หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 296

ตอนนี้แซคคารี่ไปอาบน้ำ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างเตียงในชุดนอนของเขา เขาจับมือฉันและจ้องไปที่บาดแผลที่ข้อมือของฉันด้วยสายตาที่ลึกซึ้งของเขา

“ก่อนหน้านี้เจ็บมากไหม?” เขาถาม

ฉันตอบอย่างตรงไปตรงมา

“มันเจ็บปวดแค่เล็กน้อย หลังจากนั้นฉันลืมไปว่าฉันมีแผลและเผลอปัดมือไปโดนข้างเตียง มันเจ็บปวดมาก และฉันเกือบจะร้องไห้”

ฉันไม่เคยซ่อนความเปราะบางของตัวเองเมื่ออยู่ต่อหน้าแซคคารี่

ฉันมองเขาอย่างเศร้า ๆ และจ้องมองไปที่เขา แต่จู่ ๆ เขาก็ยิ้มและเอามือมาเคาะจมูกฉันเบา ๆ

“เงอะงะจังเลย เธอรู้ว่าเธอเจ็บแต่ก็ยังประมาท แล้วซุ่มซ่ามอีกนะ”

เสียงที่นุ่มนวลของเขาเปล่งคำพูดเหล่านั้นออกมาอย่างนุ่มนวล ฉันมองเขาด้วยสายตาที่น่าสงสารขณะที่เขานั่งลงบนเตียง ฉันวางหัวลงบนขาของเขาแล้วถามว่า “คุณเหนื่อยไหม?”

เขาจ้องมองมาที่ฉัน

“ไม่เหนื่อย” เขาตอบ

ไม่มีความเศร้าที่แฝงอยู่ในดวงตาของแซคคารี่ การจ้องมองของเขาเหมือนสระน้ำลึกที่เงียบ เขามักจะทำตัวแบบนั้น ไม่ว่าเขาจะเจออะไร เขาก็จะสงบและมั่นคง

ฉันดึงแขนเสื้อของเขาเบา ๆ และอยากจะพูดอะไรปลอบโยน แต่ฉันหาคำพูดจะพูดออกมาไม่ได้

ฉันโอบแขนรอบคอของแซคคารี่ และเอาคางวางไว้บนไหล่ของเขา เขาเคลิ้มตามการกระทำของฉันและกอดเอวของฉันไว้แน่นขณะที่เขาเอาหน้าลงมาซุกที่คอของฉัน

แซคคารี่นิ่งเงียบไปชั่วขณะ อารมณ์ของเขาดูเหมือนจะคงที่

เขาดันปล่อยฉันแล้วลุกขึ้น จากนั้นไม่นานเขาก็เดินออกจากห้องไป เมื่อเขากลับมาอีกครั้ง เขามีชามสองใบอยู่ในมือ

เขารู้ว่าฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย เขาได้ออกไปเตรียมอาหารมาให้ฉัน

หลังจากทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย แซคคารี่ก็วางชามลงบนโต๊ะแล้วกระโดดขึ้นไปบนเตียง เขานอนลงข้างฉันและดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

ยิ่งเขาทำแบบนี้ฉันทนไม่ได้ที่จะทิ้งเขาได้เลยจริง ๆ ไม่นานหลังจากนั้น แซคคารี่ก็หลับไป

ตลอดสองวันที่ผ่านมา เขาไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่มากนัก ฉันมองดูแล้วรู้สึกสงสารเขา ฉันกอดเอวเขาด้วยมืออีกข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ

หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็หลับไปข้าง ๆ เขา

“พ่อของฉันแข็งแกร่งและมีอำนาจมาก เขาสามารถปกป้องคนที่เขาต้องการปกป้อง เขาเป็นพ่อที่น่าชื่นชมและน่าเคารพ อย่างน้อย นั่นก็เป็นความคิดของฉันก่อนที่พี่ชายทั้งสามของฉันจะจากไป”

ฉันกดใบหน้าของฉันเข้ากับแก้มเย็น ๆ ของเขาเบา ๆ เพื่อให้เขาสบายใจ

“แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น?” ฉันถาม

“ฉันเป็นคนแรกที่กลับไปที่ครอบครัวชิค พี่ชายทั้งสามของฉันอยู่ข้างหลังฉัน พ่อของฉันให้ฉันเป็นพยานเพียงคนเดียวตอนนั้น ที่รู้ว่าเขาทำให้พี่น้องของฉันจมน้ำตายในบึง”

ไม่มีใครรู้ว่าผู้เป็นทายาทอีกสามคนเสียชีวิตได้อย่างไร ฉันเคยคิดการคาดเดามากมาย ฉันเคยคิดว่าแม้แต่คนชั่วร้ายก็ไม่ทำร้ายลูกของเขา จากนั้น แซคคารี่ก็บอกความจริงที่แท้จริงที่สุดแก่ฉัน

ฉันเคยพบนายท่านเพียงครั้งเดียว เขาเป็นชายชราใจดีที่สัมผัสใบหน้าของฉันอย่างอ่อนโยน เขายังจะเป็นฆาตกรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังการตายของลูกชายทั้งสามของเขาเหรอ ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่คนที่มีความผิดแม้กระทั่งก่อนที่ตัวเองจะตาย

ในปีนั้น แซคคารี่อาจมีอายุเพียง 20 ปี เขามีความหวังในขณะที่เขาตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้กลับบ้าน เขามีความสุขที่ได้กลับมาเจอพ่ออีกครั้ง

ในท้ายที่สุด เขากลับต้องมาเป็นพยานเกี่ยวกับการตายของพี่น้องที่ผูกพันใกล้ชิด และชายที่เขาชื่นชมมากที่สุด สังหารพวกเขา

หัวใจของฉันสั่นสะท้าน

“บึงที่ไหนกัน?” ฉันถาม