หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 352

ฉันจะมุ่งหน้าไปฟินแลนด์อีกครั้ง แม้ว่าฉันไปที่นั่นมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืนก่อนก็ตาม

ฉันลูบไล้ท้องและบอกแลนซ์ว่า “ตอนนี้ ฉันเข้าใจแล้วว่าการรักใครสักคนเป็นอย่างไร”

แลนซ์ที่อยู่ข้าง ๆ ฉัน เขาพยักหน้าเล็กน้อย “แซคคารี่เป็นผู้ชายที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับดิกสัน เขารู้ว่าควรเห็นอกเห็นใจคุณอย่างไร” เขาแสดงความคิดเห็น

เมื่อฉันนึกถึงแซคคารี่ ฉันยิ้มหวานออกมา แล้วฉันก็พูดว่า “นิสัยของแซคคารี่ไม่ได้อบอุ่นขนาดนั้น นายสามารถพูดได้เลยว่าเขาค่อนข้างเป็นคนเย็นชา เขามักจะปฏิบัติต่อทุกคนด้วยใบหน้าที่เย็นชาและไม่แยแส ถ้าผู้หญิงต้องมีความสัมพันธ์กับเขา พวกเธอคงไม่สามารถทนเขาได้ การกระทำของเขาจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ๆ ว่าเขาไม่รักเธอ!”

“ถึงกระนั้น เมื่อผู้ชายคนนี้ตกหลุมรักผู้หญิงแล้ว เขาจะถือว่าเธอสำคัญกว่าชีวิตของเขาเอง!”

“แลนซ์ ในอดีตของฉัน ฉันไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่จะเอาอกเอาใจฉัน เลือกจัดลำดับความสำคัญต่อฉันและยอมฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่เคยเข้าใจว่าการมีความสัมพันธ์ในความรักเป็นอย่างไรมาก่อน ในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันต้องการแสวงหาความรักอย่างเต็มที่”

“แซคคารี่เป็นคนให้ความรู้สึกเหล่านั้นแก่คุณเหรอ?” แลนซ์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

หิมะค่อย ๆ ตกลงมาจากท้องฟ้าในยามค่ำคืน บอร์ดี้การ์ดของฉันเอาใจใส่ต่อฉันเสมอ เขาเดินก้าวมาข้างหน้าและสวมเสื้อคลุมให้ฉัน

ฉันลดสายตาลงและสังเกตว่าฉันยังคงถือโทรศัพท์ของแลนซ์อยู่

ฉันรีบส่งคืนให้เขา

ฉันตอบว่า “อืม เขาเป็นคนทำให้ฉันมีความรู้สึกมากมาย”

ฉันนึกถึงตอนที่พบกันครั้งแรกของเรา เขาทิ้งความประทับใจไว้ไม่รู้ลืม

จากนั้นการพบกันครั้งต่อ ๆ ไป เขาเป็นคนที่น่าเกรงขามมาก

ในสายตาของคนอื่น แซคคารี่โหดร้ายและไร้หัวใจเนื่องจากเขาไม่ค่อยยิ้ม บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าเขาดูเชยไปหน่อย

อย่างไรก็ตาม เขาบริสุทธิ์และยอมให้ฉันทำร้ายเขาจนมาถึงจุดที่ฉันทำลายเขา

“ยัยบ๊อง ขอให้เขาเป็นเนื้อคู่ที่แท้จริงของคุณ” แลนซ์ให้พรของเขา

ฉันพูดอย่างเป็นห่วง “แต่ตอนนี้ เขาไม่เต็มใจที่จะให้อภัยฉันเลยด้วยซ้ำ”

แม้ว่าแซคคารี่จะเชื่อใจฉัน แต่เขาก็เลือกจะทิ้งฉันไว้

บางที เขายังคงเกลียดฉันจากก้นบึ้งของหัวใจ

แลนซ์ถอนหายใจช้า ๆ เขายิ้มและพยายามปลอบฉัน “เขาไม่เกลียดหรอก ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกคุณทั้งคู่ แต่ผมรู้สึกว่าแซคคารี่จะไม่ตำหนิคุณ”

ด้วยความหวังที่โหยหา ฉันถามว่า “ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?”

“คุณสวยมาก คุณสมควรได้รับความรัก” เขาตอบ

ฉันยิ้มอย่างซาบซึ้ง “ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

ถึงเวลาที่ฉันต้องเติบโตไม่งั้นฉันจะเสียประโยชน์ทั้งหมดไป!

ทันใดนั้นแลนซ์ก็ลุกขึ้น เขากล่าวว่า “ผมจะไปหาลอเรนก่อน เพื่อพูดคุยบางอย่างและจะมุ่งหน้าไปยังเมืองถงในไม่ช้า”

ฉันรู้สึกประหลาดใจ “นายกำลังจะไปเมืองถงตอนนี้เลยเหรอ?” ฉันถาม

“ครูสอนเปียโนของผมสมัยเด็ก ๆ เรียกผมไปเยี่ยมบ้านของเขา” เขาตอบ

“โอ้”

ฉันยิ้มและพูดว่า “งั้นก็สวัสดีปีใหม่นะ”

เขาพยักหน้าและพูดว่า “ระวังตัวด้วย หากคุณต้องการอะไร คุณสามารถโทรหาผมได้ตลอดเวลา”

“ได้เลย ฉันจะทำแบบนั้น” ฉันพยักหน้าอย่างจริงจัง

หลังจากแลนซ์เดินจากไป ฉันก็สั่งบอร์ดี้การ์ดข้าง ๆ ฉันว่า “เตรียมตัวให้พร้อม เรากำลังจะไปฟินแลนด์ในไม่ช้านี้”