หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 315

เขาอยู่กับเราตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ แถมยังพยายามรวบหัวรวบหางเราทั้งคู่ จนเราได้คบกันในที่สุด

ร่างเล็กนั่งดูดาวต่อไปอย่างมีความสุข และแซคคารี่ก็เริ่มเอาเครื่องครัวกับเตาออกมาจุดเพื่อเตรียมอาหาร เขาใช้หิมะรอบ ๆ ล้างพวกมันให้สะอาดก่อนเทน้ำเปล่าสำหรับทำอาหารลงไป

ท่าทางการล้างของเขาช่างน่าเอ็นดู

แคโรลุกเดินไปหาอีกฝ่ายและช่วยกันล้างผัก ร่างบางนั่งย่อตัวลงข้างกันพร้อมแจ็คเก็ตตัวหนา

“ทำไมถึงเก่งไปซะทุกเรื่องเลยนะ?” ฉันถามยิ้ม ๆ

เสียงเรียบตอบกลับ “สังคมรอบข้างบังคับให้เราต้องทำ”

ใบหน้าสวยหันมองทันควัน “หืม?”

แซคคารี่จุดเตาพลางอธิบาย

“ตั้งแต่ที่ฉันออกจากตระกูลชิคในตอนนั้น ฉันก็ได้เร่ร่อนคนเดียวไปทั่ว เพื่อเรียนรู้ทักษะการใช้ชีวิต จากทีละนิดละหน่อย จากที่นั่นที่นี่ จนได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง”

ขณะที่เล่า ใบหน้าเรียบตึงก็ดูผ่อนคลายลง นั่นทำให้ฉันรวบรวมความกล้าและถามออกไป “พี่รอง ที่ผ่านมาคุณเคยเจอผู้หญิงที่ทำให้ใจเต้นแรงมาก่อนไหม?”

พลันร่างสูงก็หันมามองฉัน

ด้วยสายตาร้อนแรงที่ส่งมาให้กัน ทำให้แคโรเคอะเขิน “มีอะไรติดหน้าฉันเหรอ? หรือว่าฉันถามอะไรแย่ ๆ ออกไปหรือเปล่า?”

“มีอยู่หนึ่งคนที่สามารถทำให้ใจฉันเต้นผิดจังหวะได้”

ได้ยินแบบนั้น ความกล้าที่เคยมีก็กลายเป็นศูนย์

“ใครเหรอคะ?”

ร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้าท่ามกลางกลุ่มดาวนับล้านและผืนฟ้ากว้างด้านหลัง นัยน์ตาคู่คมจ้องมองเข้ามาในดวงตาของฉันอย่างลึกซึ้ง พร้อมเอ่ยเสียงเบา

“เธอไง”

นั่นเป็นครั้งแรงที่แซคคารี่เปิดเผยความรู้สึกให้ฉันได้รับรู้

แคโรหัวเราะราวกับคนโง่ที่ได้รับคำตอบที่ตนรอคอยมาแสนนาน ร่างสูงลุกขึ้นยืน ก่อนคว้าสเวตเตอร์สีดำจากที่รถออกมาเปลี่ยน

เห็นแบบนั้นร่างบางก็โพล่งถามทันที “คุณไม่หนาวบ้างเหรอ?”

อากาศที่นอร์เวย์หนาวอย่างกับตู้เย็น ทว่าอีกคนกลับใส่เพียงสเวตเตอร์ตัวเดียวทั้งวัน แค่ตัวเดียวมันจะไปพออะไร

เขาตอบกลับเสียงเรียบ “ไม่”

“อ๋อ แล้วคุณชอบกินอะไรเหรอ?”

คิ้วเรียวขมวดสงสัย “อะไรเหรอ?”

“เธอพูดมาก”

ฉันอึ้งอย่างกับคนสติหลุด

แล้วรีบปิดปากอย่างจำยอม ร่างสูงยื่นหมวกไหมพรมสีแดงมาให้ และฉันก็รับมันมาสวมไว้ ทว่าในขณะที่กำลังจะเดินเข้าเต็นท์ ก็ดันลื่นล้มลงในอ้อมแขนของแซคคารี่เสียก่อน ร่างสูงชะงักพลันทิ้งทุกอย่างในมือแล้วผลักให้ฉันเอนหลายหลังลงไปนอนกลางหิมะ

แขนแกร่งโอบกอดรอบเอวบางไว้แน่น พลันทำให้รู้สึกดีราวกับมีฝูงผีเสื้อโบยบินอยู่ในท้อง

ฉันเงียบทว่าใจเต้นแรง

“ทำอะไรของคุณเนี่ย?” เอ่ยถามอย่างเขินอาย

“มันเป็นคืนที่สวยและมีดวงดาวระยิบระยับเต็มไปหมด เหมาะที่จะ...”

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาหัดพูดจาเลี่ยน ๆ แบบนี้?

“มะ มะ เหมาะที่จะอะไร?” แคโรเลิกลัก

“สร้างคืนที่โรแมนติก”