังแต่ไม่มีทางที่ฉันจะหยุดกระชาก

"เก่งมารยา ออกมาคุยต่อหน้าดิ"

"โอ้ยเจ็บนะคะ ฮือๆกัปตันคะ ช่วยกวางด้วยค่ะ" อิไม้รีบกันฉันแล้วยกมือห้าม จนเจแปนที่อยู่ข้างหลัง..เธอจิ๊ปากใส่ แต่อิไม้ไม่สนใจแฟน...มันเอาแต่ชี้หน้าฉันนี่แหละ

"เจ๊! ใจเย็นๆดิวะ!"

"มันตอแหล แกไม่เห็นเหรอต้นไม้!" เมื่อทุกคนเริ่มหันมา ไคล์ก็รีบรวบมือฉัน...แล้วดึงฉันออกห่างทันที ก่อนที่อิไม้มันจะขยับไปยืนบังกวางแทน

"ผมเห็น ผมรู้! แต่บนเครื่องยังไม่พออีกเหรอ?!" พออิไม้ว่าฉันอีก..ฉันก็ไม่สนใจ ฉันรีบแกะมือไคล์ออก..แล้วหันขวับไปมองหน้าเขาแทน

"พอเถอะป้า อย่าใจร้อนแบบนี้ดิ กลับไปคุยกันที่ไทยนะ แค่นี้กวางก็โดนหนักแล้ว-_-!" พอได้ยินแบบนั้น..ฉันก็หายใจหอบด้วยความโมโห ก่อนจะค่อยๆหันไปจิกมองอีกวาง ที่ยิ้มสะใจและยักคิ้วให้ฉัน จนอีไม้มันขยับไปบังไว้อีก

"หนักแล้วทำไมวะ..ทำไมต้องปกป้องมัน! รู้อยู่เต็มอกว่ามันอยากได้ตัวเองจนตัวสั่น ยังไปโง่อ้าแขนปกป้องมันอีก!"

"ที่ผมทำแบบนั้น เพราะแฟนผมเป็นคนก่อเรื่อง! แล้วมันก็ใหญ่เกินกว่ากวางเขาจะรับผิดชอบคนเดียวไหว!"

โห..โคตรใจดีเลยแฟนกู ฉันหัวเราะ..หึหึ แล้วก้าวถอยหลังดึงมือเจแปนออกห่าง จนไคล์กับอิไม้รีบเดินตามทันที

"ค่อยคุยนะคะกัปตันไคล์ ฮึกๆ ตอนนี้พี่ใบไม้กำลังร้อน และเราไม่โอเคจริงๆค่ะที่แฟนทำแบบนี้" สองคนนั้นส่ายหน้ารัว เจแปนไม่มองหน้าอิไม้เลย ส่วนฉันมองแม่งสองคนนั่นแหละ มึงมาดิ..กูผิดจริง! แต่กูไม่ชอบให้แฟนมาปกป้องมันต่อหน้ากูแบบนี้

"งั้นก็ขอบคุณที่รับผิดชอบให้ แต่รู้อะไรไว้นะ...ถึงเรื่องนี้ฉันจะทำเกินกว่าเหตุ แต่ฉันมีเหตุผลของฉัน ขอหยาบเลยแล้วกัน! แฟนกูกูก็รัก กูก็หวง พวกมึงมันโง่! ไม่รู้ว่าอีนี่มันกวนตีนและมารยาสาไถย"

"ใช่ค่ะ ฮึกๆกวางนิสัยไม่ดี กวาง..เธอมีแฟนอยู่แล้วนะ ทำไมต้องอยากได้กัปตันไคล์ด้วย เธอไม่สงสารแฟนตัวเองรึไง!"

อิไม้กุมขมับแล้วยกมืออีกข้างห้ามเจแปน แต่เจแปนไม่สนใจมัน..เธอจ้องอีกวางตาเขม็ง จ้องทั้งที่มีน้ำตาไหลออกมานั่นแหละ

"ไม่ใช่แบบนั้น เราไม่ได้อยากได้กัปตันไคล์นะ วันนั้นเราแค่ชมกับเจแปนว่ากัปตันไคล์น่ารักดี คุยถูกคอ"

คุย?! มึงไปเสวนากันตอนไหน!? ก่อนคบกูหรือหลังคบกู?!

"ถูกคอ? เหอะ! งั้นขอคุยกับแฟนเธอบ้างดิ เผื่อถูกคอบ้าง จะได้แลกแฟนกัน-_-" ไคล์ถอนหายใจแล้วเบือนหน้าหนี เขาบ่นฉันพึมพัมแต่ฉันได้ยินชัด

"พูดอะไรวะใบไม้ บ้าชิบ" จนตอนนี้อีกวางเลิ่กลั่กมองฉันกับเจแปน คงจะหวาดระแวงที่เราพูดถึงแฟนมัน

ก่อนที่มันจะจับแขนอิไม้ไว้แน่น..แล้วเอาหน้าซบ เหลือเชื่อในความมารยา!...กับอิไม้มึงก็ไม่เว้น! ฉันดูออกว่ามันกวนตีนเจแปนเล่น เพราะตอนนี้มันมองเจแปนแล้วกระพริบตาปริบๆเหมือนเด็กเปรตวอนโดนฝ่ามือ

"ที่เธอจับก็น้องฉัน ที่อยากได้ก็แฟนฉัน เอาดิ..มาเล่นเกมส์แลกของกัน หนุกๆขำๆเหมือนที่เคยบอกวันนั้นไง"

ไคล์รีบเดินมาจับมือฉันอีก เขาพยายามบีบให้ฉันหายโมโห

"พอเถอะนะ จบเรื่องเถอะ..เราไปเที่ยวกัน" โห..เที่ยว !! ดูหน้ากูด้วย..ว่ากูพร้อมเที่ยวหรือพร้อมตบ ฉันรีบสบัดมือไคล์ออกแล้วกอดอกแทน

"ถ้าจะเที่ยวก็แยกกันตรงนี้ล่ะ ฉันจะไปกับเจแปนสองคน ส่วนพวกแกเชิญไปรับผิดชอบมันให้เต็มที่ ป่ะเจแปน-_-"

เจแปนเช็ดน้ำตาแล้วลากกระเป๋าเดินตามฉัน ผู้ชายสองคนนั้นก็พยายามเดินตาม แต่ฉันรีบเดินเข้าช่องแท็กซี่และบอกเขาทันทีว่าไป Marina Bay Sands

จะตามไม่ตามก็เรื่องของมัน ฉันไม่หันมองไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฉันจะช็อป จะกินแหลก ตอนนี้เจแปนเธอก็หยุดสะอื้นแล้ว...เธอหันมายิ้มให้ฉันแห้งๆ ทั้งที่น้ำตาเปียกแก้มอยู่

" เราดูร้ายมากเลยพี่ใบไม้ ^^"

"อื้ม ก็ฉันไม่ใช่คนดี อาจจะดูงี่เง่านะ...แต่ปิดโทรศัพท์ด้วย! ไม่ต้องไปเสวนากับคนโง่ ถึงเราจะมีส่วนผิด แต่พวกมันต้องง้อเรา-_-"

"งั้นเข้าไวไฟดูดิ แล้วมาแข่งกัน..ว่าไลน์ใครจะเยอะกว่า" ฉันหาไอเดียเจ๋งๆเล่น จนเจแปนเธอพยักหน้ารัว..แล้วหยิบแผ่นพับที่มีรหัสไวไฟติดอยู่ให้

พอต่อติดเข้าไลน์ปุ๊บ เราก็มองหน้ากันทันที...

0.0 หน้าเจแปน

=_= หน้าฉัน

"เอ่อ ของพี่ใบไม้...มีกี่ข้อความคะ?" ฉันโยนโทรศัพท์ลงโต๊ะอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปตอบเจแปน..ที่กำลังลุกขึ้นนั่งมองฉัน

"ศูนย์ เธอล่ะ-_-"

"ศูนย์ เหมือนกันค่ะ TT"

"นี่พวกมันจะไม่ง้อเราเหรอ?! กล้าดียังไงมาท้าทายอำนาจมืดเรา-_-" ฉันกอดอกบ่นอุบอิบ ก่อนจะมองซ้ายมองขวา พยายามหาวิธีอื่นไปด้วย

"เราคงไม่สำคัญค่ะพี่ใบไม้TT" นี่ก็ตอกย้ำซ้ำเติมตัวเองชิบ ถ้าไม่สำคัญ? กูหาผัวใหม่ก็ได้นะ..จะมือสองมือแปดแต่สวยและรวยมาก ใครๆก็อยากได้ป่ะวะ

แต่เรื่องหาใหม่เอาไว้ก่อน ตอนนี้คิดแผนสองออกแล้ว

"ลงรูปเลยเจแปน ลงรูปคู่เซ็กซี่ๆแท็กฉันมาด้วย แต่ห้ามเช็คอินนะ " เจแปนพยักหน้า แต่อยู่ๆก็หันมามองฉันอีก

"แค่วิวก็น่าจะรู้นะคะ ว่าเราอยู่ไหน.."

"เออน่า อย่างน้อยก็ไม่ใช่การชี้เป้า..จนเกินงาม-_-"

"แล้วถ้า..ถ้าเขาไม่ง้อเราจริงๆทำไงคะ ฮึกๆ ฮือๆToT"

เรียบร้อย..ร้องไห้แล้วลูกกู ปลอบยังไงทีนี้..

"เอาน่าๆ ไม่ได้ต้นไม้ก็เอาต้นกล้าไปแทน มันนิสัยดีกว่าเยอะ -_-"