หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 553

ยิ่งไปกว่านั้น พี่เชอริลก็แอบไปทำแท้งลูกของเขา…

ใครคือคนที่ทำผิดในชีวิตการเเต่งงานของพวกเขากันนะ?

ฉันไม่รู้เลย และก็ไม่สามารถประติดประต่ออะไรได้ด้วย

โชคดีที่พวกเขาอยู่ตรงที่ห่างไกล เเละไม่มีคนได้ยินพวกเขานอกจากฉัน เฮนรี่กระพริบตาด้วยความโกรธเเละเดินถอยไปอย่างไม่รู้ตัว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“เชอริล เธอโทษฉันมาหลายปีนี้ และฉันต้องทนกับมันมานาน ฉันพอแล้ว! ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไป ฉันไม่อยากที่จะรั้งผู้หญิงที่เกลียดฉันไว้อีกแล้ว!”

ดวงตาของพี่เชอริลเต็มไปด้วยน้ำตา เเต่เธอก็กักมันไว้อย่างดื้อรั้น เธอยิ้มอย่างแผ่วเบา

“ได้ ลาก่อนนะ เฮนรี่”

‘ได้ ลาก่อนนะ เฮนรี่’

การเเยกทางของเขานั้นช่างดูง่ายดาย

ในขณะที่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันที่จะพูดกับเเซคคารี่

มันเป็นเพราะว่าฉันรักเขามาก

ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าความรักมันไม่ใช่ทุกอย่าง ถึงตอนที่คน ๆ หนึ่งมาถึงจุดหนึ่งเเล้ว หัวใจของเขามีเเค่ความสิ้นหวัง พวกเราคือนักเดินทางในความรักทั้งหมด

ฉันยืนอยู่ในมุมเเละรอจนเฮนรี่จะเดินจากไปก่อนที่ฉันจะเดินไปหาพี่เชอริล ฉันแตะที่บ่าของเธอจากทางด้านหลังเเล้วเรียกเธอ “พี่เชอริลคะ”

เธอหันกลับมาด้วยความตกใจ “แคโร”

ฉันไม่เก่งในเรื่องปลอบโยนคนอื่น เนื่องจากที่ฉันเป็นคนที่ถูกคนอื่นปลอบมาตลอด ฉันจึงเดินตามพี่เชอริลไปที่ห้องอาหารอย่างเงียบ ๆ

พี่เชอริลทนต่อความเศร้าหมองเเล้วจึงทานของหวานที่ดูจะบรรเทาความขมขื่นของเธอลงได้ หลังจากความเงียบสักพัก ฉันก็พูดปลอบเธอ “พี่เชอริล รักเป็นสิ่งที่ยากที่จะพบเจอได้ในชีวิตนี้! พี่เฮนรี่รักคุณอย่างไม่ต้องสงสัยเลยนะคะ และคุณก็รักเขาด้วย ถ้าเป็นเเบบนั้นเเล้ว ทำไมพี่ไม่ลองปล่อยวางอดีตของพี่ไปล่ะคะ?”

พี่เชอริลดูตกตะลึงและพูดไม่ออก

ฉันส่งเค้กทีรามิสุให้เธอ พร้อมกับพยายามพูดเรื่องดี ๆ ของเฮนรี่

“พี่เป็นคนที่คอยปลอบฉันเมื่อก่อน ตอนนี้คือตาของฉันที่ปลอบพี่บ้างเเล้ว! ฉันเข้าใจว่าพี่ยังคงไม่สามารถปล่อยคนที่อยู่ในหัวใจเเละยกโทษให้เฮนรี่ได้ อย่างไรก็ตาม การที่ต้องผ่านเรื่องราวหลายสิ่งมาเเละต้องใช้ชีวิตอยู่บนความตายสอนฉันหนึ่งสิ่ง: ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ถึงเเม้เราจะผ่านทุกสิ่งมา เราจะไม่สูญเสียความสามารถที่จะรักได้… พี่เชอริล ทำไมพี่ไม่ลองให้โอกาสพี่เฮนรี่ซักครั้งล่ะคะ?”

พี่เชอริลรับเค้กทีรามิสุของฉันไว้กับความตะลึงงัน เเละตอนที่เธอกำลังจะพูดอะไรออกมานั้น เสียงที่น่ารำคาญก็ดังขึ้นมา

“นั่นใช่คุณคุกที่มีลูกไม่ได้หรือเปล่านะ? คุกคอยพูดเกี่ยวกับหลานของเธอมาตลอด พูดแบบนั้นเเล้ว เธอควรจะเสียสละตำเเหน่งของเธอเเล้วไม่มีลูกต่อไปนะ”