หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 301

เฮนรี่ไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วยฉัน พร้อมพูดปฏิเสธโดยใช้เหตุผล

“แคโร ครึ่งปีก่อนฉันกับดิกสันเคยมานั่งคุยวางแผนกัน แต่มันดันทำให้เธอเกลียดเขา มันเป็นความผิดของฉัน และฉันรู้สึกผิดต่อเขามาก! ฉันไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับดิกสัน หรือผิดใจกับเขาอีก แต่ถ้าต้องการความช่วยเหลือจากฉันจริง ๆ คิดให้รอบคอบ แล้วค่อยติดต่อกลับมาใหม่ ยังไงฉันก็จะอยู่ตรงนี้เสมอ”

คำว่า ‘แผน’ ที่เฮนรี่พูด คงหมายถึงตอนที่เขาช่วยดิกสันปกปิดเรื่องการแต่งงานกับเวนดี้หลังจากที่เราหย่ากัน และเขาเชื่อว่าควินซี่จะรักษาอาการของฉันได้

แต่เรื่องทั้งหมดนั้นก็เป็นเพียงอดีต ซึ่งไม่ใช่ความผิดของใครเลย รวมทั้งไม่สามารถกล่าวโทษใครได้ด้วย ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก เพราะมันเป็นสิ่งที่ยากเกินจะแก้ไข

หากเฮนรี่ยืนยันแบบนั้น ฉันก็ไม่อยากเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขาอีก ร่างเล็กคิด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพิมพ์หานาธานแทน

ทว่าอีกฝ่ายกลับส่งสติ๊กเกอร์หน้าร้องไห้กลับมา พร้อมอธิบายเชิงหมดหวัง

นาธาน: “ขอโทษนะ แม้ว่าฉันจะเป็นทายาทของตระกูลทอมป์สัน แต่คนนั่งแท่นอยู่ตอนนี้เป็นพี่สาวฉัน และหล่อนคงไม่ช่วยเธอแน่ เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับแซคคารี่ ที่แย่ไปกว่านั้นคือ หล่อนชอบแซคคารี่! เธอเข้าใจแล้วใช่ไหม? แต่เธอจะลองติดต่อยาราน้อยดูก็ได้นะ พี่สาวฉันค่อนข้างกลัวยารา”

พี่สาวของนาธานเหรอ?

แถมยังกลัวยาราอีกด้วย?

ทันใดนั้น ภาพของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีนามว่า โมนา ทอมป์สัน ก็ปรากฏขึ้นในความคิด เราเคยเจอกันไปแล้วเมื่อสองสามวันก่อน

ยัยนั่นชอบแซคคารี่งั้นเหรอ? ไม่น่าละทำไมเธอถึงหมายหัวฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ!

พอเป็นแบบนี้ มันก็ยิ่งยากสำหรับฉันที่จะขอความช่วยเหลือจากตระกูลทอมป์สัน หญิงสาวลังเลเล็กน้อย ทว่ามือกลับกดพิมพ์หายาราต่อ

แคโรไลน์: “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนเหรอ?”

ยาราไม่ตอบ มือเรียววางโทรศัพท์ไว้อีกทาง ก่อนจะสาวเท้าไปที่หน้าต่าง พลันความทรงจำในอดีตที่มีร่วมกันกับดิกสันก็ทยอยผุดออกมาที่ละนิด ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องของเรามันจะลากยาวจนกลายมาเป็นเรื่องที่ยุ่งเหยิงแบบนี้ ในใจลึก ๆ แล้ว ฉันรู้ตัวดีว่าไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับอีกฝ่าย

แต่นั่นก็เป็นได้เพียงคำขอ

คนที่น่ากลัวที่สุดในตอนนี้คือ ดิกสัน ชายคนนี้จะไม่มีวันปล่อยฉันให้หลุดจะตะขอไปง่าย ๆ เป็นแน่

ร่างเล็กถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน พลางหยิบมือถือส่งข้อความหาแซคคารี่

แคโรไลน์: “พี่รอง ถ้าถึงฟินแลนด์แล้วช่วยโทรบอกฉันหน่อยนะ”

ก่อนจะกดส่งเพิ่มอีกข้อความ

แคโรไลน์: “ฉันคิดถึงคุณ”

ร่างสูงก้มลงมองรอยกัดบนมือที่จางลงไปมากนับจากวันนั้น ทว่าความรู้สึกกลับยังตราตรึงอยู่ในใจ

“มาร์ตี้ ฉันก็ไม่รู้หรอก”

แซคคารี่ตอบหน้านิ่ง ก่อนที่มาร์ตี้จะย้ายฝั่งข้ามมานั่งลงข้างกัน พลางเอ่ยถาม “นายกำลังกังวลเรื่องอะไร?”

แต่ไหนแต่ไร ทายาทตระกูลชิคคนนี้มักจะเก็บอารมณ์ของตัวเองได้ดีเสมอ กระทั่งมาเจอเธอคนนี้ เขาไม่เคยคาดเดาความรู้สึกของแคโรได้เลย

ชายหนุ่มกลัวว่านิสัยของตัวเองจะไม่เป็นที่โปรดปรานต่อหญิงสาว และจะทำให้เสียเธอไปในที่สุด

ในตอนนั้น แคโรมีกับดิกสันอยู่ข้างกายเสมอ แต่พอเสียดิกสันไป เธอก็ยังมีแลนซ์ที่คอยอยู่ข้าง ๆ

เธอมีผู้ชายที่สำคัญในชีวิตอยู่หลายคน ทว่ายกเว้นเขา ที่เป็นได้แค่ที่พิงพิงให้เธอเท่านั้น

แซคคารี่คิดเสมอว่าตนเป็นคนที่มากความสามารถและประสบความสำเร็จในทุกด้าน ยกเว้นเรื่องของเธอ

นั่นคือเหตุผลที่ทำไมทั้งชีวิตถึงต้องเป็นเธอคนนี้ คนที่เกินความคาดหมายของเขา และแม้ว่าเธอจะเข้ามาเพื่อตักตวง แต่เขาก็พร้อมที่จะหยิบยื่นทุกอย่างให้เธอ