หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 576

“ใช่เเล้ว ฉันไม่เคยพูดถึงเขาเพราะว่าเราไม่ได้สนิทกันน่ะ”

พวกเขาไม่ได้สนิทกัน แต่เธอก็เชื่อใจเขามาโดยตลอด

ชายหนุ่มคนนี้สำคัญอะไรกับซัมเมอร์? เขามีบทบาทไหนในชีวิตของเธอกัน?

ฉันไม่ได้ถามเธอต่อ เเละส่งเธอกลับไปที่อพาทเมนต์ จากนั้นฉันก็มุ่งหน้าไปสนามบินเพื่อเดินทางไปฝรั่งเศส

ฉันส่งข้อความหาแซคคารี่ตอนที่ฉันขึ้นเครื่องเเล้ว

[แคโรไลน์: คุณอยู่ที่เมืองอู๋หรือเปล่าคะ?]

เขาตอบข้อความฉันกลับมา

[แซคคารี่: ใช่ ฉันกำลังรอเธออยู่ที่บ้าน]

แซคคารี่ช่างปากหวานเสียจริง

ฉันวางโทรศัพท์และถามลีโอ “ราฟอยู่ไหน?”

“ผู้ช่วยชัคพาเขาไปยังปราสาทแล้วครับ พวกเขากำลังรอคุณอยู่”

ตอนที่ฉันกับลีโอไปถึงปราสาทก็เป็นเวลาค่ำเเล้ว ท้องฟ้ายามค่ำคืนเต็มไปด้วยดวงดาว ฉันรออยู่ที่หน้าประตูก่อนที่ณอน วอลเลซ จะเดินออกมา เขายังคงงดงามจนน่ารำคาญเหมือนเดิม เเละเขากำลังใส่หูฟังอยู่

อย่างไรก็ตาม หูฟังของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทองเเล้วตอนนี้

เขาเปลี่ยนหูฟังทุกครั้งที่เราเจอกัน

เขายิ้มเเละพูดขึ้น “แม่รอเธอมาทั้งวัน แต่เธอยังคงดูร่าเริงอยู่ เธอชอบราฟมากและไม่ยอมวางเขาลงเลย เธอบอกว่าเขาคือของขวัญที่ดีที่สุด”

ฉันรู้สึกแย่ตอนที่ได้ยินเเบบนั้น

เธอไม่มีเวลาเหลือมากในโลกนี้เเล้ว!

ฉันตามวอลเลซเข้าไปในตึก เขาเดินสักพักก่อนที่จะหยุดรอฉัน ฉันหยุดตาม เขาเลยถามขึ้นอย่างสงสัย “ทำไมเธอหยุดเดินล่ะ?”

ฉันถามเขากลับ “แล้วทำไมนายถึงหยุดล่ะ?’

ฉันเดินผ่านพวกเขาไป วอลเลซเปิดประตูด้วยเเขนเรียวยาวของเขา ฉันเห็นเเม่กำลังนอนผิงหัวเตียงอยู่ เธอสวมชุดนอนลายดอกไม้สีดำ และราฟอยู่ในอ้อมเขนของเธอ ฉันไม่เคยเห็นเธอแสดงความเป็นเเม่ และสงบแบบนี้มาก่อน

ฉันเดาว่าเธอคงจะรักราฟมาก

นี่คือประสบการ์ณครั้งเเรกของเธอกับหลาน

วอลเลซพูดขึ้น “แม่ครับ เเคโรอยู่นี่เเล้ว”

แม่มองมาที่ฉัน และท่าทางความเป็นเเม่นั้นก็หายไปในทันที เธอยิ้มอย่างสงบเเละพูดว่า “แคโร นั่งลงก่อนสิ”

ฉันมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องการสืบถอดตำแหน่งดยุค

และนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราพบกับเเล้ว

ฉันพยักหน้าเเล้วจึงนั่งลง ฉันพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันอยากจะคุยกับคุณเรื่องนี้มานานแล้ว ฉันไม่อยากได้ตำแหน่งของดยุก แต่….”

ฉันพูดจบประโยคของฉัน “คุณอยากจะยกตำแหน่งนี้ให้เขาไหม?”