หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2501

เฝ้ามองดูแม่สามีของตัวเอง

สวีเจียเจียเริ่มมีน้ำตาปริ่มที่อยู่ขอบตา

"แม่ อย่าคิดมากสิคะ

การเปลี่ยนแปลงของสมาคมศิลปะการต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว โก่วเซิ่งก็อยู่ระหว่างทางกลับมาแล้ว

เพียงแค่เมืองจิงกับพันหยางอยู่ไกลกันก็เท่านั้น อยากมาก็ต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่ง"

พูดจบเธอก็ประคองแม่สามีนอนลงบนเตียง

"แม่คะ แม่ขอพักสักพักก่อนค่ะ

ฉันไปทำอาหารก่อน"

หลังจากเดินออกจากบ้าน

จิตใจของสวีเจียเจียก็ไม่สงบแล้ว ถ้าไม่ใช่แม่สามีไม่พูดแบบนั้น

เธอรู้สึกว่าไม่อะไร มันเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น

แต่ในฝันสามีพูดว่าจะไปในที่ไกลๆก็เท่านั้นเอง

"คิดเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย อีกไม่กี่วันโก่วเซิ่งก็จะกลับมาแล้ว"

สวีเจียเจียปลอบใจตัวเองหนึ่งประโยค จากนั้นก็ส่ายหัวเพื่อขจัดความคิดฟุ้งซ่านในใจ

หลังจากนั้นไม่นานควันจากการปรุงอาหารก็ค่อย ๆ ลอยขึ้นมาจากมุมหนึ่งของหมู่บ้านเล็กๆ อันห่างไกล

อีกฝั่งหนึ่ง

หลังจากเดินทางไกลมาสี่วัน

ในที่สุดหลินมั่วก็พาภรรยาเข้าสู่เขตของมณฑลต้าฉวีเหลียน

ล้อมรอบไปด้วยภูเขา แม้ว่าจะเป็นช่วงฤดูหนาวที่หนาวเย็น แต่ก็เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียว

มองออกไปนอกหน้าต่างมีทุ่งหญ้าสีเขียวอันกว้างใหญ่

จู่ๆ สวี่ปั้นซย่าก็พูดขึ้นมาว่า

"อากาศทางภาคใต้อบอุ่นจัง

ฝั่งเมืองจิงหิมะตกหนัก

แต่ที่นี่ยังคงเขียวชอุ่ม ทิวทัศน์สวยงาม"

หลินมั่วขับรถออฟโรดมองไปรอบๆ แล้วพูดขึ้นว่า

"การพัฒนาเศรษฐกิจกับระบบนิเวศกลายเป็นอัตราส่วนเชิงผกผัน

ภูมิภาคหนึ่งยิ่งรักษาสิ่งแวดล้อมได้ดีเท่าไหร่ เศรษฐกิจก็ยิ่งล้าหลังมากขึ้นเท่านั้น"

เมื่อฟังสามีพูดแบบนี้

สวี่ปั้นซย่าก็มองบนทันที

ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมจริงๆ

แต่ในขณะที่เธออยากพูดถึงสามี

หลินมั่วก็หรี่ตาและสีหน้าก็ดูเคร่งเครียดมากขึ้น

"รัดเข็มขัด จับราวจับให้แน่"

ยังไม่ทันได้พูดจบ

เท้าของหลินมั่วก็ได้แตะเบรกเบาๆ

รถออฟโรดอีกคันที่ขนส่งกล่องวิญญาณอยู่ด้านหลัง หลังจากได้รับสัญญาณจากเขาก็ชะลอความเร็วรถลงทันที

วินาทีต่อมาหลินมั่วได้เหยียบเบรกอย่างหนัก หลังจากหมุนพวงมาลัยด้วยมือเดียวพร้อมกับดึงเบรกมือด้วยมือเดียว

ในป่าและหลังเนินเขาเตี้ยๆ

กลุ่มนักรบที่สวมเสื้อคลุมสีขาวยืนเรียงรายอยู่ตรงหน้าพวกเขา

ในพริบตาก็มีจำนวนไม่ต่ำกว่าสี่ร้อยคน

เมื่อเห็นฉากนี้หลินมั่วก็ขมวดคิ้ว

คาดไม่ถึงว่าในดินแดนจีนจะมีคนกล้าสกัดกั้นคนของสมาคมศิลปะการต่อสู้

เบื่อกับการใช้ชีวิตอย่างนั้นเหรอ

ในขณะที่กำลังคิด

ฝ่ามือข้างหนึ่งก็วางไว้ที่กระบี่ไท่อา เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

ที่ด้านหลัง

หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนก้าวไปข้างหน้า

"หาที่ตาย

อย่างที่ทราบกันดีว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเป็นแถวหน้าของสมาคมศิลปะการต่อสู้

ใครก็ตามที่กล้าขัดขวางทูตไท่ซานจะต้องถูกลงโทษถึงตาย"

เมื่อน้ำเสียงของเขาลดลง

อีกฝ่ายไม่รู้สึกสะทกสะท้านเลย

ด้วยวิธีนี้สีหน้าหัวหน้าหน่วยลาดตระเวนหมดแสงทันที

ในขณะที่เขากำลังคิดจะใช้พลัง

ฝ่ามือข้างหนึ่งโผล่ขึ้นมาที่เหนือไหล่ซ้ายของเขา