หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 67

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ฉันก็ไม่สามารถเข้าใจคำว่ารักได้

แคโรไม่ได้ตอบกลับข้อความของลอเรน หญิงสาวนอนไม่หลับแม้ว่าจะเที่ยงคืนกว่าแล้ว ทว่าไม่นานนักฝนก็ตกลงมา เมืองอู๋เป็นเมืองที่มีฝนตกอยู่เสมอ และแทบจะไม่พบเจออากาศร้อนเลย ทำให้บรรยากาศในเมืองดูน่าหดหู่มากกว่าแจ่มใส

แต่ฉันชอบที่มันเป็นแบบนี้

ที่นี่คือเมืองที่มีพ่อกับแม่ของฉัน ต้นกำเนิดของตระกูลชอว์

เวลาล่วงเลยไปเกือบตีสี่ ฉันถึงเคลิ้มหลับไป และรู้สึกเวียนหัวอย่างมากเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสาย

บางครั้งฉันคิดว่าการตื่นขึ้นมากินยานั้นเป็นอะไรที่ยากเย็นเหลือเกิน รวมทั้งการใส่ชุดเดรสสีทองตัวจิ๋วนี่อีก

ซัมเมอร์เคยพูดกับฉันว่า ฉันใช้ชีวิตหรูหราอย่างกับเดินอยู่บนพรมแดงตลอดเวลา

พร้อมทั้งเคยถามอีกว่า “แคโร ใช้ชีวิตแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง?”

ฉันเหนื่อย แต่ฉันชินกับการใช้ชีวิตแบบวิลิศมาหราไปแล้ว

เธอใช้ชีวิตอย่างหรูหรามากขึ้นในตลอดสามปีที่ผ่านมาก็เพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างดิกสัน

แต่เมื่อลบเครื่องสำอางออก ก็ทำให้เห็นความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถย้อนกลับไปในช่วงเวลาเหล่านั้นได้อีกแล้ว

มือเรียวคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พลันกดส่งข้อความหาเลขาคนสนิท ในยามที่สบตากับตัวเองในกระจก ฉันก็จับต้องมองรอยแผลเป็นที่ยากจะลบเลือนนั่นอีกครั้ง มีเพียงแค่เครื่องสำอางเท่านั้นที่จะปกปิดมันได้ ฉันแต้มรองพื้นลงไปพลางเกลี่ยเบา ๆ เพื่อความเนียน

เมื่อจัดการกับใบหน้าเสร็จ รถของเลขาก็มารอรับฉันที่ด้านล่างแล้ว ร่างเล็กเดินมายังตู้รองเท้า ก่อนจะหยิบส้นสูงสีทองสวยที่ไม่สูงมากมาใส่เข้าคู่กับเดรสตัวสวย

ฉันยังรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีเข็มทิ่มทุกครั้งที่ก้าวเดิน อาการบาดเจ็บจากข้อพลิกเมื่อคืนยังคงอยู่และเจ็บจนแทบทนไม่ไหว

สภาพร่างกายในตอนนี้ทำให้ฉันต้องสั่งให้ลูกน้องขับรถไปรับรับส่งชั่วคราวเสียแล้ว

ชีวิตทำงานของแคโรไลน์ ชอว์ นั้นวุ่นวายยิ่งกว่ามหาเศรษฐีหรือนักธุรกิจพันหลาย ในช่วงเช้าฉันจะต้องจัดการกับเอกสารและธุรกิจบางตัวที่ละมือไประหว่างพักรักษาตัว และเมื่อเข้าสู่บ่ายเลขาคนเก่งก็ไม่ลืมเตือนเธอเกี่ยวกับการประชุมกับเลวิส คอปเปอเรชั่น

แคโรยิ้มพลางเอ่ย “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปถึงในอีกซักพัก”

เหตุการณ์ที่เวนดี้ออกจากห้องประชุมไปในคืนนั้นเป็นเพราะฉันไปสาย และมันความผิดของฉันคนเดียว แต่ถึงแม้ว่าฉันจะไปทัน เธอก็จะยกเลิกการประชุมครั้งนั้นอยู่ดี

แคโรมีความรู้สึกว่าพวกเขาจะต้องยกเรื่องนี้มาเป็นอีกหนึ่งประเด็นในการพูดคุยขณะประชุม เพราะนอกจากจะเชิญตระกูลคอนเนอร์มาแล้ว พวกเขายังเชิญตระกูลเกร็กมาด้วย

หรืออีกหนึ่งเหตุผลก็เพื่อประกาศศักดาให้ทุกตระกูลในที่ประชุมได้เห็น และรวมทั้ง ชอว์ คอปเปอเรชั่น ด้วยเหรอ?

ทว่าดูเหมือนคุณเลขาของฉันจะทนไม่ไหวเสียแทน “ไม่เป็นไรหรอกครับ ท่านประธานชอว์ของเราเป็นคนใจกว้าง เราถึงคติว่าหมากัดอย่ากัดตอบ ใช่ไหมครับ?”

ใบหน้าของเจนนิเฟอร์เปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันควัน “ไอ้คนชั้นต่ำ แกลองพูดอีกทีซิ?”

ฉันยิ้มบางพลางมองไปที่เธอ “คุณแน่ใจเหรอคะว่าอยากจะได้ยินเราด่าคุณอีกรอบ?”

เจนนิเฟอร์กระทืบเท้าอย่างโมโห “นี่แก!”

เวนดี้รีบพุ่งออกไปคว้าแขนของเจนนิเฟอร์ไว้ ก่อนเอ่ย “ถ้าเธอไม่รู้จักควบคุมตัวเอง ครั้งหน้าฉันจะไม่พาเธอด้วยแล้วนะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเจนนิเฟอร์ก็ยอมเดินกลับไปนั่งลงตรงที่นั่งของตน

ดูเหมือนว่าเธอจะกลัวเวนดี้นะ

เวนดี้ปลอบเจนนิเฟอร์พักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะยืนขึ้นเอ่ยปากกับฉันด้วยรอยยิ้ม “ประธานชอว์ เชิญนั่งค่ะ”

หญิงสาวเดินไปยังที่นั่งก่อนจะปรายตาไปยังชายบนรถเข็นคนนั้น ทว่าสายตาของเธออาจจะเปิดเผยเกิดไปทำให้เขาสบตาเธอกลับพร้อมขมวดคิ้ว แคโรยิ้ม ก่อนทักทาย “สวัสดี โจเซฟ”