หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 623

ด้วยนิสัยของเเซคคารี่ มันเป็นไปได้ยากที่เขาจะตอบคำถามของมาร์ตี้

ฉันเดินผ่านพวกเขาไปด้านหน้า เเละก่อนที่ฉันจะเลี้ยวเข้าไปตรงระเบียง จู่ ๆ ฉันก็หันกลับไปโบกมือให้พวกเขา ตอนที่ฉันโบกมือไปมา เสียงกรุ๊งกริ๊งของกำไลมือกระทบที่ข้อมือของฉันก็ดังขึ้น

ฉันบอกมาร์ตี้ด้วยรอยยิ้มกว้าง “มาร์ตี้ เเล้วเจอกันที่ร้านน้ำชาน้องเเมวนะ ฉันเชิญนายมาดื่มน้ำชาด้วยกัน!”

มาร์ตี้ทำท่าราวกับว่าเขาโดนตีเข้าอย่างเเรงด้วยยิ้มของฉัน เขาบ่น “เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นอย่างไร? อย่ายิ้มให้ฉันเเบบนั้นสิ ฉันกลัวว่าฉันจะเก็บมันเอาไว้ไม่อยู่!”

ฉันมีความสง่างามเเบบชนชั้นสูง—ประเภทแบบที่ต้องตกตะลึง แซคคารี่เคยบอกว่าฉันสวยมาก นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงส่งรอยยิ้มนั้นไป!

ฉันใช้วิธีของฉันเพื่อดึงดูดความสนใจจากแซคคารี่

แต่น่าเสียดายฉันคิดผิดไป ชายหนุ่มคนนั้นยังคงเย็นชาใส่ฉันอยู่ดี

แต่มันไม่เป็นไรหรอก เรายังคงมีเส้นทางอีกยาวไกล

ฉันหันหลังกลับเดินออกจากงานเลี้ยง เเล้วจึงเดินทางไปร้านน้ำชาน้องเเมว ตอนที่ฉันถึงที่นั่น แอนนีโมนีกำลังยุ่งอยู่กับลูกค้า เธอพูดกับฉันตอนที่ฉันเดินเข้ามา “ตามสบายเลยนะ ฉันคงจะยุ่งอีกสักพักเลยล่ะ!”

ซัมเมอร์ยังคงไม่กลับมา เเต่แอนนีโมนีก็ได้เริ่มดำเนินการก่อนหน้าเเล้ว มันเเน่นอนว่าเธอไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป

ฉันทำชาเขียวร้อนด้วยใบชาคุณภาพดี เเละนั่งลงข้างหน้าต่างพร้อมกับชื่นชมวิวยามค่ำคืนด้านนอก ตอนนั้นเป็นเวลาสองทุ่ม ค่ำคืนมาถึงเเละปกคลุมท้องฟ้าด้วยผืนผ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดวงดาว

ร้านน้ำชาตั้งอยู่บนหนึ่งในถนนที่คับคั่งที่สุดในเมืองอู๋ มันถูกห้อมล้อมไปด้วยตึกอาคารสไตล์ยุโรป แสงยามค่ำคืนส่องสว่างท่ามกลางเมืองอย่างยาวนานที่สุด ฉันสามารถเห็นการจราจรที่เคลื่อนตัวไปมาในเมืองผ่านหน้าต่าง และสังเกตผู้คนหลากหลายเดินผ่านร้านไปมา

ด้วยวิวของวันปกติที่สงบราบเรียบ มันคงจะรู้สึกสบายใจที่อยู่ที่นี่

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแอนนีโมนีถึงอยู่ที่นี่ถึงสองปี

ฉันเทน้ำชาลงแก้ว เเละตอนที่ฉันกำลังจะยกแก้วขึ้นมาจิบ มาร์ตี้ก็ส่งข้อความมาหาฉัน

[มาร์ตี้: เธออยู่ที่ไหน? ฉันกำลังขับรถไป]

ฉันส่งที่ตั้งของร้านไปให้เขาทันที

ตอนที่มาร์ตี้มาถึง เขาตกตะลึงเล็กน้อยที่เห็นแอนนีโมนีกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ ตอนที่แอนนีโมนีเห็นเขา เธออยากวิ่งหลบหนีไป มาร์ตี้จึงรีบคว้าเธอไว้ที่สร้อยปลอกคอและพูดขึ้น “เอสันตามหาเธอมาตั้งสองปี เเต่เขาก็ไม่เคยเจอเธอเลย เธอมาหลบอยู่ที่นี่นี่เอง! เอวา เธอนี่หลบได้เก่งจริง ๆ เลยนะ!”

“นอกจากนี้เเล้ว เขายังโพสต์ลงบนโซเชียลมีเดียด้วย ท้ังหมดนั้นเป็นหลักฐานว่าเขากำลังคบอยู่กับฉัน ทำไมพวกนายถึงไม่บอกเขาไปล่ะ? ด้วยนิสัยของเขาเเล้ว ถึงเเม้ว่าเขาจะลืมทุกอย่างไป เเต่เขาก็จะสืบทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง เขาคงไม่ยอมให้นายท่านฮูลควบคุมเขาหรอก ในขณะเดียวกัน พวกนายก็ไม่บอกความจริงเขาเลย ไม่เพียงเเต่ไม่บอกนะ ยังเงียบกันอีก พวกนายช่วยนายท่านฮูลปกปิดความจริงใช่ไหม?”

มาร์ตี้หรี่ตาของเขาใส่ฉัน ตอนที่เขาได้ยินคำวิเคราะห์ของฉันต่อการกระทำของพวกเขา เเล้วจากนั้นเขาก็ยกยิ้มขึ้นมา

​”เธอนี่ฉลาดจัง! มันดูเหมือนว่าเธอโตขึ้นเยอะจากสองปีนี้นะเนี่ย!” มาร์ตี้ชมฉันและบอกความจริง “ถูกต้องเเล้ว พวกเราไม่ได้บอกความจริงให้เเซคคารี่ เเละยังช่วยนายท่านฮูลปิดเรื่องพวกนี้จากเขา เเต่พวกเราก็ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีนะ เราเเค่อยากจะให้เธอเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เอง! ท้ายที่สุดเเล้ว เเซคคารี่ในตอนนี้ก็คงเห็นเธอเป็นคนแปลกหน้าเหมือนกับที่เธอพูด เธอสามารถไล่จีบเขาอีกครั้ง เเล้วเธอก็จะสอนให้เขารู้จักความรักอีกครั้งด้วยไง”

“แซคคารี่เป็นคนที่เย็นชาเเละนิ่งเฉยมาตลอด เขาเข้มงวดกับทุกอย่างเและไม่เคยโอนอ่อนเลย เขายิ่งใหญ่แถมยังเอื้อมจับยากด้วย ดังนั้นฉันเลยอยากให้เธอดึงเขาลงมาจากความยิ่งใหญ่ของเขา เรารอคอยที่จะเห็นเขาอับอายด้วยความงุนงงน่ะ!”

กลับกลายเป็นว่าคนพวกนี้อยากเห็นเเซคคารี่อับอายในตอนที่เขาสับสน ดังนั้นพวกเขาเลยเเอบพาเขากลับมา

พวกเขาพาเเซคคารี่กลับมาที่เมืองอู๋ เพื่อที่จะพบกับฉันผู้ที่กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อเขาไปเเล้ว

อย่างไรก็ตาม แซคคารี่จะตกอยู่ในสถาณการ์ณที่หน้าอับอายหรือเปล่านะ? ไม่หรอก เขาจะไม่มีวันเป็นเเบบนั้น

ชายคนนี้เป็นคนนิ่งเฉยมาโดยตลอด