หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 247

ฉันยังอยากเป็นคนที่เขารักที่สุด! และดูเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันเงียบไม่ยอมตอบ

เสียงทุ้มที่แสนเซ็กซี่และมีเสน่ห์ดังขึ้น

“ที่รัก เมื่อคืนฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ” เขาพูดเบา ๆ

เมื่อเขาเรียกฉันว่า ‘ที่รัก’ ความนิ่งขรึมและความรู้สึกต่าง ๆ ที่อดทนมาตลอดก็พังลงทันที

นัยน์ตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตารื่นออกมา พลางเอ่ยอธิบาย “ฉันไม่ได้โกรธคุณ แต่ฉันโกรธตัวเอง”

ฉันโกรธที่ตัวเองเป็นคนจองหอง จองหองเกินไป จนอยากจะครอบครองทุกอย่างของแซคคารี่

ร่างสูงยังคงปลอบฉันด้วยการใช้มือเย็นลูบไปมาที่แก้ม การกระทำนั่นทำให้ฉันเย็นลง

ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้

ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากแผ่วเบา แซคคารี่พยายามเอาใจฉันด้วยก่อนพูดประโลม “บอกฉันหน่อย”

“แซคคารี่ ฉันอยากให้คุณรักฉัน”

ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่าตัวเองคงไม่มีวันกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา ทว่าสุดท้ายฉันก็ทนเก็บมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ฉันสารภาพรักกับเขา ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจและตัดสินบทสรุปไว้แล้ว

ถ้าเขาไม่สามารถรักฉันได้ล่ะก็... ฉันจะทำยังไงต่อไปล่ะ?

พอแซคคารี่เห็นว่าฉันกำลังจมดิ่งกับความรู้สึกแย่ ๆ แขนแกร่งก็กระชับกอดให้แน่นขึ้น เขาเงียบก้อนจะถามออกมา “ที่รัก คุณคิดว่ารักคืออะไร?”

คำถามของเขาให้ฉันชะงักไปต่อไม่ได้ แคโรเงยหน้าขึ้นจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่คมของคนตรงหน้า พลันความฝันที่คล้ายคลึงกับเหตุการณ์ตอนนี้ก็แล้นเข้ามาในหัว ฉันเคยเห็นแววตาแบบนี้ในฝัน...

หรือว่ามันไม่ใช่ความฝัน

นานมาแล้วเขาเคยถามคำถามนี้กับฉันด้วยความลังเลและสงสัย

ร่างบางชะงักไปนาน

จนสามารถได้ยินเสียงทุ้มต่ำได้ชัดเจน “ฉันโตมาในสังคมที่ปราศจากความรัก” แซคคารี่บอก “ฉันไม่รู้ว่ารักแบบไหนที่เธอตามหา ถ้าให้พูดตามตรง ตอนที่ออกจากบ้านมาฉันยังเด็กมาก หลังจากนั้นก็ไปอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า เกือบสองปีที่อยู่ที่นั่น ไม่นานพวกเขาก็พาฉันออกมา... เกิดเรื่องหลายอย่างขึ้นมากมาย ก่อนที่ฉันจะได้รับช่วงต่อให้เป็นผู้สืบทอดตระกูลชิค”

เสียงทุ่มของเขาดูไม่มั่นคงในตอนที่พูดเรื่องของอดีตและครอบครัว

อีกฝ่ายเงียบไปพัก พลันเอ่ย “ฉันไม่เคยเข้าใจความหมายของคำว่ารัก ดังนั้น ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอกำลังตามหาอะไรอยู่ แต่ถ้าเธอต้องการมัน สอนฉัน ให้ฉันได้รู้ แล้วฉันจะมอบมันให้เธอ” พูดพร้อมสัญญา

“มันคือกฏในการเอาตัวรอดของครอบครัว”

แซคคารี่คงไม่อยากพูดถึงเรื่องอดีตและตระกูลชิคมากนัก

ริมฝีปากหนาประทับลงบนกลุ่มผมของฉันเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ “เมื่อตอนยังเด็ก ฉันไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้ ทำได้แต่เดินตามทางที่พวกเขาบังคับให้เป็น แต่เมื่อโตขึ้น ตระกูลชิคก็ไม่ต่างอะไรกับของเล่นที่จะบีบให้พังคามือตอนไหนก็ได้ ถ้าฉันไม่เห็นแก่แม่ที่ยังอยู่กับพวกเขา อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้ตระกูลนี้ได้แผ่ขยายอำนาจออกไปได้อีก มันถึงเวลาดับสูญของคนพวกนั้นแล้ว”

น้ำเสียงของเขาทำให้ฉันรู้ว่าแซคคารี่ผิดหวังกับสายเลือดของตัวเองขนาดไหน เขาพูดอย่างกับว่าตัวเองสามารถทำลายครอบครัวนี้ได้ตลอดเวลาหากเขาจะทำ

และพอคิดดี ๆ แล้ว แซคคารี่ไม่ใช่คนโง่ เขาไม่เคยลงมือทำอะไรโดยไร้แผนการ ถ้าเทียบกับฉันแล้วเขาย่อมมีแผนอยู่เป็นร้อย

พลันเหตุการณ์ที่เจอกับหญิงแปลกหน้าเมื่อวานก็พุ่งเข้ามาในความคิด

โนเอล ชิค

เธอเป็นหนึ่งในคนของตระกูลชิค ถึงแซคคารี่จะพูดว่ามันไม่สำคัญอะไรกับเขา แต่เธอก็เป็นถึงคู่หมั้นของเขา ทว่าร่างสูงกลับทำเป็นไม่ใส่ใจเรื่องของเธอ แถมยังไม่คิดจะเดินตามความต้องของคนในตระกูลด้วย

แคโรนึกถึงผู้หญิงคนนั้น พลางเอ่ยถาม “พี่รอง เมื่อวานคู่หมั้นของคุณมาทักทายฉัน เธอบอกว่าตัวเองคือนายหญิงคนต่อไป เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”

“อย่าห่วงเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่ผลผลิตจากกฏสิ้นคิดด้อยค่าของตระกูลชิคเท่านั้น”