หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 213

ยาราถูกตระกูลทอมป์สันปกป้องเลี้ยงดูมาอย่างดี ชีวิตของเธอไม่ถูกรบกวนจากสื่อภายนอก และมีแต่ฉันคนเดียวที่ค้นพบเรื่องการมีอยู่ของเธอ

ฉันประทับกับเรื่องราวของเด็กคนนี้มากจนอธิบายไม่ถูก ตั้งแต่เธอเกิดมา ยาราโชคดีที่เกิดมาในตระกูลที่ยอดเยี่ยมและคอยสนับสนุนผลงานของเธอเสมออย่างตระกูลทอมป์สัน

นิ้วเรียวกดส่งสติ๊กเกอร์ดอกกุหลาบกลับไปพร้อมข้อความ

[แคโรไลน์: ฉันประทับใจมากเลย! ฉันจะยกรถสปอร์ตให้เธอหนึ่งคัน เดี๋ยวจอดมันไว้ที่บ้านเธอเลย แล้วถ้าเบื่อค่อยคืนมันให้ฉันก็ได้! ในอนาคต ถ้าเธอได้เป็นตำรวจหญิงเมื่อไหร่ ฉันจะซื้อรถสปอร์ตรุ่นใหม่ล่าสุดให้เธอเอง!]

[ยารา: ได้เลย]

‘จิ๊ ตอบสั้นชะมัดเลย’

‘แถมไม่มีคำขอบคุณอีกต่างหาก’

ทว่าในขณะที่รถกำลังขับเคลื่อนเข้าสู่เขตตัวบ้าน ฌอนก็โทรเข้ามาเสียก่อน

“ที่รัก คุณถึงบ้านหรือยัง?”

‘ที่รัก...’

ฌอนเป็นพวกขี้เล่น และเขามักจะเรียกฉันแบบนี้ประจำจนทำให้มันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ส่วนตัวแล้วฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเกินเพื่อน ทว่าอีกคนที่นั่งข้างกันตอนนี้นี่สิ ไม่รู้แซคคารี่จะคิดอย่างไร

แต่ฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด

แคโรไม่ต้องการให้แซคคารี่คิดว่าเธอเป็นพวกหลายใจ ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายจะต้องปลีกตัวออกห่างเป็นแน่ โจชัวร์เคยบอกเอาไว้แล้วว่าร่างสูงต้องการคู่ครองทีซื่อสัตย์และปราศจากพันธะหรือเรื่องฉาว

แต่ดูฉันสิ! แคโรไลน์ที่มีแต่ข่าวฉาว แถมข่าวพวกนั้นล้วนเกี่ยวผู้ชาย

ทำให้นึกถึงเทรนฮิต ‘แคโรไลน์และฮาเร็มชายของเธอ’ ที่เคยติดท็อปการค้นหาอันดับหนึ่งขึ้นมาทันที

คำว่า ‘ฮาเร็ม’ ทำให้โมโหจนเลือดขึ้นหน้า

“อย่าเรียกฉันแบบนั้น” ฉันบอกฌอน

“ทำไม? ตอนนี้ผมเรียกคุณว่าที่รักไม่ได้แล้วเหรอ ตอนที่เราจู๋จี๋ดู๋ดี๋กันทำไมคุณถึงไม่ปฏิเสธล่ะ? เพราะมีแซคคารี่แล้วถึงไม่พอใจใช่ไหม? คุณมันนิสัยไม่ดี!”

ฌอนทิ้งระเบิดก้อนโตลงดังตุ้ม

ถึงแซคคารี่จะดูเย็นชาราวหุ่นยนต์ แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง

ไม่มีทางที่เขาจะต้านทานจริตของผู้หญิงได้หรอก ทว่าอีกฝ่ายยังคงนิ่งงันเมื่อฉันทำแบบนั้น

ร่างเล็กถอนหายใจอย่างผิดหวัง พลันคว้ามือเย็นของชายหนุ่มมากุมไว้ แซคคารี่หันกลับมาทันควัน พร้อมจ้องเข้ามาในดวงตาของฉัน

แววตานั้นลึกซึ้งและร้อนระอุ

“พี่รอง ปลอบฉันหน่อยได้ไหมคะ?” ฉันอ้อนเสียงหวานราวเด็กน้อย

ให้ตายสิ ไม่น่าเชื่อเลยว่าตัวเองจะทำอะไรแบบนี้ได้

“เธอพยายามจะทำอะไร?” คิ้วเข้มขมวดแน่น

เสียงเข้มแปรเปลี่ยนเป็นดุดันและเย็นชา ร่างเล็กเริ่มชะงักไป

“พี่รอง คุณไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันเลยเหรอคะ?” แคโรถามเสียงแข็ง