หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 645

แซคคารี่ออกจากห้องพักไป ฉันเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา เเต่น่าจะมีร้านอาหารไหนเปิดในตอนเที่ยงคืนกันนะ?

ฉันไม่แน่ใจจึงอดทนรอที่ห้องพัก สามสิบนาทีหลังจากนั้น แซคคารี่ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมกับกล่องสีฟ้าอยู่ที่มือขวา เเละนมอีกหนึ่งแก้วที่มือซ้ายของเขา

เขาส่งนมมาให้ฉัน ฉันรู้สึกได้ว่ามันยังคงอุ่นอยู่ เเละในตอนที่ฉันกำลังจะเปิดฝาเพื่อจิบมันนั้น ฉันก็เห็นเขาเปิดกล่องอาหาร

มันคือซุปซี่โครงหมูตุ๋นกับข้าวเปล่าอีกหนึ่งถ้วย

แซคคารี่เทซุปลงบนข้าวแล้วส่งมาให้ฉัน ฉันคืนแก้วนมกลับไปให้เขา เเล้วรับข้าวมาทานจนหมดในสองนาที

เห็นฉันรีบกลืนข้าว เขาจึงถามขึ้น “เธอหิวขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ฉันส่งชามกลับไปให้เขา “ใช่ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน! มีแค่ดื่มนมไปหนึ่งเเก้วเมื่อตอนบ่ายนี้ ขอข้าวอีกชามได้ไหม?”

แซคคารี่ส่งข้าวที่เหลืออีกครึ่งชามมาให้ฉัน

หลังจากทานเสร็จ ปากของฉันก็เคลือบไปด้วยน้ำมัน แซคคารี่จึงยื่นทิชชู่มมาให้ฉันเเล้วบอก “เช็คปากหน่อย”

ฉันรับทิชชู่มาเช็ดตรงมุมปาก

แซคคารี่เก็บกล่องอาหารแล้ววางไว้ข้าง ๆ หลังจากนั้น เขาก็พูดขึ้นอย่างใจเย็น “นอนพักต่อเถอะ ค่อยกลับบ้านตอนเช้า”

แซคคารี่คนนี้ช่างอ่อนโยน ยิ่งในวันวานที่แสนล้ำค่า

มันเหมือนราวกับว่าเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน!

ฉันเกิดรู้สึกสับสนขึ้นมา เป็นไปได้ไหมว่าความทรงจำของเขากลับคืนมาเเล้ว?!

จะโทษว่าสิ่งนี้เป็นความผิดของฉันก็ไม่ได้ เนื่องจากสองปีที่เเล้ว ดิกสันเคยหลอกฉันว่าเขาความจำเสื่อม ฉันเลยยังรู้สึกชอกช้ำกับมันอยู่!

ฉันสำรวจดูแซคคารี่อย่างละเอียดถี่ถ้วน เขานั่งลงบนโซฟาโดยไม่ได้หลับพักผ่อน เเต่เขากลับหยิบหนังสือที่อยู่บนโต๊ะมาเปิดดูผ่าน ๆ เเทน ฉันสามารถเห็นชื่อหนังสือนั้นได้จากมุมไกล ๆ!

ฉันเลื่อนสายตาของฉันอย่างสงสัย และถามเขาออกไป “งั้นฉันนอนละกัน”

ฉันปิดตาลง แต่กลับรู้สึกข่มตาหลับอย่างยากลำบาก ตอนที่ฉันลืมตาขั้นมาอีกครั้ง ฉันเห็นว่าแซคคารี่นอนพิงไปที่โซฟาพร้อมกับตาของเขาที่ปิดลง ฉันเดินลงจากเตียงอย่างเงียบ ๆ แล้วเอื้อมไปหยิบหนังสือข้างตัวของเขา

The French Lieutenant's Woman

ฉันบังเอิญอ่านหนังสือเล่มนี้มาก่อน

ฉันเกลี่ยนิ้วบนปกหนังสืออย่างบางเบา แม้กระทั้งลายมือภาษาอังกฤษของเขายังงดงามมาก ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับตัวเองเบา ๆ จู่ ๆ เสียงที่นุ่มนวลก็ดังขึ้นมาจากด้านข้าง “เธอหัวเราะเรื่องอะไรอยู่?”

ฉันเอียงหัวเเล้วพูด “ลายมือภาษาอังกฤษของคุณสวยมากเลยค่ะ”

ดวงตาใสของแซคคารี่นั้นน่าดึงดูดเสมอมา ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังสามารถเห็นเงาสะท้อนการกระทำของทั้งหมดของฉันในสายตาของเขา!

ฉันถามเขาอย่างสงสัย “คุณเป็นคนเขียนมันเหรอ?”

“ใช่ ฉันเขียนมันไว้ในอดีต”

ฉันเเกล้งทำเป็นไม่รู้เเล้วถามเขากลับไป “มันเเปลว่าอะไรเหรอคะ?”

เขาขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “เธออ่านไม่ออกเหรอ?”

ฉันแกล้งแสดงละครเเล้วพูดกลับไป “คุณคงจะไม่เชื่อสิ่งนี้ เเต่ฉันเรียนไม่จบมอปลาย ฉันไม่มีความรู้ แถมยังมาจากพื้นเพที่ไม่ดีนัก ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเป็นหญิงที่หย่ากับสามีมา เพราะฉะนั้น ฉันคงไม่คุ้มค่าที่จะถูกรัก—”

ฉันหยุดลงตอนที่เห็นรอยยิ้มฉายขึ้นในเเววตาของเขา ในขณะที่เขากอดอกมองฉัน

“พูดต่อสิ” เขาเอ่ย