หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 679

มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากมาก!

ยิ่งไปกว่านั้น แซคคารี่ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับฉันเลย…

เเต่ฉันก็เข้าใจการกระทำของเขา

ท้ายที่สุดเเล้ว ฉันอยู่ฝั่งหนึ่ง ส่วนเเม่ของของเขาก็อยู่อีกฝั่งหนึ่ง

เขาต้องตกอยู่ในสถานการ์ณที่ยากลำบากเหมือนกัน

ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังคงเเอบรู้สึกเสียใจอยู่ดี!

ฉันรีบเดินลงมาข้างล่างเเล้วนั่งลงบนโซฟา ฉันไม่รู้จะจัดการกับเรื่องอย่างไร เนื่องจากสเตลล่าเป็นฆาตกรที่ฆ่าเเม่ของฉัน!

ฉันไม่อยากสืบสวนเธอ

เพราะฉันมั่นใจกับมันมาก!

ฉันไม่สามารถทนกับเเม่ของเเซคคารี่ได้!

ฉันจะเผชิญหน้ากับเธอได้อย่างไรกันล่ะ?!

ฉันนั่งลงที่โซฟาเป็นเวลานานเเต่ก็ยังคิดหาวิธีที่จะจัดการกับเรื่องนี้ไม่ได้เลย เเซคคารี่ต้องมีความรู้สึกเดียวกันกับฉันเเน่!!

แต่วอลเลซจะรับรู้เรื่องนี้ไม่ได้!

เขาวิตกกังวลเเละเต็มไปด้วยความไม่เเน่นอน เขาน่าจะทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง!

หรือไม่ก็มองเเซคคารี่เป็นศัตรูไปเลยก็ได้!

ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาวอลเลซ

เขารับสายอย่างงุนงง “มีอะไรให้ช่วยเหรอ?”

“วอลเลซ คนรับใช้อยู่ที่ไหน? ฉันลืมของบางอย่างไว้ที่ปราสาท ช่วยส่งมือถือไปให้เขาหน่อยได้ไหม ฉันจะบอกให้เขาไปหาให้ฉันหน่อยน่ะ!”

วอลเลซส่งมือถือไปให้คนรับใช้

คนรับใช้ตอบรับเป็นภาษาอังกฤษทันที “คุณชอว์”

ฉันบอกเขา “ไปที่ห้องของฉันหน่อย!”

“ได้ครับ ผมกำลังไปเดี๋ยวนี้”

สองนาทีหลังจากนั้น เสียงของคนรับใช้ก็ดังขึ้นที่ปลายสายอีกครั้ง “คุณชอว์ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องเเล้วครับ คุณอยากให้…”

ฉันถามเเทรกเขา “วอลเลซอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่า?”

ฉันพูดในขณะที่ร่างกายของฉันยังคงเเข็งทื่ออยู่ “เเม่ของคุณส่งข้อความมาหาว่าเธออยากพบคุณ ทำไมคุณถึงไม่ไปพบเธอล่ะคะ?”

แซคคารี่รู้ว่าฉันเเอบดูมือถือของเขาหลังจากที่เขาได้ยินฉันพูดแบบนั้น!

เขายื่นมือของเขาออกมาทัดผมของฉันที่ข้างหูเเล้วพูดอย่างอ่อนโยนแต่ก็เเฝงไปด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความรู้สึก “ฉันไม่อยากไปพบเธอเเละก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำเเบบนั้นด้วย”

ฉันเรียกชื่อเขาเบา ๆ “เเซคคารี่”

เเซคคารี่เป็นคนฉลาด เขาจึงรู้ว่าฉันรู้อะไรบางอย่าง เขาสัมผัสใบหน้าของฉันอย่างเเผ่วเบาเเล้วถามขึ้น “ว่าไง?”

“เธอฆ่าเเม่ของฉันหรือเปล่าคะ?”

แซคคารี่ตอบกลับมาโดยไม่หลบซ่อนอะไรเลย “ใช่ เป็นเธอเอง”

จู่ ๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกต่อไป!

ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันจะต้องเจ็บปวดไม่ว่าฉันจะพูดอะไรออกไปก็ตาม

ฉันร้องไห้อย่างเงียบ ๆ เเซคคารี่จึงถามออกมาหลังจากที่เขาเห็นฉันร้องไห้ “เบล เธอโทษฉันกับเรื่องนี้หรือเปล่า?”

ฉันส่ายหัวเเล้วพูดกลับไป “มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยค่ะ”

ฉันเป็นผู้ใหญ่ที่คิดได้ว่าอะไรถูกอะไรผิด!