หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 627

แซคคารี่ดุฉันที่ทำตัวไร้สาระ ฉันลากฝีเท้าตัวเองเเล้วหยุดนิ่งอยู่ที่ทางเดิน ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าฉันคงจะเดินตามเขาไม่ทันเเน่ เขาจึงหยุดหันมาส่งสายตาที่เย็นชาให้ฉัน สายตาของเขานั้นเยือกเย็นจนฉันไม่สามารถเห็นตัวเองในดวงตาของเขาได้เลย!

ฉันครุ่นคริดอย่างยากลำบาก หลังจากนั้นไม่นาน ฉันถามออกไปอย่างจริงจัง เเละระมัดระวัง “คุณหมายความอย่างไรที่บอกว่าไร้สาระ?”

แซคคารี่ไม่สนใจฉันเลย เขาเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์โดยลำพัง

ฉันไม่ได้ตามเขาเข้าไป เเต่กลับหันหลังเดินออกมาจากคฤหาสน์เพื่อเดินไปยังทุ่งดอกไซเลนทัสข้าง ๆ ถนน และเด็ดดอกไลเซนทัสสีชมพูขึ้นมา

ฉันวางดอกไม้ไว้ข้างกาย เเละจึงนอนลืมตาลงบนข้างถนน ฉันมีรูปร่างที่เพรียวบาง เเละสวยงาม ไม่เพียงเเค่นั้น ฉันยังสวมชุดเดรสพร้อมกับดอกไม้มากมายอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันเชื่อว่ามันคงเป็นภาพที่สวยงามมาก ตอนที่แซคคารี่มองมาที่ฉันจากหน้าต่างชั้นสอง ฉันคงจะดูน่าดึงดูดทีเดียว

การกระทำของฉันนั้นดูเข้าใจได้ยาก คนปกติธรรมดาคงจะไม่ทำแบบนั้นเเน่!

แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฉันเมาเลยเข้าใจการกระทำของฉันได้ ถึงเเม้ว่าฉันจะแสร้งอาการเมาของฉันเป็นส่วนใหญ่ เเต่ฉันเชื่อว่าเเซคคารี่คงจะไม่ทิ้งฉันให้อยู่ข้างนอกคนเดียว ฉันจะนอนรอเขาระหว่างนี้เเล้วกัน!

เป็นเวลานานที่แซคคารี่ไม่ได้เดินออกมา แต่ฉันก็ยังคงรอคอยต่อไป ฉันเห็นเขามองออกมาจากหน้าต่างชั้นสองเเล้ว เเต่เศร้าที่เขาเเค่มองมาที่ฉันโดยที่ไม่ทำได้เเสดงท่าทีอะไรเลย!

ฉันหันกลับไปมองเขาด้วยดวงตาที่งดงาม เพียงเเค่นั้นฉันก็นอนที่ด้านหน้าคฤหาสน์ทั้งคืน ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันก็เผลอหลับไปแล้ว

ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันไม่สามารถเเกล้งทำเป็นเมาได้อีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะเมาเเค่ไหนก็ตาม อาการเมาก็ได้หายไปแล้วตั้งเเต่เมื่อคืน!

ฉันจามและตื่นขึ้นมา ฉันอยากจะโทรหาทัคเกอร์เพื่อให้มารับฉัน มันคือตอนที่ฉันนึกขึ้นมาได้ว่ากระเป๋าของฉันยังอยู่ในรถของเเซคคารี่!

ฉันขมวดคิ้วเเล้วกดกริ่งที่หน้าประตู เเต่ไม่มีการตอบรับอะไรจากด้านใน

เเละตอนที่ฉันกำลังจะล้มเลิก ชายคนหนึ่งก็เปิดประตูออกมา เขาอยู่ในชุดสูทสีดำเต็มยศ และสายตาที่เยือกเย็นของเขาก็ไม่ได้มองมาที่ฉันเลย!

ตอนที่แซคคารี่ทำตัวเเบบนั้น ฉันก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เเต่ฉันก็ค่อนข้างคิดถึงเขาด้วยเหมือนกัน

ฉันคิดถึงพี่รองที่เเสนเย็นชา!

“นั่นคงไม่จำเป็นหรอก” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฉันเดินออกมาจากพวกเขาตามถนนลงสู่เทือกเขา จากนั้นรถเบนท์ลี่ย์สีดำก็ขับแซงหน้าฉันไปอย่างรวดเร็ว!

ถ้าเกิดว่าเเซคคารี่สามารถคืนความทรงจำของเขากลับมาได้ เขาจะต้องเสียใจอย่างเเน่นอน เขาจะต้องเสียใจที่ทำตัวเย็นชากับฉัน!

ฉันเดินตามถนนไปประมาณสองชั่วโมงก่อนที่ทัคเกอร์จะมาถึง ฉันถามเขาด้วยความเจ็บปวด .“ทำไมถึงมาช้าจังล่ะ?”

“คฤหาสน์ของคุณชิคอยู่บนยอดเขาครับ” เขาอธิบาย

ก็จริงมันต้องใช้เวลานานกว่าจะมาถึงบนยอดเขาได้ นอกจากนี้ทัคเกอร์ก็รีบเดินทางมาจากในเมืองด้วย!

เนื่องจากฉันอยู่เมืองถง ฉันเลยยังไม่กลับไปเมืองอู๋ทันที เเต่กลับไปยังคอนโดของฉันที่เมืองถงเเทนเพื่อนอนพักผ่อน ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันก็ทานยาต้านมะเร็งของฉันเข้าไป ทันใดนั้นฉันเกิดรู้สึกมึนหัวขึ้นมา