หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 360

ยารายิ้มและพูดอย่างมีความสุขว่า “ฉันพนันกับพี่ชายของฉันไว้ ถ้าฉันทำให้เธอเชิญพวกเขามาทานอาหารค่ำได้สำเร็จ พวกเขาจะต้องส่งซองแดงมูลค่าห้าหมื่นเหรียญให้ฉัน!”

ฉันหัวเราะหลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ “พวกคุณเป็นเด็กจริง ๆ”

ยาราหัวเราะพอใจกับตัวเองและเธอถามฉันว่า “ให้ทายซิว่าปีนี้ฉันได้อั่งเปาเท่าไหร่?”

ยารารู้วิธีหาเงิน

ทว่า เธอยังหาเงินไม่ได้มากกว่าใคร ๆ

ฉันเดาว่า “หนึ่งล้าน?”

ยาราส่ายหัวและพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “น้อยกว่าห้าหมื่น”

ฉันหัวเราะเสียงดังแล้วถามว่า “ทำไมน้อยจัง?”

เด็กที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยควรจะได้รับมากขึ้นในช่วงปีใหม่

ยาราบ่นเหมือนเด็ก ๆ ว่า “ฉันขี้เกียจไปเยี่ยมญาติของฉัน มีแต่พ่อแม่และพี่ชายเท่านั้นที่ให้ซองแดงกับฉัน อย่างไรก็ตาม แลนซ์เป็นคนขี้เหนียวจริง ๆ ฉันเปิดซองแดงที่เขาให้ฉันและมันมีเงินอยู่ข้างในเพียงห้าพันเหรียญ ขนาดเธอยังให้ฉันหมื่นเหรียญเลย!”

ฉันยังคงหัวเราะอย่างมีความสุขและพูดว่า “เธอเปิดซองแดงที่ฉันให้เธอเมื่อไหร่กัน?”

เธอยื่นมือออกไปลูบซองแดง “มันเป็นความหนาของซองที่แตกต่างกันและฉันรู้สึกได้”

ฉันแนะนำ “ฉันยังมีซองแดงอยู่ในห้องนอน ทำไมฉันไม่ให้เธออีกสักสองซองนะ?”

“อย่านะ นั่นทำให้ฉันดูเป็นคนโลภ”

ฉันเหล่ตามองไปที่ใบหน้าอันบอบบางของยาราและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ครั้งหน้า ฉันจะมอบซองแดงขนาดใหญ่ให้เธออีกแล้วกัน”

ยาราหมุนกุญแจรถสปอร์ตในมือ “มีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านี้อีกไหม?”

ความหงุดหงิดล่าสุดของฉันหายไปเพราะยารา

การได้อยู่กับเธอทำให้ฉันผ่อนคลายและมีความสุข

ยาราวางซองสีแดงและกุญแจรถไว้ที่โซฟาและเล่นเกมของเธอต่อไป ในขณะนี้ ฉันได้รับข้อความที่ไม่คาดคิดจากแลนซ์ “ยัยเด็กบ๊อง ผมเปลี่ยนใจกะทันหัน ผมจะไม่กลับไปที่เมืองถงก่อนแล้ว และผมจะไปเยี่ยมคุณในเร็ว ๆ นะ”

ฉันส่งที่อยู่ไปให้แลนซ์และพูดกับยาราว่า “อีกเดี๋ยวแลนซ์จะมาที่นี่ด้วยนะ”

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันเห็นสีหน้าของแลนซ์เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา

ฌอนปล่อยมือจากยารา และถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “ทำไมบ้านคุณเย็นจัง?”

คอนโดของฉันมีสไตล์แบบเปิด นอกจากห้องนอนและห้องทำงานแล้ว พื้นที่ 200 ตร.ม. ที่เหลือยังถูกใช้เป็นห้องนั่งเล่น ร่วมกับการตกแต่งสไตล์ยุโรปทำให้ดูโลงโปร่งใหญ่โต

นาธานพูดต่อประโยคของฌอนอย่างรวดเร็ว “โชคดีที่เราซื้อโครงตัวอักษรหลายตัวให้คุณ จะได้ดูมีสีสันขึ้น”

ฉันรีบปฏิเสธมัน “ปีใหม่ใกล้จะจบลงแล้ว”

“เราจะทิ้งไว้ที่นี่และคุณสามารถใช้งานได้ในปีหน้าแล้วกัน”

ฉันไม่ได้พูดอะไร “ …”

ยารานั่งลงบนโซฟาโดยใช้เท้าเปล่าไขว้กัน นาธานอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการกระทำของเธอเมื่อเห็นเธอเหยียบโซฟาด้วยเท้าเปล่า “ยารา เธอจะวางเท้าเปล่าแบบนั้นได้อย่างไร เมื่อเธอเป็นแขกที่บ้านของคนอื่น?”

ยาราพูดโดยไม่หันกลับมา “บ้านของแคโรไลน์ไม่ใช่บ้านของคนแปลกหน้าสักหน่อย”