หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 525

จู่ ๆ แซคคารี่ก็พูดถึงคฤหาสน์ชอว์ขึ้นมา

ฉันเข้าใจว่าเขาอยากให้พ่อแม่ของฉันดูแลลูก ๆ ทั้งสองของเรา ฉันรู้สึกไม่เห็นด้วยและไม่เต็มใจเล็กน้อย แซคคารี่จึงสังเกตเห็นถึงความลังเลของฉัน

เขาอธิบายอย่างใจเย็นว่า “ถึงแม้ว่าเราจะเลี้ยงเด็กทั้งสองคนกับเรา มันก็จะมีเเค่พี่เลี้ยงเท่านั้นที่มีเวลาดูแลพวกเขา อย่างนั้นทำไมเราไม่ส่งเด็ก ๆ กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์ดีกว่าล่ะ? พ่อแม่ของเธอน่าจะรู้สึกเหงาในคฤหาสน์หลังนั้น และพวกเขาก็น่าจะมีเวลาที่จะดูเเลพวกเด็ก ๆ นอกจากนั้นแล้ว พวกเขาคงจะมีความสุขที่ถูกห้อมล้อมด้วยหลานของพวกเขาแน่นอน”

ฉันยังคงรู้สึกไม่เต็มใจ แซคคารี่เลยก้มลงมาโดยที่สายตาของเขาสบกับสายตาของฉัน ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้น เขาแนะนำว่า “ที่รัก เราจะอยู่ที่เมืองอู๋กัน โอเคนะ? เธอสามารถไปหาพวกเขาและกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์เมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการ มันไม่ต่างอะไรกันกับการที่เธอได้เลี้ยงพวกเขาเองเลย”

อยู่ที่เมืองอู๋…

แซคคารี่พูดออกมาเเบบนั้น แต่เขายังคงชอบฟินแลนด์มากกว่า

เขาเต็มใจที่จะอยู่ที่เมืองอู๋ก็เพื่อฉัน

นอกจากนั้นเเล้ว สิ่งที่เขาพูดก็มีเหตุผล เราทั้งสองคนไม่มีเวลาพอที่จะดูแลลูก ๆ ทั้งสอง มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ให้พ่อแม่ของฉันดูแลเด็ก ๆ แทน

ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากพวกเราพักอยู่ไม่ไกลมาก เราจึงสามารถพาพวกเขามาอยู่กับเราในตอนกลางคืนได้ การแนะนำของเขานั้นดีในทั้งสองด้าน

แซคคารี่อ่อนโยนราวกับสายน้ำตอนที่เขาให้ข้อแนะนำของเขา ฉันคิดอย่างใสซื่อว่าเขาพิจารณาสิ่งเหล่านั้นก็เพราะฉัน มันเป็นเวลานานหลังจากนั้นกว่าที่ฉันจะรู้ความจริง เเละตั้งแต่ที่หัวใจและความสนใจของฉันมุ่งไปที่ลูก ๆ ในสองสามวันที่ผ่านมานี้ ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในใจของเขา เขารู้สึกว่ามันไม่เหมาะที่เราจะเลี้ยงดูลูก ๆ ด้วยตัวของเราเอง

นั้นคงเป็นเหตุผลจริง ๆ ที่เขาลดเสียงของเขาลง และด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้น เขาพยายามที่จะโน้มน้าวฉันให้ส่งลูก ๆ ของพวกเรากลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์

เขาไม่ต้องการให้คนรักของเขาถูกแย่งตัวไปด้วยลูก ๆ ทั้งสองของเขา อย่างน้อย เขาก็ไม่ต้องการให้ตัวเองถูกละเลยอีกครั้งเหมือนกับสองวันที่ผ่านมา

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะอยู่กับพวกเขาอีกสองวันก่อนที่จะส่งพวกเขากลับไปหาพ่อแม่ของฉัน พวกเขาคงจะมีความสุขมากที่จะได้อยู่กับหลานทั้งสองของพวกเขา”

แซคคารี่ยกริมฝีปากของเขาขึ้น “อืม ฉันจะอยู่กับเธอเอง”

แม่ของฉันแปลกใจมากที่เจอเรา ตอนที่เธอเห็นแซคคารี่และลีโออุ้มลูก ๆ อยู่ในมือของพวกเขา เธอยกมือปิดปากด้วยความตกใจ และสายตาของเธอก็ลื่นไปด้วยน้ำตา

แม่ของฉันยิ้มอย่างมีความสุข “โอเคเลย พวกเธอทั้งสองคนไปได้เเล้วล่ะ พ่อกับเเม่จะดูแลเด็ก ๆ สองคนนี้เป็นอย่างดีเลย ไม่ต้องห่วงนะ”

ฉันมองไปที่ลูก ๆ ของฉันด้วยสายตาที่ไม่เต็มใจจะไปก่อนจะจากไปพร้อมแซคคารี่ เรากลับไปที่เมืองถงหลังจากนั้น หลังจากที่เราไปถึงเมืองถง เขาก็จากไปทำธุระของเขาต่อ ในระหว่างนั้น ฉันก็กลับไปยังชิค คอปเปอเรชั่น เพื่อสะสางงานของฉัน

ฉันได้รับตำแหน่งดูแล ชิค คอปเปอเรชั่นเต็มตัว ฉันจึงต้องจัดการกับเรื่องต่าง ๆ แทนที่จะส่งไปให้เลขาของฉันจัดการเเทน

ฝนตกลงมาในตอนค่ำ

แซคคารี่โทรศัพท์มาหาฉันเเละถามอย่างแผ่วเบาว่า “เธอยังอยู่ที่ออฟฟิศหรือเปล่า?”

“อืม ฉันกำลังรอคุณอยู่ค่ะ”

ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขาถามฉันว่า “เธอเหนื่อยหรือเปล่า?”