หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 424

ทำไมฉันถึงจะไม่อยากแต่งงานกับแซคคารี่กันล่ะ? ความฝันสูงสุดของฉันคือแต่งงานกับเขา และกลายเป็นคุณนายชิค

ฉันกุมมือหนานั้นไว้แน่น

เสียงใสกล่าวอย่างรวดเร็ว “แต่งค่ะ”

ร่างสูงยิ้ม “ยัยบ๊อง”

“พวกคุณกระซิบกระซาบอะไรกัน?”

นั่นคือมาร์ตี้ เขาขัดจังหวะและยกแก้วไวน์ขึ้น ก่อนจะอวยพร เขาชนแก้ว “ขอให้คุณทั้งคู่นั้นมีแต่ความสุข และฉันขอให้ฉันได้เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ นี้”

ในตอนที่มาร์ตี้พูดประโยคที่สอง เขาชำเลืองมองไปที่ยารา ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับสเต็กของเธออย่างช้า ๆ

ดูเหมือนเธอจะเพลิดเพลินกับอาหารจานนั้นเอามาก ๆ

แซคคารี่ยกแก้วขึ้น พร้อมกับตอบมาร์ตี้ “นายไม่เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ นี้หรอก”

มาร์ตี้ตกตะลึง “นั่นมันคำสาปแช่งเหรอ?!”

แซคคารี่เหล่มอง ก่อนจะเมินเขา ขณะเดียวกัน มาร์ตี้เดินเข้าไปหายารา ก่อนจะบ่นอย่างน่าสงสาร “เขารังแกฉัน”

ยารามองมาร์ตี้ ก่อนถามขึ้น “ฉันดูเหมือนคนที่จะเอาชนะเขาได้เหรอ?”

แน่นอนว่ายาราไม่มีทางเอาชนะแซคคารี่ได้ แต่เจตนาที่แท้จริงของมาร์ตี้ไม่ใช่การแก้แค้น เขาแค่ต้องการคุยกับยารา ทว่าเธอไม่ค่อยอยากคุยกับเขาสักเท่าไหร่

ด้วยท่าทีเฉยเมยของยารา ทำให้มาร์ตี้หมดอารมณ์ และหยุดกิน เขาถามโจชัวร์ “ที่นี่มีอุปกรณ์ร้องเพลงบ้างไหม?”

โจชัวร์ลุกขึ้น และกลับมาพร้อมไมโครโฟน

“มีสิ ฉันจะเริ่มด้วยเพลงนี้”

เสียงของโจชัวร์ช่างชัดเจนและผ่อนคลาย เขาร้องเพลง ‘Time in a Haste’ ได้อย่างน่าหลงใหล และยังร้องเพลง ‘Bump of Life’ อีกด้วย

มาร์ตี้คว้าไมโครโฟนมาจากโจชัวร์ และถามฉันว่ามีเพลงที่อยากฟังหรือเปล่า ทำให้ฉันนึกถึงเพลงที่ได้ยินในทางเดินรถไฟใต้ดินขึ้นมาได้

ฉันถาม “นายร้องเพลง ‘Someone Like Me’ ได้ไหม?”

“แน่นอน” มาร์ตี้ยิ้ม

มาร์ตี้ร้องเพลงเพราะเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มทั้งหมดที่อยู่รอบตัวฉันนั้นหล่อเหลา ร่ำรวย และมีความสามารถ พวกเขาช่างโดดเด่นเป็นที่น่าจดจำ

ฉันก็ไม่มั่นใจว่าแซคคารี่จะเชื่อในคำพูดของฉัน

เขายกมือขึ้นลูบหัวของฉัน และพูดอย่างอ่อนโยน

“เธอนี่รู้วิธีพูด และวิธีทำให้ฉันมีความสุขเสมอเลย ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ฉันยังคงเชื่อเธอเสมอ เบล ฉันไม่เคยสนใจอดีตของเธอเลย สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือ อนาคตของเรา”

“เธอพร้อมหรือยังที่จะใช้ชีวิตที่เหลือของเธอกับฉัน?” ร่างสูงถามอย่างจริงจัง

ฉันแทบจะทนไม่ไหวเมื่อผู้ชายอย่างแซคคารี่พูดถึงเรื่องความรัก คำพูดแสนอ่อนหวานของเขาชำระล้างฉันด้วยเกลียวคลื่นที่ซัดเข้าสู่หัวใจ

ฉันกุมมือหนาของเขาไว้แน่น นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ ลูบไล้มือหนา และนวดนิ้วมือนั้นด้วยนิ้วโป้งที่อ่อนนุ่ม เขาสวมแหวนไว้ที่นิ้วมือนั้น

“คุณรับแหวนของฉันไปและสวมมันแล้ว คุณยังลังเลอยู่ไหม?” ฉันถาม “ยิ่งกว่านั้น คุณให้แหวนและสวมมันให้ฉันแล้ว”

แหวนที่เขาสวมคือ แหวนที่ฉันพกไปที่เอสโป ในวันคริสต์มาสอีฟ ซึ่งตรงกับวันเกิดของเขา

ฉันพกแหวนแต่งงานไว้กับตัว เมื่อครั้งที่ฉันตามหาเขา ทว่าเขาปฏิเสธที่จะเจอฉัน

ในท้ายที่สุด ฉันก็วางแหวนไว้ที่ประตูของคฤหาสน์ในเอสโป