หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 313

ทว่าไร้เสียงตอบกลับ

ร่างเพรียวตัดสินใจเดินเข้าไปเคาะ พลันประตูกลับถูกเปิดออกมาโดยใครบางคนเสียก่อน

เขาคือ คนที่ฉันพึ่งห่างมาไม่กี่วัน ร่างสูงใหญ่ตรงหน้ายังเหมือนเดิม เหมือนกับภาพที่ตราตรึงอยู่ในใจฉันมาตลอด

แคโรจ้องมองอีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาแดงระเรื่อ “คุณบาดเจ็บหรือเปล่า?” ฉันถาม

แซคคารี่สวมแจ็คเก็ตสีดำตัวหนา มุมบนหน้าผากของเขามีแผลแต่ถูกปิดด้วยผ้าพันแผลเอาไว้เรียบร้อย ร่างเล็กมองอีกคนตั้งแต่หัวจรดเท้าซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีบาดแผลอื่นแล้ว ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

แคโรไม่กล้าเดินเข้าไปกอดอีกฝ่าย จึงทำเพียงยืนนิ่งท่ามกลางหิมะ แล้วจ้องมองคนตรงหน้าอยู่แบบนั้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”

เสียงเข้มนั่นปะปนความรำคาญอยู่เล็กน้อย และก็เป็นอย่างที่ฉันคิด ฉันคงมารบกวนเวลาส่วนตัวของเขา

ในขณะที่ความรู้สึกแย่ ๆ กำลังตีพันอยู่ในใจ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คนที่โทรมาคือ โจชัวร์ เขาคงยังเป็นห่วงคนตรงหน้า และเพื่อความสบายใจ มือเรียวจึงกดรับสายต่อหน้าแซคคารี่

ริมฝีปากกำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าแซคคารี่โอเค แต่โจชัวร์กลับเร็วกว่า

“แคโร รับสายในที่ที่ไม่มีใครได้ยินบทสนทนาของเรา” เขาบอก

ร่างบางเงยหน้ามองใบหน้าไร้อารมณ์ของแซคคารี่ ก่อนจะถอยออกมาเพื่อคุยกับโจชัวร์ให้หายคาใจ

“นายโทรหามาร์ตี้ และบอกว่ามีคนพยายามลอบทำร้ายเขา แต่คนของชาร์ลสบอกว่าไม่มีใครทำแบบนั้นเลยซักคน”

ได้ยินแบบนั้น โจชัวร์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที พลางเอ่ยอธิบาย “มันเป็นแผนของมาร์ตี้ที่จะกำจัดเธอออกจากทางเพื่อที่เขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับยาราตามลำพัง! เมื่อวานก่อน หมอนั่นมาอ้อนวอนฉันอยู่ตั้งนาน แต่ก็นะ เขาก็ช่วยฉันไว้หลายครั้ง มันคงดูแย่ถ้าฉันปฏิเสธเขา!”

“นายมัน——!”

ฉันโคตรรำคาญพวกนายเลยให้ตายสิ โจชัวร์รีบพูดต่ออย่างไม่ใส่ใจ “และเธอห้ามบอกพี่รองเรื่องที่เราหลอกเธอไปนอร์เวย์เด็ดขาด ไม่งั้นเราจะซวยกันหมด”

ไม่น่าล่ะ เขาถึงบอกให้ฉันเดินออกมาจากแซคคารี่ก่อนที่จะเริ่มบทสนทนา เขาคงกลัวว่าฉันจะหลุดปากบอกร่างสูงไป

แต่เขาก็โทรเข้ามาตรงเวลาเสียจริง ทีนี้ฉันจะอธิบายกับแซคคารี่ว่ายังไงล่ะ?

แถมยัง ตอนนี้ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขากำลังไม่ดีอยู่ด้วย

“นายหาเรื่องเองนะ ฉันไม่ช่วยนายหรอก”

“แคโร ฉันเป็นพี่สามของเธอนะ”

“มาร์ตี้อยากอยู่กับยาราสองต่อสอง เลยส่งฉันมาหาคุณที่นอร์เวย์ แต่ฉันหลงทาง จึงโทรขอความช่วยเหลือจากชาร์ลส และเขาก็ส่งคนมาช่วยฉัน”

พูดจบใบหน้าหล่อก็เรียบตึงขึ้นอีกครั้ง มือหนาคว้ากระเป๋าในมือฉันไปถือ แล้วเดินลิ่วนำเข้าไปในกระท่อม จนฉันต้องรีบตามเข้าไป

“จะดีกว่านี้ถ้าไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชาร์ลส” เขาตอบเสียงเย็น

ร่างเล็กเริ่มจับสังเกตน้ำเสียงของอีกคน แซคคารี่กำลังหึง นั่นทำให้ฉันค่อย ๆ เอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ทำไมล่ะคะ? ชาร์ลสดูเป็นคนที่เชื่อถือได้คนหนึ่งอยู่นะ”

เขาให้ความช่วยเหลือฉันเพราะฉันเป็นเพื่อนของซัมเมอร์

แซคคารี่ชะงักไป

“ไปรู้จักกันได้ยังไง?” คิ้วเข้มขมวดมุ่น

เสียงนั่นเย็นชาและขุ่นมัวขึ้นอีกเท่าตัว จนฉันต้องรีบแก้สถานการณ์ “เขาเป็นลุงของเพื่อนรักฉัน”

แซคคารี่ขยับศีรษะเล็กน้อย พลางเอ่ยเสียงเรียบ “ลุงของเพื่อนรัก?”