หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 629

ยารายังคงโกรธเคืองกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งที่เเล้วอยู่ เธอไม่เคยปล่อยมันไปเลย เเละเนื่องจากมีอาถูกปล่อยตัวออกมาจากสถานีตำรวจ ดูเหมือนว่ายาราจะมีเเผนการที่จะไม่ปล่อยให้มีอาลอยนวลไป เธอขอให้ฉันรอเธออยู่ที่ร้านน้ำชาประมาณครึ่งชั่วโมง!

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยาราเดินทางมาถึงโดยสวมชุดสูทขี่มอเตอร์ไซต์สีดำพร้อมกับผมเงาดำของเธอที่ถักเป็นเปียอย่างเรียบร้อย เธอเดินลงมาเเละลากกระเป๋ามาที่ฉันพร้อมกับหอบหายใจอย่างรุนเเรง

“มันจบซักที!”

ฉันถามเธอด้วยรอยยิ้ม “ทำไมเธอถึงดูเหนื่อยจังล่ะ?”

“ฉันไม่ได้นอนมาสองสามคืนเพื่อที่จะได้กลับมาที่นี่เร็วขึ้นไง ให้ฉันนอนที่ร้านน้ำชาของเธอก่อนนะ ปลุกฉันตอนหนึ่งทุ่มล่ะ!”

ฉันพยักหน้า “ห้องอยู่ตรงชั้นบนนะ”

สองสามวันก่อน ฉันซื้อชั้นสองของร้านน้ำชาไป

ยาราทิ้งกระเป๋าสัมภาระของเธอที่ชั้นล่าง เเล้วจึงเดินขึ้นไปนอนพักผ่อน ฉันลากกระเป๋าของเธอ เเละช่วยเธอเก็บของในห้อง

ตอนที่ฉันเดินลงมาข้างล่าง เอฟวาเนสขมวดคิ้วเเล้วถามขึ้น “ทำไมถึงมีเเต่คนแปลก ๆ คอยเข้ามาที่ร้านคะ?”

คนแปลก ๆ เหรอ? แปลกขนาดไหนนะ? มันก็เพราะว่าเธอรู้จักพวกเขานี่!

ฉันกระพริบตาก่อนจะพูดออกไป “เธอถูกเปิดโปงแล้วเหรอ?”

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเปิดโปงเธอนะ!

สีหน้าของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยตอนที่เธอได้ยินเเบบนั้น เธอถามกลับมาอย่างสบาย ๆ “คุณรู้เกี่ยวกับตัวตนของฉันเเล้วเหรอ?”

“ใช่เเล้ว ฉันเพิ่งจะรู้ไม่นานมานี้เอง” ฉันพูด

“เห้อ ฉันก็เเค่อยากจะอยู่ที่นี่นานกว่านี่หน่อย”

มันดูเหมือนว่าเธอวางแผนที่จะไปจากที่นี้

ฉันถามเธอ “เธอมีเเผนอะไรเหรอ?”

“ฉันจะอยู่ที่นี่อีกหนึ่งเดือน” เธอเติม “ฉันจะคิดถึงที่นี่นะคะ ฉันไม่อยากไปจากที่นี่เลย”

[มาร์ตี้: เธอฉลาดจัง มันเป็นการล่องเรืองครึ่งวันน่ะ โจชัวร์กับฉันจะไปกับเเซคคารี่ เราโน้มน้าวเขามาตั้งนานกว่าเขาจะตกลงมากับเรา เเต่ถึงเขาจะมาด้วย เขาก็คงจะอยู่คนเดียวในมุมอีกตามเคยนั้นเเหละ!]

ยารายังคงหลับอยู่ เนื่องจากที่เราต้องไปงานของตระกูลฮูลคืนนี้ ฉันเลยไม่ได้ปลุกเธอ เพราะเธอคงจะเหนื่อยมาก ฉันขับรถไปที่ที่มาร์ตี้บอกคนเดียว จากตรงนั้นฉันสามารถเห็นเรือสำราญลำใหญ่อยู่ไม่ไกล!

หลังจากนั้นไม่นาน เรือสำราญก็จอดเทียบท่า มาร์ตี้เดินลงมาต้อนรับฉัน เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ในขณะที่โจชัวร์ผู้ที่ยังคงอยู่บนเรือนั้นได้เปลือยไปเกือบครึ่งตัวเเล้ว

ฉันชมเขา “พี่สามหล่อมากเลยล่ะ!”

รอยยิ้มของโจชัวร์กว้างขึ้นตอนที่เขาได้ยิน เขาถามกลับมา “พี่สามหล่อขนาดไหนเหรอ?”

เเละตอนที่ฉันอยากจะตอบว่าเขาหล่อมาก จู่ ๆ เเซคคารี่ก็ปรากฏตัวขึ้น เขาหล่อเหลาเหมือนอย่างเคย อยู่ดี ๆ เขาก็เดินออกมาจากมุมหนึ่งของเรือเเล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอเรียกนายว่าอะไรนะ?”

คำเรียก ‘พี่สาม’ ไปดึงดูดความสนใจของเขาเข้าเเล้ว!

โจชัวร์หัวเราะ “เธอเรียกผมว่าพี่สาม”

มาร์ตี้ดึงมือของฉันขึ้นไปบนเรือ เขาถามเเซคคารี่ด้วยท่าทางปกติ “พี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่า? เธอเรียกผมว่าพี่ห้าด้วยนะ จริงไหม? เเล้วก็เรียกเอสันว่าพี่สี่ ถ้าเกิดพี่อิจฉาขึ้นมา บางทีเจ้าหญิงน้อยชอว์ของเราอาจจะเรียกพี่ว่าพี่รองแบบไม่เต็มใจหน่อย ๆ ก็ได้นะ!”