หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 273

ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองที่แซคคารี่ เขาส่ายหัวเล็กน้อยแล้วหันหน้ามองไปอีกทาง

ฉันมองตาไปยังทิศทางนั้น แต่ปรากฏว่ามันไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นเลย ดูเหมือนว่าเขาจะจมไปกับความคิดของตัวเองอีกแล้ว

หรือว่าแซคคารี่ไปเจอเรื่องร้าย ๆ มา?

พอมาร์ตี้เห็นว่าฉันไม่โต้ตอบ จึงเดินไปตบไหล่แซคคารี่เบา ๆ

“ทุกคนรอเราอยู่ด้านใน” เขาพูดย้ำ “ดับบุหรี่แล้วกลับกันเถอะ เราควรดื่มกันอีกหน่อยก่อนกลับนะ”

“พาเธอเข้าไปก่อนเลย” แซคคารี่สั่ง

คำพูดนั่นทำให้ฉันรู้สึกแย่ และไม่พอใจในตัวอีกฝ่าย ความรู้นี้มันสะสมตั้งแต่ที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เรื่องความสัมพันธ์ของเราแล้ว มากกว่านั้น เขายังปล่อยให้ฉันไปกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ง่าย ๆ อีก

ฟังจากคำพูดของมาร์ตี้ก็พอจะเดาได้ว่าต้องมีคนมากมายรออยู่ในห้อง และส่วนมากคงจะเป็นเพื่อนของแซคคารี่ที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยซักคน ร่างสูงไม่แม้แต่ดูแล แถมยังผลักให้ฉันเผชิญหน้าสังคมแปลกหน้านี่คนเดียว

แล้วก่อนหน้านี้เขาก็เรียกฉันว่า แคโรไลน์

แคโรเงียบลงพร้อมกดสายตามองต่ำ ไม่นานขาเรียวก็ก้าวตามมาร์ตี้เข้าไปในห้อง ภายในนั้นกว้างใหญ่และดูเป็นส่วนตัว มันมีโต๊ะเล่นเกมส์ โต๊ะสนุกเกอร์ บริเวณที่นั่งดื่มชา และบาร์ส่วนตัว

ไวน์ราคาแพงและเหล้าชั้นดีถูกจัดวางไว้อย่างสวยหรูที่บาร์นั่น มีคนราวเจ็ดแปดคนกำลังนั่งดื่มอยู่ ภาพลักษณ์ของคนพเหล่านั้นดูหรูหราไฮโซ โดยเฉพาะผู้หญิง พวกหล่อนดูดีราวกับนางแบบเวทีดัง ชุดสวยรัดรูปและผิวขาวเนียนทำให้ดูน่าดึงดูด รวมทั้งการแต่งหน้าที่สวยเป็นธรรมชาตินั่นอีก

ทว่าฉันจำหนึ่งในนั้นได้ดี เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เอ็มมี่ ฮูล ผู้หญิงที่เคยทำร้ายฉันในวันหิมะตกวันนั้น

แคโรไม่นึกว่าแซคคารี่ยังติดต่อกับเธอคนนี้อยู่

แค่คิดก็ทำให้รู้สึกไม่ดีแล้ว

เอ็มมี่สวนชุดที่ดูเท่และแนบตัว มันขลับให้หุ่นของเธอดูเด่นขึ้น และกระชับให้เอวบางนั้นยิ่งดูเพรียวสวยกว่าเดิม

พลันใบหน้าสวยของเธอก็เปลี่ยนไปทันทีที่เห็นฉัน

“มาร์ตี้ นายพาเธอเข้ามาทำไม?”

และดูเหมือนมาร์ตี้จะสนใจละครน้ำเน่าเรื่องนี้เข้าแล้ว

“พวกเธอรู้จักกันเหรอ?” เขาถาม

เอ็มมี่ไม่ต้อนรับฉัน และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อารมณ์ดีที่จะต่อกรกับเธอด้วยมารยาท แคโรยกจิ้มพลันเอ่ยปาก “ขอโทษนะ ฉันไม่รู้จะผู้หญิงคนนี้หรอก ฉันรู้จักแต่คนที่สวยและจิตใจดี”

มาร์ตี้คงเดาออกว่าฉันไม่ได้พอใจนักที่เจอกับเธอคนนี้

ยารา: “แคโรไลน์ เธออยู่ไหน?”

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์ตอบ

แคโรไลน์: “ทำไมเหรอ?”

ยารา: “เธออยู่ไหน? เดี๋ยวฉันไปหา”

ยาราต้องการจะมาหาฉัน แต่แลนซ์พึ่งอุ้มเธอกลับไปไม่นานนี้เอง แสดงว่าพวกเขาคงยังอยู่แถว ๆ คลับเฮ้าส์ และเธอคงไม่อยากอยู่กับแลนซ์ตามลำพัง

เธอถึงอยากมาหาฉันแทน

แคโรไลน์: แลนซ์บอกว่าเธอป่วย เธอควรไปโรงพยาบาลนะ”

ยารา: “ฉันไม่อยากอยู่กับแลนซ์ ทำไมเขาจะต้องมาคอยอยู่ข้างฉันด้วย? ถ้าใครเห็นเข้า คงคิดว่าฉันเอาลุงมาเป็นแฟนแน่ ๆ!”

ฉันช็อคกับข้อความของยารา มันชัดเจนเลยว่าเธอปฏิเสธแลนซ์

แคโรไลน์: “ชั้นสาม ออกจากลิฟต์เลี้ยวซ้าย ห้องแรกเลย”