หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 681

ฉันอยากทรมานสเตลล่าโดยการใช้ความรู้สึกเธอ!

ฉันอยากใช้พ่อเเท้ ๆ ของฉันทำร้ายความรู้สึกของเธอ!

เเต่สิ่งเหล่านั้นก็เป็นเเค่ความคิดของฉันเท่านั้น!

ฉันทำอะไรไม่ได้ถ้าเเซคคารี่ยังอยู่ที่นั่นด้วย!

เพราะอย่างไรเเล้ว เธอก็เป็นเเม่เเท้ ๆ ของเขา!

ไม่ว่าเธอจะทำเรื่องเลวร้ายขนาดไหน เธอก็ยังเป็นคนที่ให้กำเนิดเเซคคารี่มาอยู่ดี

ฉันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก!

แซคคารี่มีสีหน้าเย็นชา ตอนที่เขาเห็นว่าฉันเศร้าเเค่ไหน เขาลูบมือของฉันราวกับต้องการจะปลอบโยนฉัน

จู่ ๆ ฉันก็ลุกขึ้นยืนจากอ้อมกอดของเขาเเล้วพูดขึ้น “ฉันจะไปหาเด็ก ๆ ค่ะ”

เเซคคารี่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน “ฉันจะไปกับเธอด้วย”

ฉันปฏิเสธเขาอย่างไม่รู้ตัว “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่อยู่ที่นั่นนานหรอก เพราะว่าจะไปเยี่ยมซัมเมอร์ที่ร้านน้ำชาหลังจากนั้น”

ฉันปฏิเสธเเซคคารี่อย่างอ้อม ๆ

เเซคคารี่เม้มปากเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น

ฉันเดินขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้องเเล้วออกจากบ้านมา ฉันรู้สึกตะลึงเมื่อเห็นลีโอ เพราะว่าฉันไม่ได้เห็นเขามานานเเล้ว ฉันเลยถามกลับไป “วันหยุดนายจบลงเเล้วเหรอ?”

ลีโอพยักหน้า “ใช่ครับ มันจบลงเเล้ว”

ดวงตาของลีโอนั้นเงียบงันเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

ฉันถามเขาพร้อมกับรอยยิ้ม “นายได้ไปเจอเธอหรือเปล่า?”

ลีโอมองมาที่ฉันอย่างงุนงง “อะไรนะครับ?”

“ผู้ช่วยชัคบอกว่านายไปเจอกับผู้หญิงที่นายรักน่ะ”

ฉันหักหลังชัคอย่างไม่ลังเลเลย!

ลีโอตอบฉันกลับมาอย่างลังเล “ผมพบเธอเเต่มันก็ไม่ได้เป็นสถานการณ์ที่ดีสักเท่าไหร่ เเต่ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นเรื่องปกติ เราต้องรอดูต่อไปว่าจะเป็นอย่างไรครับ”

ใบหน้าของลีโอไม่ได้ฉายเเววของความสุขอยู่เลย

ฉันอยากจะถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เเต่ฉันก็รู้ว่าเขาคงไม่บอกฉันหรอก เพราะท้ายที่สุดเขาคงจะบอกฉันเอง ถ้าเขาอยากให้ฉันรู้!

อีกทั้งฉันก็ไม่มีอารมณ์ที่อยากใส่ใจคนอื่นในตอนนั้นสักเท่าไหร่

ฉันเดินทางมาถึงปราสาทของตระกูลชอว์ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เเม่ถามฉันอย่างสงสัยตอนที่เธอเห็นฉัน “สองสามวันนี้ลูกไปไหนมาเหรอ?”

[ซัมเมอร์: ฉันจะไปถึงที่นั่นอีกไม่กี่นาที]

เอฟวาเนสชงชามาให้ฉัน ฉันนั่งอยู่ที่ข้างหน้าต่างสักพักในขณะที่อุ้มเเมวพันธ์บริติช ช็อตแฮร์ไปด้วย จากนั้นจู่ ๆ ฉันก็มองเห็นคนที่หน้าคุ้น ๆ ผ่านทางหน้าต่าง ไม่ใช่เเค่คนเดียว เเต่เป็นถึงสองคนที่คล้ายกัน!

ทำไมดิกสันกับเเลนซ์ถึงมาอยู่ที่นี่กันนะ?!

ฉันประหลาดใจเเต่ก็ไม่ได้ออกไปทักทายพวกเขาข้างนอก ฉันเห็นเเลนซ์จูงมือดิกสันเดินอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขายังไม่มีจุดหมาย เเละยังไม่รู้ว่าพวกเขากำลังไปไหน

ฉันหยิบมือถือออกมาส่งข้อความหาเเลนซ์

[เเคโรไลน์: นายกำลังมองหาอะไรอยู่?]

แลนซ์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาดูที่ข้อความ สายตาของเขามองมายังร้านน้ำชาน้องเเมว ชายหนุ่มยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยนตอนที่สายตาของเขาสบกับสายตาของฉัน เขาตอบข้อความกลับมา

[เเลนซ์: ฉันพาดิกสันมาเดินเล่น]

ฉันยกยิ้มเเล้วหยุดความสงสัยของฉัน

เเลนซ์ส่งข้อความมาให้ฉันอีกครั้ง

[เเลนซ์: ยาราบอกว่าเธอกับซัมเมอร์เปิดร้านน้ำชาน้องเเมว ฉันมองไปผ่าน ๆ ตอนที่เธอส่งข้อความมาหา ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ที่นี่]

ฉันรู้จักเเลนซ์มาหลายปีเเละเราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เเต่พวกเราก็เหมือนกับเพื่อนเก่าซึ่งมันทำให้เรารู้สึกปลอดภัย