หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 387

แลนซ์ไม่ถามอะไรต่อ อีกฝ่ายทำเพียงเลิกคิ้วเชิงประหลาดใจแล้วลุกออกไปทันที ขายาว ๆ คู่นั้นเดินกลับไปยังด้านหน้าเวที ก่อนจะเดินขึ้นไป

เขานั่งลงตรงเปียโนตัวยักษ์ พลันเล่นเพลง “ถนนแห่งสายลม” อีกครั้ง

มันผ่านมานานเหมือนกันนะ ครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเขาเล่นเพลงนี้

แต่เพราะอะไรถึงเอาเพลงนี้มาเล่นอีกครั้งล่ะ?

ยาราเบี่ยงหน้าเข้ามากระซิบใกล้ ๆ “คนแก่นิสัยเด็ก” เธอว่าอย่างนั้น

ฉันไม่เข้าใจ “อะไรเหรอ?”

ทว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เด็กสาวทำเพียงหันกลับไปนั่งฟังเพลงพร้อมอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี

หรือเขาจงใจเล่นเพลงนี้เพื่อยั่วโมโหเธอ ร่างสูงคงอยากให้ผู้หญิงของตัวเองหึงเป็นแน่

ตั้งแต่ที่คลิปวีดีโอของฉันกับแลนซ์ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกโซเชียล คนที่ได้ฟังเพลงนี้ส่วนมากก็จะเข้าใจความหมายแฝงของเพลงเวลาที่เขาเล่นมัน และคิดว่ายาราก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน

เธอรู้ว่าเขาจงใจเล่นมันเพราะเธอ

และพอยิ่งคิดถึงความเป็นไปได้ที่มากขึ้น ก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย มันไม่ง่ายเลยที่จะอยู่กับคนที่ฉลาด เพราะคนพวกนั้นสามารถมองความคิดของคนอื่นได้ทะลุปรุโปร่ง

ก็อย่างที่ยาราพูด “คนแก่นิสัยเด็ก”

...

ในที่สุดซัมเมอร์ก็มาถึง การแสดงของแลนซ์ยังดำเนินต่อไป เธอทิ้งตัวนั่งลงด้านข้างพลางเอ่ยปากถาม “แคโร ทำไมจู่ ๆ ถึงมาดูการแสดงของแลนซ์แบบนี้ล่ะ?”

แคโรอธิบายเสียงเบา “เด็กข้าง ๆ ฉันอยากดู เธอเป็นแฟนเพลงที่ชอบดนตรีของเขา”

ซัมเมอร์เดา “เธอชอบแลนซ์?”

ฉันโน้มตัวเข้าไปกระซิบเธอใกล้ ๆ เพราะกลัวว่ายาราจะได้ยิน “ไม่นะ ไม่รู้สิ หรือเธอน่าจะยังไม่รู้ตัว เข้าใจที่ฉันจะสื่อใช่มั้ย?”

ซัมเมอร์เบิกตากว้าง “ให้ตายสิ จริงเหรอ!”

“ฉันจะโกหกเธอทำไมเล่า?” แคโรตอบยิ้ม ๆ

ซัมเมอร์กระตือรือร้นทันที หญิงสาวเริ่มลุกลนเหมือนอยากจะเม้ามอยต่อ แถมยังตื้อให้ฉันบอกรายละเอียดมากกว่านี้อีกด้วย แต่สถานที่ในตอนนี้ดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก เจ้าตัวจึงคว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วลากออกมาจากฮอลแสดง

ฉันเดินตามเธอไป “การแสดงยังไม่จบเลยนะ”

“เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ครั้งนี้เธอต้องอยู่ที่นี่นานกว่าเดิมนะ คืนนี้ฉันจะนอนที่บ้านเธอ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยไปสวนสนุกเล่นบ้านผีสิงกับหาที่เที่ยวกัน”

ฉันปฏิเสธเธอทันที “ฉันกลัวผีจะตาย”

“จิ๊...”

ทว่าชั่วพริบตา ซัมเมอร์กลับโดนใครบางคนใช้ไม้ตีเข้าที่ศีรษะก่อนที่เธอจะพูดจบ จนสลบไป

ชายสวมหน้ากากกลุ่มหนึ่งโผล่เข้ามาจากไหนก็ไม่รู้

พอซัมเมอร์ล้มลง ชายคนนั้นก็เตรียมหวดไม้มาที่ฉัน ร่างบางจึงรีบแกล้งช็อคสลบทันที

“เหอะ ยัยนี่แม่งโคตรอ่อนเลย”

“เร็วเข้า! ยัยพวกนี้ไม่ธรรมดานะเว้ย!”

ทว่าหนึ่งในนั้นกลับถามอย่างไม่กลัว “ไม่ธรรมดายังไงวะ?”

“แล้วใครล่ะที่คุมแถบยุโรปอยู่ตอนนี้?”