หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 441

เขาสามารถแยกทั้งสองคนออกได้ เพราะท่าทางของพวกเขาแตกต่างกันอย่างมาก แลนซ์เป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น ขณะที่ดิกสันเป็นคนโหดเหี้ยม

ลอเรนและแลนซ์เดินไปตามแม่น้ำ เมื่อเข้าไปใกล้มากขึ้น เขารู้สึกได้ว่าลอเรนดูมีลักษณะท่าทางแตกต่างไปจากจากปกติเล็กน้อย

เขารู้สึกราวกับว่า เธอกำลังรู้สึกกลัวและซ่อนอะไรบางอย่างอยู่

เจเดนกัดริมฝีปากของเขา ขณะที่ได้ยินรอเลนร้องออกมาอย่างกังวลใจเบา ๆ “พี่ชาย ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับการแต่งงานของฉันให้เร็วกว่านี้ ฉันก็แค่… ฉันขอโทษ ฉันคิดถึงคุณมาก"

“เรน พี่เคยจินตนาการว่าเธอจะเป็นอย่างไรในวันแต่งงานของเธอ เธอต้องสวยงามและเต็มไปด้วยความสุข” แลนซ์ปลอบโยน

“พี่ชาย ฉันไล่ตามคุณมาหลายปีแล้ว ไปทุกที่ทั่วโลก และฉันก็ทำให้คุณพลาดโอกาสกับพี่แคโรไลน์ ฉันขอโทษนะคะ ฉันรู้ว่าความรักของฉันมันเห็นแก่ตัวมาก และฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันผิด”

“อันที่จริง ฉันมีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกพี่มานานแล้ว ฉันปล่อยพี่ไปเพื่อค้นหาความสุขของฉันเอง ฉันหวังว่าพี่จะยกโทษให้ฉัน”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดเจเดนก็รู้ความลับที่ลอเรนเก็บไว้ในใจของเธอ อย่างไรก็ตาม ความสุขที่เธอพูดถึงคือ ความสุขที่แท้จริงใช่หรือไม่นะ?

ลอเรนรักผู้ชายคนหนึ่งมาหลายสิบปี และติดตามเขาไปทั่วโลก แต่ชายผู้นี้ไม่เคยสนใจเธอ

แค่คิดก็ทำให้เจเดนรู้สึกสงสารลอเรน

“เรน พี่ยกโทษให้เธอนะ”

แลนซ์ลูบหัวลอเรน เธอหยุดครู่หนึ่ง และตกใจกับการกระทำของเขาก่อนจะพูดว่า “ตั้งแต่ฉันเป็นผู้ใหญ่ พี่ไม่เคยแตะต้องฉันแบบนั้นเลย ฉันคอยฉุดรั้งพี่ไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้พี่รู้สึกไม่สบายใจ

แลนซ์เรียกเธอว่า “เรน”

“พี่ชาย…”

“สำหรับฉัน เธอคือสมาชิกในครอบครัวที่สำคัญที่สุดนะ”

ลอเรนเป็นญาติที่สำคัญที่สุดของแลนซ์ และแคโรไลน์ก็เช่นกัน

ใช่ เขาเห็นเธอเป็นคนในครอบครัว แต่ยาราเป็นผู้หญิงคนเดียวที่แลนซ์จะรัก

“พี่ชาย ขอบคุณที่ดูแลฉันมาทั้งชีวิตนะคะ”

แลนซ์ยิ้ม “พี่จะดูแลเธอตลอดไป”

ในที่สุดลอเรนก็เข้าใจแล้ว ตราบใดที่พวกเขาไม่เคยพูดถึงความรัก แลนซ์จะปฏิบัติต่อเธอดีกว่าใคร ๆ อย่างไรก็ตาม หากมีเรื่องความรักเข้ามา ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็จะเปลี่ยนไปเป็นคนแปลกหน้ากัน โชคดีที่เธอรู้ว่าเธอพบคนที่เธอรักและต้องการอยู่ด้วย เธอพบคนที่เธอต้องการเริ่มต้นครอบครัวด้วย

แลนซ์พักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับโรงแรม เมื่อกลับมาถึงโรงแรม เขาส่งข้อความถึงยาราหลังจากอาบน้ำเสร็จ

[แลนซ์: ยารา แล้วเจอกันนะ]

หลังจากแลนซ์กลับถึงโรงแรม ลอเรนไม่ได้เดินไปไหนไกล ก่อนจะพบว่าคุณหมอยืนอยู่ข้างต้นวิลโลว์ ดวงตาที่สวยงามของเขากำลังมองตรงมาที่เธอ

เธอเรียกเบาๆ “คุณหมอ”

"มีอะไรเหรอครับ?" เขาตอบ

“ฉันไม่ได้ท้องค่ะ”

"ผมรู้"

ลอเรนมองเขาอย่างสงสัย "คุณรู้ได้อย่างไรคะ?"

“ลืมไปแล้วเหรอว่าผมทำอาชีพอะไรอยู่?”

เธอตอบอย่างมีความสุขว่า “ทำไมคุณถึงรู้ทุกอย่างล่ะคะ?”

"ผมเชื่อใจคุณนะ"

เขาเชื่อใจเธอ และเชื่อว่าเธอจะไม่โกหกเขา

ลอเรนเข้าใจความหมายเบื้องหลังคำตอบของเขา ดวงตาของเธอแดงก่ำ และเธออยากจะรีบวิ่งเข้าไปกอดคุณหมอ

อันที่จริงนั่นคือ สิ่งที่เธอทำ

เธอฝังหัวของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง “ขอบคุณที่เข้าใจมาตลอดนะคะ”

เขาจับตัวเธอ ขณะที่เธอเรียกเขาว่า 'คุณหมอ'

“หืม?”

เธอย้ำอีกครั้ง “คุณหมอ”

เจเดนไม่ตอบ

เธอมองเขาอย่างเสน่หา “คุณหมอคะ ฉันรักคุณนะ”

เธอรู้สึกขอบคุณสำหรับการปรากฏตัวของเขาในชีวิตของเธอ

“เรน ขอบคุณที่เลือกผม”

ฉันตอบอย่างจริงใจว่า “มันคือสิ่งที่เธอกำลังจะบอกเป็นนัย ๆ น่ะ”

“แคโรไลน์ ยัยแก่จอมลามก”

ฉันรู้สึกงุนงง ฉันไปแก่ได้อย่างไร?

ฉันรู้สึกเจ็บขึ้นมาทันใด เมื่อเห็นอารมณ์เศร้าของฉัน ยาราก็ปลอบฉันว่า “มันเป็นแค่การอุปมา ฉันยังเด็กอยู่”

“ยัยคนนิสัยไม่ดี เธอทำร้ายความรู้สึกของฉัน"

โทรศัพท์ของเธอบนโต๊ะสว่างขึ้นทันที และฉันเห็นข้อความจาก นายขี้ตื๊อ

[นายขี้ตื๊อ: ยารา แล้วเจอกันนะ]

นายขี้ตื๊อ…

หลังจากตระหนักได้ทันใดนั้น ฉันก็ถามไปว่า “แลนซ์เหรอ?”

“เขาคอยตื๊อฉันมาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าทุกครั้งที่เราพบกันเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ เหรอ? ฉันไม่ใช่เด็กอายุสามขวบ เข้าใจไหม?”

“แล้วทำไมเธอถึงเล่นเกมส์พวกนี้กับเขา”

ดูเหมือนฉันจะพูดจี้หัวใจเธอ ในขณะที่ยาราเริ่มกะพริบตา

ในท้ายที่สุด เธอไม่ได้เมา แต่มีท่าเดินที่ค่อนข้างงุ่มง่าม ฉันประคองเธอกลับไปที่ห้องของเธอและไปหาลอเรน

ฉันเคาะประตู เธอเริ่มเปิดใจคุยและเริ่มพูดทันที “พี่แคโรไลน์ ฉันอธิบายทุกอย่างให้หมอฟังแล้ว เขารู้ความจริงแล้ว และเราปรับความเข้าใจผิดทุกอย่างหมดแล้ว”

ฉันถามด้วยความสงสัย “ความจริงคือ อะไรเหรอ?”

เธอกัดริมฝีปากที่ทาลิปสติก และอธิบายเบา ๆ ว่า “เขาแตะต้องฉัน แต่คืนนั้นเขาเมา ฉันเลยไม่มีเวลาให้คำอธิบายที่ถูกต้องให้เขา ฉันวางแผนที่จะบอกเขาในวันพรุ่งนี้”

ดังนั้น ลอเรนจึงวางแผนที่จะเซอร์ไพรส์คุณหมอ

ระหว่างนั้นฉันก็ทำลายเซอร์ไพรส์ของเธอ

ฉันพูดขอโทษ “เรน ฉันขอโทษนะ”

“ฉันเข้าใจว่า พี่คิดแต่จะให้ฉันมีความสุข”

ทันใดนั้น เธอก็กอดฉันแน่นในอ้อมแขนของเธอ และร้องไห้ออกมาสุดอารมณ์ “ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะเป็นคู่แรกที่จะแต่งงาน ฉันแน่ใจว่าต้องเป็นแลนซ์ แต่ตอนนี้... พี่แคโรไลน์ ฉันพบหมอแล้ว ฉันยินดีที่จะใช้ชีวิตที่เหลือของฉันอยู่กับเขา”