หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 284

คำพูดคำจาของเขาน่าฟังขึ้น จนทำให้ฉันเขินจนต้องก้มหน้าหลบ

“ฉันดูดีเลยใช่ไหม?” แคโรถามเสียงเบา

เขาจ้องกลับ พร้อมอืมในลำคอเบา ๆ ราวกลับได้ยินถามนั่น

แหวนวงนี้เป็นสไตล์ย้อนยุคที่ดูคลาสสิก แต่มันก็เหมาะกับนิ้วเรียวขาวของเขามาก ๆ ทว่าสุดท้ายแล้ว เขาก็ยกมันให้ฉัน

บางทีเขาอาจจะอยากใส่แหวนแต่งงานลงบนนิ้วที่ว่างนั่นก็ได้

ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข ความคิดที่จะแต่งงานกับคนตรงหน้าทำให้ฉันยิ้มอารมณ์ดี

ฉันเคยแต่งงานมาก่อน แต่ความสัมพันธ์มันไม่ได้เป็นอย่างที่แซคคารี่คอยเอาใจใส่แบบนี้

แคโรเจอกับแซคคารี่เมื่อเดือนมีนาคม และตอนนี้ก็เดือนพฤศจิกายนแล้ว หากนับดูดี ๆ ก็เกือบแปดเดือนแล้วที่เราอยู่ด้วยกันมา และเขาคอยพยายามปกป้องดูแลฉันเสมอ

เขาช่วยฉันในยามที่ตกอยู่ในอันตราย แถมยังช่วยรักษาโรคร้ายให้หายไปจากชีวิต ร่างสูงไม่ได้ทำไปเพื่อเป็นบุญคุณหรือต้องการให้ฉันชดใช้ แต่เขาทำด้วยใจจริง จากความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง

นอกจากนี้—— ถ้าไม่นับเวลาที่ฉันคิดไปเองแล้วโมโหใส่เขา—— เขาก็ไม่เคยทำร้ายฉัน โกหกฉัน หรือปลีกตัวออกห่างเลย

ความตั้งใจของคนคนนี้แข็งแกร่งอย่างกับเหล็กกล้า

แถมยังมีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาจนใครเทียบไม่ติด

และการปกป้องจากเขานั้นอ่อนโยนชุ่มฉ่ำราวกับสายลมและสายฝนในฤดูใบไม้ผลิ—— ทว่ามั่นคงไปในขณะเดียวกัน

แซคคารี่สามารถรับรู้ความคิดของฉันได้จากมุมมองที่ฉันใช้ อีกฝ่ายไม่เคยสู้หรือโต้ตอบกลับ และไม่เคยผลักไสไล่ส่งฉันแม้ตัวเองจะโกรธอยู่ก็ตาม เขาจะไม่แสดงพลังงานด้านลบออกมาใส่ฉัน

คนคนนี้สมบูรณ์แบบ และใช่ เขาเป็นผู้ชายของฉัน

เป็นความรู้สึกที่อยากจะเชื่อราวกับเจอสมบัติล้ำค่า

มือเรียวเอื้อมไปกุมมือหนาไว้แน่น เราสอดประสานนิ้วมือเข้าด้วยกัน ก่อนจะล็อกจับมันไว้แบบนั้นตลอดทางที่เดินเข้าออกร้านค้าต่าง ๆ ซักพักเราก็ตัดสินใจมุ่งเข้าสู่ย่านที่ลึกกว่าเดิมของเมืองเก่าแห่งนี้

ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยดอกคามิเลียสวย

ส่วนมากแล้วเป็นสีขาวกับสีชมพูบานสะพรั่ง

รู้สึกราวกับล่องลอยไปในอากาศ ฉันรีบรายงานให้ซัมเมอร์รู้ ชั่วพริบตาเธอก็ตอบกลับว่า

“ยินดีด้วยนะที่รัก! ในที่สุดเธอก็ได้รู้ซักทีว่าความรู้สึกคลั่งรักมันเป็นยังไง!”

‘คลั่งรัก’

วินาทีที่แซคคารี่ขยับเข้ามาใกล้ หัวใจก็เต้นแรงราวกับจะระเบิดออกมาอย่างนั้น ไม่ต้องบอกเลยถ้าเขาทำมากกว่านี้สภาพฉันคงไม่ต่างจากของเหลวที่โดนไฟร้อน

มันมหัศจรรย์ที่ได้รักกับแซคคารี่

แคโรรู้สึกเหมือนกลับมาเป็นเด็กสาวแรกแย้มที่เบ่งบานอย่างสวยงาม ราวกับดอกซากุระในฤดูใบไม้ผลิที่ถูกดูแลด้วยความรักจากผู้ชายที่ชื่อแซคคารี่

ไม่นานนักใบหูของเขาก็แดงระเรื่ออย่างเขินอาย ฉันกอดแขนของเขาไว้แน่น ก่อนจะส่ายหัวบอกเชิงว่าไม่ต้องกังวล

“เรากำลังตกหลุมรัก และมันเป็นเรื่องปกติ” ริมฝีปากสวยยกยิ้ม “โชคดีที่ไม่มีใครเดินผ่านมา”

“ฉันซื้อที่ตรงนี้ไว้แล้ว” เสียงทุ้มอธิบายนิ่ง ๆ “มันไม่ได้เปิดให้คนทั่วไปเข้า เพราะงั้นถึงไม่มีใครเดินเข้ามา”