หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 170

แต่ตอนนั้นเขายังเด็กมากและไม่มีความสามารถในการทำอะไรเลย

ฉันบอกเธอแล้วว่าทั้งสองไม่เคยสารภาพความรู้สึกต่อกันเพื่อปลอบใจเอเลน แม้ว่าแอนดรูและควินซี่จะไม่เคยยอมรับความรักของพวกเขา แต่ทั้งคู่ก็เข้าใจกันโดยปริยายในหัวใจของพวกเขา

“ฉันเคยเห็นควินซี่เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอและเรียบง่าย เธอเป็นเหมือนรักแรกพบของผู้ชายทุกคน”

ควินซี่ผอมและตัวเล็ก เป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้ชายที่ต้องการปกป้องเธอ เมื่อเห็นเธออ่อนแอมาก

และเธอก็สมควรได้รับความคุ้มครองอย่างแท้จริง เนื่องจากเธอโชคร้ายมาตั้งแต่ยังเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอได้พบกับตระกูลชอว์

ฉันเม้มริมฝีปาก “เธอเห็นควินซี่เมื่อไหร่?”

เอเลนเดินช้า ๆ ไปที่ทะเล น้ำเย็นมาถึงเอวของเธอ

ร่างกายของเธอในตอนกลางคืนดูอ่อนแอมาก ราวกับว่าเธอจะถูกพัดลงทะเลและหายไปในพริบตา

เธอมองฉันอย่างไร้ค่า “เมื่อวาน ตามคำขอของแอนดรู ฉันได้ตรวจเลือดเพื่อดูว่าจะช่วยเธอได้หรือไม่ โชคไม่ดี ผู้ช่วยของฉันบอกฉันว่าไตของฉันตรงกับเธอ”

ฉันตกใจมาก “ไตของเธอตรงกับหล่อนงั้นเหรอ?”

เอเลนกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สิ้นหวัง “ใช่ แต่ฉันจะไม่บริจาค ฉันไม่สามารถทำใจ และขัดขืนความต้องการของฉันได้เพียงเพราะคำอ้อนวอนของแอนดรู คุณชอว์ ฉันจะทำอย่างไรเพื่อปฏิเสธเขา?”

ไตของดิกสันและเอเลนเข้ากันได้สำหรับควินซี่ แต่มีคนหนึ่งเต็มใจที่จะบริจาคในขณะที่อีกคนไม่ได้เป็นเช่นนั้น ฉันไม่ยินยอมให้ดิกสันบริจาคของเขาอย่างแน่นอน และตอนนี้แอนดรูกำลังให้เอเลนบริจาคให้เธอ ปัญหาทั้งหมดกลายเป็นทางตัน แต่ถ้าเธอไม่ยินยอม เธอจะบริจาคไตได้อย่างไร?

เอเลนรู้สึกว่าตัวเธอเองใจอ่อนลง เมื่อเผชิญกับคำอ้อนวอนของแอนดรู เธอพบว่ามันยากที่จะยึดติดกับความตั้งใจเดิมของเธอ

ดังนั้นเธอจึงถามฉันว่าจะทำอย่างไรดีตอนนี้

เธออยากรู้ว่าฉันมีวิธีปฏิเสธแอนดรูไหม

“แต่ทำยังไงได้

“นอกจากนี้ ฉันต้องการให้ควินซี่มีชีวิตอยู่ …”

ฉันส่ายหัวแรง ๆ เพื่อขับไล่ความคิดนั้นออกไปจากใจ นั้นทำให้ ฉันจึงพูดกับเอเลนว่า “ตราบใดที่เธอไม่เต็มใจ ไม่มีใครบังคับเธอได้ คุณสโตน แอนดรูคือรักแท้ของเธอ แต่ไม่ใช่ทุกอย่างของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นหนี้บุญคุณเธอนะ ไม่จำเป็นต้องเสียสละอะไรเพื่อเขาอีกแล้ว เธอควรมีชีวิตเป็นของตัวเอง”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เธอก็เอียงศีรษะและจ้องมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ “เธอไม่อยากให้ควินซี่มีชีวิตอยู่เหรอ?”

“โอเค เริ่มสายแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”

เอเลนขับรถพาฉันกลับไปที่ครอบครัวคุก ระหว่างทางฉันได้รับโทรศัพท์จากแอนดรู เขาพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันพบไตที่เหมาะสมแล้ว”

เอเลน ซึ่งอยู่ในรถด้วย ได้ยินเขา ฉันเห็นเธอกำมือแน่นบนพวงมาลัย

ฉันกัดฟันแน่น “ของใคร?”

แอนดรูตอบว่า “เอเลน สโตน”

เขาเรียกเธอด้วยชื่อเต็มของเธอว่า เอเลน สโตน

ฉันถามอย่างลังเลว่า “แอนดรู นายเต็มใจที่จะ …”

แอนดรูตัดคำพูดของฉันทิ้ง “มันเป็นทางเดียวที่ควินซี่จะอยู่รอด แคโร ผมเต็มใจสละชีวิตเพื่อเธอ ไม่ว่าจะสละไตให้เธอรอด ผมก็จะทำ!

เอเลนพูดไม่ออก