หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 489

ร่างบางยิ้มพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา ความสิ้นหวังที่ลึกที่สุดผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ฉันงึมงำกับตัวเอง “ถึงแม้ฉันจะเสียลูก และเสียสิทธิการเป็นแม่คนไป แต่ฉันก็ยังอยากมีชีวิตอยู่! ฉันอยากอยู่เคียงข้างเขา แต่ทำไมพระเจ้าถึงโหดร้ายกับฉันอยู่เสมอ? สิ่งที่ฉันต้องการคือ ร่างกายที่แข็งแรงก็เท่านั้น”

ดิกสันที่ได้ยินเช่นนั้นร้องไห้ออกมาอย่างเงียบ ๆ และพูดขึ้น “ผมขอโทษ ทั้งหมดนั่นเป็นความผิดผมเอง ผมคือคนที่พรากสุขภาพของคุณไป!”

ใช่ เขาคือคนที่ทำให้ฉันเป็นมะเร็งมดลูก!

เขาคือ คนที่ทำให้ฉันยืนอยู่ระหว่างความเป็นและความตาย!

ฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขาจนอยากจะฆ่าเขาให้ตาย!

ทว่า คนที่ฉันควรโทษมากที่สุดก็คือตัวฉันเอง!

ฉันคือคนที่ปล่อยให้เขาทำลายตัวฉัน!

ฉันถึงขีดจำกัดและไม่มีพลังงานเหลืออีกแล้ว ฉันอ่อนแอมากจนไม่สามารถแม้กระทั่งจะพูด ฉันรู้สึกถึงบางอย่างเย็น ๆ ที่มุมปาก ฉันสัมผัสริมฝีปากอย่างแผ่วเบา แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร!

สี่ชั่วโมงผ่านไป เมื่อฉันรวบรวมสติได้อีกครั้ง ฉันก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลโดยมีดิกสันอยู่ข้าง ๆ เขากุมมือฉันไว้แน่นราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปจากสายตา!

ฉันชักมือออกมาจากฝ่ามือใหญ่ของเขา แววตาเขาเศร้าหมองก่อนจะพูดขึ้น “หมอบอกว่าอาการของคุณแย่ลง”

ร่างเล็กหลับตาแล้วพูดขึ้น “ฉันรู้”

ดิกสันเงียบไปสักครู่ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน “ถึงแม้ว่ายาจะสามารถควบคุมอาการของคุณไว้ได้ แต่มันทำได้เพียงควบคุมไว้เท่านั้น คุณไม่สามารถทารุณร่างกายตัวเองได้อีกแล้ว คุณไม่สามารถป่วยหรือบาดเจ็บ ต้องทำให้ร่างกายอบอุ่นอยู่เสมอ และคุณก็ไม่ควรรู้สึกเศร้าด้วยเช่นกัน”

“อืม” ร่างเล็กตอบอย่างเย็นชา

เขาไม่ได้ยืนกรานที่จะอยู่ เขาเพียงเตือนฉันให้พักผ่อนให้เพียงพอและออกไป ช่วงเวลาตลอดทั้งคืน ฉันนอนไม่หลับและเอาแต่มองสายน้ำเกลืออยู่แบบนั้น จนถึงรุ่งเช้า หมอจึงเข้ามาตรวจร่างกายฉัน

เขาถามว่าร่างกายฉันยังเจ็บปวดอยู่หรือเปล่า

ฉันพยักหน้าและบอกหมอ “นิดหน่อยค่ะ แต่ไม่เจ็บมาก”

หลังจากที่ดื่มยาและได้ฉีดยา มันช่วยบรรเทาความเจ็บไปได้มาก ความเจ็บตอนนี้อยู่ในระดับที่สามารถทนได้ คุณหมอจดบันทึกอาการและยืนอยู่ด้านหน้าเตียงผู้ป่วย เขาลังเลสักพักก่อนพูดขึ้น “นายท่าน คุณจะต้องเข้ารับการผ่าตัดอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะต้องตัดออก... แต่ก็เพื่อรักษาอาการในตอนนี้ของคุณเอาไว้...”

เขาเกรงกลัวต่อฉัน คำพูดเขาจึงไม่ชัดเจนนัก

ราวกับเขาเกรงว่าฉันจะโกรธเคือง

หลังจากคืนแห่งความวุ่นวายทางอารมณ์ ฉันรวบรวมความสงบจากส่วนลึกภายใน ฉันก้มมองและถาม “จะมีผลข้างเคียงจากการผ่าตัดหรือเปล่า?”