หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 695

มันเป็นจดหมายสั้น ๆ

‘นี่เป็นปีที่สิบสองของการได้รักเธอ และปีที่สามที่ได้แต่งงานกับเธอ ฉันดีใจมากที่เธอกลายมาเป็นภรรยาของฉัน ฉันช่างโชคดีที่ได้กลายเป็นสามีของเธอ ถึงอย่างนั้นฉันก็รักเธอไม่ได้ไปตลอด!’

‘โซอี้ ความทรงจำของฉันเริ่มแย่ลงแล้ว หมอบอกว่าในอีกไม่นานฉันจะลืมผู้คนรอบ ๆ ตัวฉันไป บางทีอาจเป็นคืนนี้ หรืออาจเป็นพรุ่งนี้ บางทีอาจเป็นหลังจากที่ฉันออกจากห้องลับนี้ไป’

‘ฉันกลัวเหลือเกิน ฉันกลัวว่าจะต้องหลงลืมเธอไป’

‘ฉันคิดว่าฉันจะสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ แต่ช่างเคราะห์ร้าย...’

‘ฉันไม่สามารถหลบหนีโชคชะตาไปได้’

‘โซอี้ หลังจากที่ฉันหลงลืมเธอไป ฉันอาจจำเธอไม่ได้อีกแล้ว และอาจลืมทุกคนในครอบครัวไป ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถให้ใครรู้เรื่องนี้ได้ รวมถึงเธอด้วย! ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็คือหัวหน้าของตระกูลชิค ภารกิจและความรับผิดชอบของฉันไม่อนุญาตให้ฉันเป็นคนที่อ่อนแอ’

‘ขอโทษนะโซอี้’

‘ฉันจะไปพบเธอ และรู้จักเธออีกครั้ง’

‘เชื่อใจฉันนะ ฉันจะไม่มีวันทำให้เธอผิดหวัง’

ฉันเปิดจดหมายฉบับอื่นที่อยู่ในซอง จดหมายทั้งหมดนั้นเกี่ยวกับสเตลล่า อย่างไรก็ตาม จดหมายฉบับแรกที่ฉันเปิดอ่านคือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ท่านเขียน เวลาที่ลงประทับไว้คือตอนปีที่สามหลังจากที่ท่านแต่งงานกับสเตลล่า นั่นหมายความว่าพ่อของฉันไม่ได้เข้ามาในห้องลับแห่งนี้นานกว่าสามสิบปี! นี่มันนานกว่าเวลายี่สิบเจ็ดปีที่เวลกล่าวถึงเสียอีก!

อยู่ ๆ ลีโอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขากล่าว “ไม่แปลกใจเลย ตอนที่ผมช่วยจัดระเบียบข้าวของของอดีตนายท่านหลังจากที่ท่านจากไป ผมเจอไดอารี่เล่มหนาวางอยู่ข้างหมอนของท่าน ในไดอารี่ท่านเขียนชื่อของนาตาเลียเอาไว้ บางทีมันอาจบันทึกเรื่องราวทั้งหมดระหว่างอดีตนายท่านกับนาตาเลียไว้ก็ได้นะครับ แต่ว่าในภายหลังคุณชิคก็ได้นำไดอารี่เล่มนั้นไปที่ฟินแลนด์ด้วยครับ”

ในขณะเดียวกัน จดหมายที่อยู่ในห้องลับพวกนั้นก็เกี่ยวกับอดีตของท่านกับสเตลล่า!

เขาเขียนทุกอย่างที่เกิดขึ้นไว้อย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่แค่ไหน ฉันใช้เวลาอยู่สักพักในการอ่านจดหมายทั้งหมดนั่น และค้นพบคำตอบที่อยู่ในจดหมายฉบับสุดท้าย

‘ฉันเป็นโรคความจำเสื่อมที่ส่งผลให้สูญเสียความทรงจำเป็นระยะ ๆ บางครั้งฉันจำได้ บางครั้งก็ไม่ หลายปีที่ผ่านมาฉันได้เข้ารับการรักษามาโดยตลอด ถึงอย่างนั้นหมอก็บอกว่าอาการของฉันมันแย่ลงเรื่อย ๆ บางทีในอนาคต ฉันอาจจะจำเธอไม่ได้อีกแล้ว!’

พ่อของฉันถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคความจำเสื่อม อย่างไรก็ตาม ท่านเก็บความลับนี้ไว้เป็นอย่างดี โดยไม่มีใครรู้ ไม่มีใครรู้ ไม่แม้กระทั่งเวล คนสนิทที่สุดของท่าน

ท่านเก็บซ่อนความลับนี้ไว้จนชั่วชีวิต เพียงเพราะท่านเป็นผู้นำของตระกูลชิค ท่านจึงไม่สามารถแสดงออกถึงความอ่อนแอแม้เพียงเล็กน้อยให้คนอื่นเห็นได้!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านถึงบันทึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นไว้ในไดอารี่! นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านยังคงจดจำได้ว่าท่านรักคุณแม่ของฉัน! นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมท่านถึงไม่เคยออกจากห้องเลย!

จู่ ๆ ลีโอก็นึกขึ้นได้ และรีบบอกฉัน “นายท่าน มันมีซีดีอยู่ด้วยครับ!”

“นายช่วยเปิดมันได้ไหม?” ฉันถาม

ลีโอรีบออกจากห้องไป และกลับมาพร้อมกับเครื่องเล่นซีดี เขาบอกว่าเราไม่สามารถดูรูปได้ และทำได้เพียงฟังเสียงเท่านั้น!

ลีโอกดปุ่มเล่นซีดี ไม่นานหลังจากนั้น เสียงของสเตลล่าก็ดังขึ้น “พี่ฟอร์ดคะ ฉันได้เรียนหวงเหม่ยโอเปร่าเองที่บ้าน มาให้ฉันร้องให้พี่ฟังสักท่อนดีไหมคะ?”

ในแผ่นเสียงนั้น เสียงของสเตลล่าช่างดูเด็ก และเยาว์วัยเหลือเกิน พร้อมกับความรู้สึกของความขี้เล่น

เสียงอันสงบของผู้ชายตอบเธอ “อืมม”

สเตลล่าเริ่มพูดเจื้อยแจ้วและร้องเพลง แต่มันก็ไม่ได้ดีมากนัก เธอถามเขาอย่างมีความสุข “พี่ฟอร์ด เพราะหรือเปล่าคะ?”

ดูเหมือนเธอต้องการคำชมจากเขา