หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 634

ฉันพยายามจะควบคุมอารมณ์ของฉัน

ฉันไม่รู้ว่าใคร แต่บางคนที่นั่งอยู่ตะโกนขึ้น “ชีวิตของดิกสันได้จบลงแล้ว! เขาดันไปแต่งงานกับแม่มดอับโชคที่ทำลายชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเขา!”

แม่มดอับโชค...

ฉันหลับตาลงและอดกลั้นความโกรธเอาไว้ ทันใดนั้นดิกสันก็เงยหน้าขึ้น และตำหนิขึ้นเบา ๆ “แคโรไม่ใช่แม่มด”

เขาลืมทุกอย่างไปหมดสิ้น ยกเว้นแคโรของเขา เขาจะปกป้องแค่แคโรของเขา!

น้ำตาทำให้สายตาของฉันพร่ามัว ฉันมองไปยังแซคคารี่ที่เย็นชาอย่างไม่ได้ตั้งใจ คนที่พูดขึ้นมาเห็นท่าทางของฉันหม่นหมองลง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าจะพูดอะไรต่ออีก

ถึงอย่างนั้น โมนาก็จงใจเอ่ยถามดิกสัน “คุณปัญญาอ่อนเหรอคะ?”

เธอกล้าที่จะพูดแบบนั้นต่อคนที่สมองถูกกระทบกระเทือน

ฉันเตือนเธออย่างทันควัน “หุบปาก!”

“ทำไมกัน? ทำไมเธอถึงต้องโกรธเพราะเรื่องนี้ด้วย?”

ในเวลาเดียวกัน อดีตนายท่านฮูลก็จงใจเติมเชื้อเพลิงให้ไฟและเย้ยหยัน “ก็ดิกสันเป็นคนปัญญาอ่อนไม่ใช่เหรอ? แคโรไลน์ ฉันไม่ได้เชิญเธอมา ช่วยรบกวนออกไปจากบ้านของตระกูลฮูลด้วย พวกเรายังมีการแสดงที่ต้องจัดแสดงอีกในภายหลัง การแสดงนี้มีชื่อว่า ‘คนปัญญาอ่อน’!”

อดีตนายท่านฮูลทำกิริยาหน้าไม่อายต่อหน้าแซคคารี่! เขาคิดว่าฉันจะไม่กล้าปะทะกับเขางั้นเหรอ?

ฉันคว้าแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา และขว้างไปที่เขา ทว่าแซคคารี่ก็ปัดป้องการโจมตีของฉันไว้ ในตอนนั้น หัวใจของฉันก็ท่วมท้นไปด้วยความโกรธ!

ดิกสันรีบลุกขึ้นและพยายามจะทำให้ฉันใจเย็นลง “อย่าไปโกรธพวกเขาเลย แคโรไม่ใช่แม่มด แคโรเป็นภรรยาของฉัน!”

ทันใดนั้น ใบหน้าฉันก็เต็มไปด้วยน้ำตา พร้อมกับความโกรธที่เพิ่มขึ้น ฉันเหลือบมองแซคคารี่ด้วยสายตาเยือกเย็น ก่อนจะถามเขาด้วยเสียงขมขู่ “คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจะปกป้องพวกเขา?”

แซคคารี่ตอบฉันด้วยความเย็นชา และความเงียบ!

ฉันเดือดดาล และคว้าแก้วไวน์อีกอันที่อยู่บนโต๊ะ ก่อนจะขว้างใส่อดีตนายท่านฮูลอีกครั้ง! ถึงอย่างนั้น ร่างสูงก็รับมันไว้ได้อย่างง่ายดาย และเขวี้ยงมันลงกับพื้น!

เพล้ง!

ในตอนนั้น แก้วก็แตกและมีเศษแก้วกระจายอยู่เต็มพื้น

“แคโรไลน์ เธอกล้าดียังไง?” จู่ ๆ โมนาก็พูดออกมาอย่างเยือกเย็น

ยาราด่า “เธอหุบปาก!”

โมนาหุบปากในทันที!

ในตอนที่ความตึงเครียดเพิ่มมากขึ้น โจชัวร์รีบหยุดฉันไว้ด้วยการโอบเอวฉัน “เบล อย่าโกรธเลย เราไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ!”

น้ำตายังคงไหลอาบแก้มฉัน ฉันมองไปที่แซคคารี่และตะเบ็งเสียง “ไปให้พ้น!”

แซคคารี่ยืนอย่างมั่นคงอยู่ด้านหน้าอดีตนายท่านฮูลในท่าทางที่ปกป้อง

สามีฉัน...

เขาคือแซคคารี่ที่ไม่เข้าใจฉัน เขาไม่แคร์ฉันอีกแล้ว!

แม้ฉันจะขโมยตระกูลชิคมาจากเขา เขาก็ไม่เคยสืบสวนเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าฉันหย่ากับดิกสันมานานแล้ว!

ทำไมเขาถึงไม่ใส่ใจอะไรเลย?!

ฉันปิดปากเงียบและไม่พูดอะไร

โจชัวร์รีบพูดแก้ “สามีเก่า!”

“หืม? ฉันจะไปชอบผู้หญิงที่ผ่านการหย่าร้างมาได้อย่างไร?”

ฮ่า ๆ! กลับกลายเป็นนั่นคือความรู้สึกที่แท้จริงของเขา เขาไม่เคยสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงมาก่อน!

โจชัวร์กระชับแขนที่โอบรอบเอวฉัน เพื่อป้องกันฉันจากการกระทำที่หุนหันพลันแล่น ไม่เพียงเท่านั้น เขาก็เตือนแซคคารี่ “พี่รอง ระวังคำพูดของพี่กับผู้หญิงหน่อยนะครับ ในท้ายที่สุดก็ยังมีหนทางให้เดินไปอีกยาวไกล อย่าทำให้ตัวของพี่ต้องเสียใจในคำพูดของตัวเองในอนาคต!”

แซคคารี่มองไปที่โจชัวร์อย่างเย็นชา คนข้างหลังยิ้มกว้างด้วยรอยยิ้มเหน็บแนม และพึมพำ “พี่รอง แล้วในอนาคตพี่จะต้องขอบคุณผม!”

แซคคารี่สั่งอย่างเย็นเยือก “โจชัวร์ พาเธอออกไป!”

“พี่พูดเล่นเหรอ? ผมไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น!”