หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 494

ชาร์ลสหย่ากับซัมเมอร์จริง ๆ ด้วย!!

ท่าทีของฉันเปลี่ยนจากแย่เป็นแย่ลงกว่าเดิม ลีโอพยายามปลอบใจฉันอยู่ข้าง ๆ “นายท่าน คุณจาคอปส์โกหกคุณ เพราะเธอกลัวว่าคุณจะเป็นห่วง”

ฉันรู้ว่าซัมเมอร์กลัวฉันเป็นห่วง แต่ว่าฉันรู้สึกเสียใจและสงสารเธอ ในเวลานั้นฉันสามารถช่วยอะไรเธอได้บ้าง?

ฉันควรจะแก้แค้น โดยการทำให้ชาร์ลสต้องเจอกับปัญหาหรือเปล่า?

แม้เธอจะหวังว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!

ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ควรจะโกหกฉัน ฉันรู้สึกเศร้าราวกับความผิดหวังมันกำลังเอ่อล้น

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเราก็กลับมาถึงเมืองอู๋ ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าหลังจากการเดินทางที่แสนยาวนาน เมื่อมาถึงคอนโด ฉันกินยาและตรงไปพักผ่อนบนเตียงทันที

จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันต้องเข้ารับการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ เมื่อฉันผ่าตัดเสร็จเรียบร้อย ฉันจะไม่สามารถอาบน้ำได้อีกเป็นเวลานาน ด้วยความคิดนั่น ฉันจึงลุกขึ้นและเดินไปอาบน้ำ

ร่างบางนอนแช่อยู่ในอ่างน้ำกว่าครึ่งชั่วโมง และเกือบเผลอหลับไป เธอออกจากห้องน้ำและใส่ชุดนอนตัวบาง ก่อนจะเข้านอน

หญิงสาวตื่นขึ้นก่อนฟ้าสว่าง เธอเปลี่ยนชุดและพร้อมจะออกเดินทาง ขณะที่เปิดประตู เธอก็เห็นชัคยืนรออยู่ที่หน้าประตู

เสียงใสถามขึ้นอย่างประหลาดใจ “ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?”

เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม “ท่านประธานชอว์ ผมเพิ่งเสร็จจากการเดินทางไปทำธุรกิจ รองประธานเวนเดลแนะนำให้ผมติดตามคุณไปที่ฝรั่งเศส เขาสรุปให้ผมทราบเกี่ยวกับกำหนดการแล้ว เพื่อให้ผมรู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้างที่นั่น”

ตั้งแต่ที่ดิกสันทำให้ชอว์ คอปเปอเรชั่น ล้มละลาย ผู้ช่วยของฉันก็ไม่เคยได้ทำงานอยู่เคียงข้างฉันอีกเลย หลังจากนั้น เมื่อเขาได้ไปอยู่กับตระกูลชิค เขาก็ต้องออกเดินทางไปทำธุรกิจอยู่เสมอ

ทัคเกอร์อธิบายเหตุผลของเขา เขาบอกว่าเพื่อเป็นการโน้มน้าวพนักงานที่มาจากตระกูลชิค

ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา แน่นอนว่าชัคจะต้องเติบโต

อย่างไรก็ตาม เขาต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมายในการเติบโตของเขา

เคราะห์ดีในที่สุด เขาก็กลับมาอยู่เคียงข้างฉัน

ฉันรู้สึกสบายใจเพราะมีคนที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีกลับมาอยู่เคียงข้างฉัน หลังจากอาหารเช้า ฉันออกเดินทางไปฝรั่งเศสพร้อมกับผู้ช่วยของฉันและลีโอ

เนื่องจากแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันอาศัยอยู่ในฝรั่งเศส ฉันจึงรู้สึกว่าฝรั่งเศสไม่ใช่ที่ที่ดีสำหรับฉัน สถานที่นั่นทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงการปฏิเสธภายในจิตใจของฉัน

ทว่าทัคเกอร์เลือกสถานที่นี้ด้วยดุลพินิจอย่างรอบคอบ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงไม่ปฏิเสธคำแนะนำของเขาได้ ฉันวางแผนจะกลับเมืองอู๋ทันทีหลังจากที่การผ่าตัดสิ้นสุดลง

เหล่าคุณหมอที่ฉันพบส่วนใหญ่จะอายุราว ๆ ห้าสิบหรือหกสิบปี ผู้ช่วยฉันอธิบายว่าพวกเขาเป็นเหล่าคณบดีที่ได้รับความเคารพนับถืออย่างสูง ในความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของพวกเขา

เขาจะถูกนับถือในฐานะคณบดีก็ต่อเมื่อพวกเขาเข้มแข็งและประสบความสำเร็จอย่างสูงในสาขาของตนเอง ในกรณีของฉัน พวกเขามารวมตัวกันเพื่อวิเคราะห์อาการของฉัน และดำเนินการผ่าตัด

ความกลัวภายในใจฉันลดลงไปครึ่งหนึ่งเมื่อฉันเห็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญและมีความน่าเชื่อถือสูง ทว่าฉันยังคงมีความกลัวอยู่บ้างเล็กน้อยก่อนการผ่าตัด เหตุผลหลักก็คือ ฉันไม่มีคนอยู่เคียงข้างในตอนนี้

มันช่างเป็นเสียงที่คุ้นเคย

ทว่าในตอนนี้ฉันกลับนึกไม่ออกว่าเป็นเสียงของใคร

บางทีมันอาจเป็นจินตนาการของฉันเอง

ร่างเล็กยิ้มและพูดขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเริ่มได้เลยค่ะ”

หลังจากนั้นฉันก็หมดสติไป

...

แซคคารี่โน้มตัวลงมาจูบหน้าผากอันอ่อนนุ่มของแคโรไลน์ ผิวของเธอเนียนนุ่มราวกับผ้าไหม และนั่นมันทำให้เขายิ้มออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เขาแช่ริมฝีปากเย็น ๆ นั่นไว้บนหน้าผากของเธออยู่สักพักก่อนจะลุกขึ้น และบอกกับหมอ “เริ่มได้เลย”

แซคคารี่ลุกขึ้นและออกมาจากห้องผ่าตัด เขายืนเอาหลังพิงกำแพงและเหล่มองไปที่ชัค ชัครู้สึกหนาวจนเข้ากระดูกทันที เขารีบทักทายแซคคารี่อย่างนอบน้อม “คุณชิค”

แซคคารี่ละสายตาจากเขาและไม่หันกลับไปมองเขาอีกเลย

ผู้ช่วยแยร์รีบเข้าไปหาชัคและเตือนเขา “ไม่ต้องบอกคุณชอว์ล่ะว่าคุณชิคมาที่นี่ เดี๋ยวพวกเราก็ไปแล้ว”

ชัคถามอย่างประหลาดใจ “ทำไมล่ะ?”