หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 452

เขาก็คือ วอลเลซ

เขาหาฉันเจอได้ยังไง?

ทำไมถึงเป็นเขาในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้?

ทำไมถึงไม่ใช่ชายคนที่หัวใจฉันร้องเรียกหา?

ไม่! ฉันไม่ต้องการเขา หรือแม้กระทั่งคิดถึงเขา!

ฉันเกลียดเขา! เกลียดสิ่งที่เขาทำกับฉัน!

เขาทำให้ฉันเจ็บช้ำขนาดนี้ได้อย่างไร?

...

ณ ที่ซ่อนตัว แซคคารี่คอยจ้องมองร่างที่ไม่ขยับเขยื้อนของหญิงสาวอย่างไม่คลาดสายตา ดวงตาเธอเบิกกว้าง ยินยอมให้หิมะโปรยปรายลงมาปกคลุมตากลมโตคู่นั้น

คำพูดของเธอที่ว่า “ฉันกำลังจะตาย!” ยังดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา

เขา... ไม่เคยคาดคิดว่าเธอกำลังจะตาย!

เขาทนไม่ได้กับผลลัพธ์เช่นนี้!

เขารู้ว่าการกระทำของเขามันทำร้ายเธอ

แต่ทว่า เมื่อมองไปที่ปืนไรเฟิลที่พร้อมรับคำสั่งตลอดเวลาเหล่านั้น เขาจำเป็นจะต้องทำ!

ถ้าเขาไม่ระวังในการกระทำของตัวเอง หญิงสาวที่นอนอยู่บนหิมะนั่นคงโดนสาดด้วยห่าฝนแห่งกระสุน

เขามั่นใจว่า ชายที่ครั้งหนึ่งเคยสอนเขาให้ฆ่าศัตรูอย่างเลือดเย็นจะต้องทำอะไรแบบนั้นแน่!

คริสที่เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นมาสักพัก เดินมาหา

ก่อนพูดขึ้นอย่างไม่เป็นมิตร “คาดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ? หลังจากที่แกจากไปและไม่ต้องการกลับมาอีก แต่ฉันก็ยังตามจับและพาแกกลับมาได้ราวกับนักโทษ!”

หลายปีที่ผ่านมา คริสพยายามที่จะจับตัวแซคคารี่ แต่ทว่า คนของเขากลับถูกฆ่าตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

เมื่อคืนก่อน คริสใช้โอกาสที่แซคคารี่กลับมาที่ประเทศพร้อมกับผู้ติดตามเพียงไม่กี่คน ดักสกัดเฮลิคอปเตอร์ของเขาในระหว่างทาง!

ขณะเดียวกัน แซคคารี่ที่กำลังเดินทางกลับประเทศ หวังเพียงว่าจะได้เจอกับแคโรไลน์เป็นการส่วนตัวที่หนานจิง และพาเธอไปฟินแลนด์

ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่การเซอร์ไพร์สธรรมดา จะทำให้เขากลายเป็นคนร้ายที่ทำร้ายเธอ

ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเองที่ประมาทในคืนก่อน!

เขาที่ตัวคนเดียวในตอนนี้ ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป!

อย่างไรก็ตาม แซคคารี่ไม่คาดคิดว่าคริสจะวางกับดักที่คฤหาสน์ของเขา เพื่อจับตัวแคโรไลน์!

ขณะเดียวกัน อาจารย์ซิลาสสังเกตเห็นว่าเด็กน้อยที่เติบโตมาเคียงข้างเขา ในตอนนี้เริ่มที่จะเป็นอิสระแล้ว!

เขารู้ว่า นี่คือเวลาที่แซคคารี่จะต้องได้รับบทเรียน!

ตัวอย่างเช่น อาจารย์ซิลาสต้องการให้แซคคารี่เข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขายังคงเป็นหัวหน้าอยู่!

เช่นเดียวกับแซคคารี่ ไม่ว่าเขาจะมีอิทธิพลมากเพียงใดต่อโลกภายนอก แต่ที่นี่เขาก็เป็นเพียงแค่นักโทษ!

ถ้าอาจารย์ซิลาสอยากให้เขาตาย เขาก็ต้องตาย!

เขาคิดกับตัวเอง ‘เธอจะต้องเกลียดฉันมากเลยใช่ไหม?’

ในสายตาของเธอ เขาปฏิบัติต่อเธออย่างโหดร้ายเกินคำบรรยาย

มันเป็นส่วนหนึ่งของตัวเขา ที่เขาไม่สามารถยอมรับได้เช่นกัน

เขากลายมาเป็นผู้ชายที่ทำร้ายเธอได้อย่างไร?

คริสที่เดินตามมาพูดขึ้น “ตระกูลชิคจะต้องมาที่นี่เร็ว ๆ นี้แน่ พวกเราต้องหนีไปที่ไอร์แลนด์เดี๋ยวนี้”

แซคคารี่หยุดนิ่ง คริสตบบ่าเขาเบา ๆ ก่อนหัวเราะ “แกหนีไปไหนไม่ได้หรอก มีคนหลายร้อยคนที่กำลังเฝ้าดูแกอยู่ ทำตัวดี ๆ แล้วมากับฉัน และอาจารย์ซิลาสซะ!”

จู่ ๆ แซคคารี่ก็พูดขึ้น “ถ้าแกช่วยฉันหนี ฉันจะทำให้แกเป็นอิสระ และเลิกเป็นปรปักษ์กับแก”

คริสปฏิเสธในทันที “อย่าหวังเลย!”

หลังจากนิ่งไปพักหนึ่ง เขากล่าว “แกไม่มีทางเอาชนะคนพวกนี้ได้หรอก! นั่นก็เพราะเหล่านักฆ่าที่ประจำการอยู่ที่นี่ต่างก็มีครอบครัวของตัวเอง ถ้าพวกมันทรยศอาจารย์ซิลาส... แกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

แซคคารี่พูดขึ้นด้วยคำสั้น ๆ “พวกขยะ”

คริสชะงักและคิดทบทวน เขาก็คือ พวกขยะตลอดระยะเวลาหลายทศวรรษ

เขาอิจฉาที่แซคคารี่หนีออกจากที่นี่ได้อย่างไม่เกรงกลัว และไม่หวนกลับมาอีกเลย!

คริสยอมรับว่า เขาจับแซคคารี่มาก็เพราะความอิจฉา!

ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเป็นพี่น้องกัน แต่ทำไมชีวิตของแซคคารี่ถึงปราศจากความกังวลใด ๆ ในขณะที่เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในกรงขัง?!