หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 648

ฉันกลับไปที่คอนโดเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดโค้ทหนา ตอนเเรกฉันวางแผนจะไปรับราฟที่ฝรั่งเศสด้วยตัวของฉันเอง เเต่หลังจากที่ครุ่นคริดเเล้ว ฉันตัดสินใจบินไปหาซัมเมอร์ที่ไอซ์เเลนด์แทน มันไม่สำคัญว่าฉันจะไปที่ไหนเนื่องจากฉันไม่อยากอยู่ที่เมืองอู๋ หรือพบหน้าเเซคคารี่ในตอนนี้

ฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร เเม้กระทั่งกับผู้ช่วยของฉัน และซื้อตั๋วเครื่องบินไปไอซ์เเลนด์พร้อมกับส่งข้อความหาซัมเมอร์ในขณะที่ฉันอยู่บนเครื่อง เธอตอบฉันกลับมาด้วยความตกใจ

[ซัมเมอร์: ฉันจะไปรับเธอที่สนามบินนะ!]

ฉันตกละลึงตอนที่ฉันไปถึงที่สนามบิน ฉันไม่คิดว่าจะเจอชาร์ลสที่นั่นด้วย!

ตอนที่เขาเห็นฉันปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ขมวดบนใบหน้า เขารีบหยิบมือถือของเขาออกมาโทรหาเเซคคารี่ เขาถาม “นายเป็นห่วงผู้หญิงของนายบ้างหรือเปล่า?”

ฉันได้ยินน้ำเสียงที่เย็นเยือกจากปลายสายอย่างชัดเจน “เธออยู่ที่ไหน?”

“ไอซ์แลนด์”

ชาร์ลสกดตัดสายทันทีที่เขาพูดจบ แต่ฉันกลับเป็นคนที่ตะลึงกับสิ่งนั้นเเทน ฉันไม่คาดคิดว่าแซคคารี่จะค้นพบการเดินทางมาที่นี่ของฉันเนื่องจากที่ฉันไม่ได้บอกใครเลยหลังจากที่บินมาถึงไอซ์เเลนด์!

ยิ่งไปกว่านั้น ได้ยินคำพูดจากแซคคารี่ทำให้ฉันมั่นใจหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าความทรงจำของเขากลับคืนมาเเล้ว คิดได้แบบนั้น หัวใจของฉันก็ท่วมท้นไปด้วยความโกรธ

ฉันตะคอกชาร์ลส “จุ้นจ้าน!”

ชาร์ลสอารมณ์ไม่ดี เขาคำรามใส่ฉันแล้วรีบถามซัมเมอร์ทันที “ซัมเมอร์ ฉันมีตัวเลือกสองตัวเลือกให้เธอ ข้อหนึ่ง เธอกลับไปกับฉันดี ๆ ข้อสอง ให้ฉันโปะยาสลบเธอกลับไป!”

ไร้สาระสิ้นดี! นั่นเรียกว่าเป็นตัวเลือกงั้นเหรอ?!

มันคือการบังคับให้ซัมเมอร์กลับไปด้วยนั่นเอง!

ซัมเมอร์มีท่าทางที่สงบนิ่ง ฉันเดินเข้าไปยืนข้างเธอ เเละได้ยินเธอพูดอย่างไร้ความเกรงกลัว “ใบหน้าของฉันยังฟื้นตัวได้ไม่เต็มที่ ฉันจะไม่กลับไปกับคุณ เเละต่อให้ฉันต้องกลับไป ฉันก็จะไม่กลับไปกับคุณ!”

ซัมเมอร์ไม่ได้พูดอ้อมค้อม สายตาของชาร์ลสมืดมนขึ้นทันที เขาก้าวขึ้นมาข้างหน้า และซัมเมอร์ก้าวเท้าถอยหลังในขณะที่เธอเกี่ยวเเขนฉันไว้อยู่ จากนั้นเธอก็พูดความจริงอันเเสนโหดร้ายให้เขาฟัง “ฉันไม่เเน่ใจว่าคุณมาหาฉันทำไม และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าคุณคิดอย่างไรกับฉันในจุดนี้! คุณยังจะให้ฉันรับฟังคุณหลังจากเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นอีกงั้นเหรอ? คุณอยากให้ฉันกลับไปอยู่เคียงข้างคุณในฐานะคนรักอีกเหรอ? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เเละฉันก็ไม่เเคร์! เราควรเว้นระยะห่างของเราเพราะคุณก็มีคู่หมั้นของคุณ ส่วนฉันก็มีสามีของฉันเเล้ว!”

คำพูด ‘สามี’ ยิ่งตอกย้ำชาร์ลส สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเเดงเข้มตอนที่เขาพูดใส่ซัมเมอร์ “หุบปากซะ อย่าทำให้ฉันโกรธ!”

“คุณยังคงชอบกดขี่คนอื่นเหมือนอย่างเคยนะ! คุณจะทำตัวเเบบนี้กับฉันได้ถ้าเป็นเมื่อก่อนเพราะฉันรักคุณ เเต่ตอนนี้คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำเเบบนี้ไม่ทราบ?”

บลูสันจะปล่อยซัมเมอร์ไปจริง ๆ หรือเปล่านะ?!

หลังจากที่ชาร์ลสจากไป ซัมเมอร์ก็พิงมาที่ฉัน เธอพึมพำเบา ๆ “ฉันไม่เคยพูดจาโหดร้ายเเบบนั้นกับเขามาก่อนเลย”

“ซัมเมอร์ เขามีเหตุผลของเขานะ”

ถึงเเม้ว่านั้นจะเป็นเหตุผล เเต่ชาร์ลสก็ยังเป็นฝ่ายที่ผิดอยู่ดี

ซัมเมอร์ถอนหายใจเเละพูดออกมา “ฉันไม่แน่ใจว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องทำเเบบนั้น เเต่ฉันก็เข้าใจเขานะ เขาโหดเหี้ยมกว่าดิกสัน เเละคงจะไม่ปล่อยฉันไปง่าย ๆ หรอก”

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก เธอมีบลูสันคอยดูเเลเธอนี่”

ตอนที่ฉันพูดถึงบลูสัน สายตาของซัมเมอร์ก็อ่อนโยนขึ้นทันที เธอหันหลังกลับเเล้วต้องตัวเเข็งทื่อ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นเบา ๆ “บลูสัน!”

ฉันหันหลังกลับไปแล้วพบกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในชุดสูทสีดำ เขาดูน่าตกตะลึงอย่างมากเมื่อเทียบกับเเซคคารี่เเล้ว ตัวของเขาฟุ้งไปด้วยความเยือกเย็นเเละความสง่างาม เขามองไปที่ซัมเมอร์อย่างสงบเเล้วถามเธอ “กลับบ้านไหม?”