หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 510

ร่างบางยืนอยู่ข้าง ๆ ร่างสูงอย่างวิตกกังวล แซคคารี่ค่อย ๆ เปลี่ยนผ้าปูเตียง และหยิบแก้วน้ำออกจากมือฉัน

จากนั้นเขาก็ออกจากห้องไป

เขาไปเอาน้ำมาให้ฉันเหรอ?!

ฉันรีบหยิบขวดยาที่ซ่อนไว้ออกจากผ้าห่ม และแอบมันไว้ในกระเป๋า สักครู่แซคคารี่ก็กลับมาพร้อมกับแก้วน้ำอุ่น

ฉันรับแก้วมาจากเขา ร่างบางนั่งอยู่ข้างเตียง ในขณะที่ชายร่างสูงเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอย่างเคยชิน เขายกมือหนาขึ้นมาหยิกแก้มฉันอย่างแผ่วเบา

“นอนพักสักงีบเถอะ” แซคคารี่แนะ “เราจะไปเยี่ยมตระกูลฮูลกันตอนที่เธอตื่น แล้วฉันจะส่งเธอกลับเมืองอู๋พรุ่งนี้เช้า”

ฉันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แซคคารี่หยิบแก้วออกไปหลังจากฉันดื่มเสร็จ ฉันนอนอยู่บนเตียงและมองบาดแผลที่อยู่บนท้องน้อย

ที่บาดแผลมีรอยคราบเลือดเพียงเล็กน้อย นั่นคงเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวลมากนัก

ฉันรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยหลังจากที่ได้เอนหลัง เหล่าสุนัขที่อยู่ด้านล่างเห่าขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนฉันจะได้ยินเสียงของเอ็มมี่ดังขึ้นมาจากด้านล่าง

“แซคคารี่ คุณว่างหรือเปล่า?” เธอถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“ไม่ว่าง” แซคคารี่ตอบอย่างเย็นชา

เอ็มมี่ถาม “คุณจริงจังเรื่องที่จะตัดความสัมพันธ์กับฉันเหรอ?”

“เธอกลับไปเถอะ” แซคคารี่ตอบ

“แซคคารี่คุณจะให้หมาของคุณมากัดฉันรึเปล่า ถ้าฉันไม่ยอมไป?”

แซคคารี่เลิกตอบเอ็มมี่ จู่ ๆ ด้านล่างก็เกิดความเงียบขึ้น ฉันลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง และเห็นเอ็มมี่ยืนอยู่ข้างหน้าคฤหาสน์ เธอมองไปที่เยอรมัน เชพเพิร์ดทั้งสองอย่างระมัดระวัง

ดูเหมือนสุนัขที่มาร์ตี้ให้มาจะไม่มีประโยชน์เท่าไหร่

เอ็มมี่กัดฟันแน่น “แซคคารี่ ฉันไม่ใช่คนที่ผิด”

แซคคารี่และเอ็มมี่แยกจากกันด้วยถนนที่ปูด้วยหินยาวกว่าสิบเมตร อุปสรรคเดียวที่กั้นเอ็มมี่ไว้คือ สองเยอรมัน เชพเพิร์ด ที่กำลังตื่นตัว

แซคคารี่สั่งด้วยเสียงแผ่วเบา “เบาเสียงลงหน่อย”

“ทำไมล่ะ?” เอ็มมี่ถาม

ฉันยิ้มเยาะและหลับตาลง หลังจากนั้นไม่นาน ใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามา ฉันไม่ได้ลืมตาขึ้นดูเพราะรู้อยู่แล้วว่านั่นคือแซคคารี่

แซคคารี่นั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะโอบกอดฉัน

ฉันลืมตาขึ้นมา และเห็นแซคคารี่มองมาที่ฉันอย่างเงียบ ๆ

“ฉันได้ยินเสียงของเอ็มมี่” ฉันกระซิบ

“ก็นะ เธอชอบเอาแต่ใจ แต่โดยพื้นฐานก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”

แซคคารี่พูดเรื่องดี ๆ เกี่ยวกับเอ็มมี่งั้นเหรอ?!

ความรู้สึกผิดหวังก่อตัวขึ้นมาในใจของฉัน ก่อนจะตอบ “อ๋อค่ะ”

แซคคารี่ก้มหัวลงและจูบหน้าผากฉัน

เขาอธิบายอย่างใจเย็น “ตั้งแต่ที่เธอยังเด็ก ตระกูลฮูลบอกเธอว่า ฉันจะกลายมาเป็นลูกเขยของตระกูลฮูลในอนาคต เธอรับมันมาไว้ในใจ และคอยปฏิบัติกับฉันราวกับเป็นสมบัติส่วนตัว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงชอบทำตัวไม่มีเหตุผล นอกจากนั้น ฉันเคารพเธอก็เพียงเพราะความต้องการของนายท่านตระกูลฮูลคนเก่า อย่างไรก็ตาม เธอหมดความน่าเคารพที่ฉันมีต่อเธอไปแล้ว ตราบใดที่เธอยังทำตัวไร้เหตุผลต่อหน้าฉันอีก ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เธอ!”

สมบัติส่วนตัว...