หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 761

การกระทำของดิกสันนั้นช่าง... ไม่สิ มันไม่ใช่เหตุการณ์นั้น ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงเบลล่า

เมื่อนึกได้เช่นนั้น ฉันก็รีบอธิบายให้แซคคารี่ฟัง “มันอาจจะเป็นรอยที่เบลล่าทิ้งไว้ก็ได้ค่ะ คุณก็รู้ว่าเธอน่ะชอบซน ฉันไม่เคยห้ามเธอเลยตอนที่กัดคอหรือแก้มฉัน ในขณะที่ฉันอุ้มเธอ มันคงเป็นรอยโดยบังเอิญจากเรื่องนั้นค่ะ ฉันคงไม่รู้ตัวถ้าคุณไม่บอกกับฉัน”

เมื่อได้ยินคำอธิบายที่จริงใจจากฉัน เขาก็หยุดถามเรื่องนี้ กลับกัน เขาเอ่ยถาม “ถ้าอย่างนั้น ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงหน้าซีดล่ะ? เธอประหม่าเรื่องอะไร?”

แซคคารี่เก่งเรื่องลอบทำกับดักเหลือเกิน

ฉันสั่นหัว “ฉันไม่ได้ประหม่าค่ะ”

ไม่ว่ามันจะคืออะไร ฉันก็จะไม่ยอมรับเด็ดขาด!

แซคคารี่ลูบหัวฉัน ฉันหอมแก้มเขาด้วยความรัก ก่อนจะรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ จึงจูบคางเขาอีกครั้ง เขาเม้มปากและหัวเราะออกมา “เธอทำอะไรน่ะ?”

ทำไมเขาถึงถามว่าฉันจะทำอะไรในเวลาแบบนี้?!

เบลล่าตื่นขึ้น เธอหันมาและคลานไปหาแซคคารี่ ร้องเรียกหาพ่อของเธอ

ฉันนั่งลงบนเตียงด้วยความกระอักกระอ่วน แซคคารี่อุ้มเบลล่าไว้ในอ้อมแขน และถามอย่างอ่อนโยน “รานีน้อยหิวเหรอ?”

เบลล่าหลับไปหลังมื้ออาหารของเธอ เธอหลับไปไม่ถึง 30 นาทีด้วยซ้ำ แน่นอนว่าเธอไม่ได้หิว ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ร้องเรียกหาพ่อไม่หยุด

แซคคารี่ลุกขึ้น และอุ้มเบลล่าไว้ด้วยมือข้างเดียว ในขณะที่เขาจัดระเบียบชุดให้เข้าที่ด้วยมืออีกข้าง ความเป็นชายของเขาเข้ามาอย่างเต็มกำลังในทันที

ฉันเดินเข้าไปใส่เข็มขัดให้เขา ก่อนจะเดินตามเขาลงไปข้างล่าง เขาอุ้มเบลล่าเอาไว้ ในขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร และกินมื้อค่ำ

น้ำเสียงของฉันอ่อนโยน อ่อนโยนมากพอจนทำให้แววตาของแซคคารี่นั้นนุ่มลึก เขายื่นมือออกมาดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอด ก่อนจะย้ำอย่างแผ่วเบา “อย่ามายั่วยวนฉันในเวลาแบบนี้”

ฉันเงยหน้ามองเขาอย่างไร้เดียงสา และถาม “ฉันทำแบบนั้นเมื่อไหร่กันคะ?”

ลมหายใจที่เย็นเฉียบของแซคคารี่ปะทะเข้ากับริมฝีปากฉัน

“นี่มันอะไรกันเนี่ย?! เบลล่าก็อยู่ที่นั่นด้วย แต่พวกเธอก็ไม่สนใจแม้กระทั่งจะเก็บอาการกันเลย ฮ่า ๆๆๆๆ พวกเธอก็ออกมาเดินเล่นเหมือนกันเหรอ?”

ฉันผละออกจากแซคคารี่ทันที ฉันหันกลับไปและเห็นซัมเมอร์กับบลูสัน ฉันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะถามพวกเขา “ทำไมพวกเธอยังไม่นอนกันอีก? คุณไอคะ ได้โปรดอย่าปล่อยให้เธอ”

ซัมเมอร์รีบตัดบทฉัน “เธอกำลังจะพูดเรื่องไร้สาระอะไรน่ะ?”