หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 765

“ก็ไม่บ่อยนะคะ เรามีพูดถึงมันบ้างแค่บางครั้งเท่านั้น เพราะสุดท้ายแล้ว มันก็… จริง ๆ แล้วมันมหัศจรรย์มากตอนที่ฉันนึกถึงเกี่ยวกับเรื่องในอดีต ใช่แล้วค่ะ มันมหัศจรรย์มากเลยล่ะ! ฉันไม่รู้ว่าฉันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร มันดูเหมือนไม่ใช่ความจริงเลย ไม่อย่างนั้นฉันจะกลายมาเป็นคุณนายชิคได้อย่างไรคะ? คุณนายชิคที่เป็นภรรยาของแซคคารี่ ชิค ใครคือแซคคารี่น่ะเหรอ? เขาก็คือผู้ชายที่แสนวิเศษกับความสามารถที่เหมือนดั่งส่งลงมาจากสรวงสวรรค์ไงล่ะ แถมเขายังปฏิบัติกับผู้อื่นด้วยความเมตตาอีกด้วย จนมาถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเลือกฉันให้มาเป็นภรรยาของเขา! คุณไม่คิดว่าฉันโชคดีมากขนาดไหนคะ? ไม่อย่างนั้นฉันจะมาเจอคุณได้อย่างไรกัน? ฉันนี่โชคดีจริง ๆ เลย!”

คำพูดเหล่านั้นทำให้แซคคารี่ห้ามตัวเองไม่อยู่ และต้องหัวเราะออกมา “เธอรู้ว่าต้องใช้คำหวานมาง้อฉันยังไง เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ อย่างนั้นน่ะเหรอ? มันไม่เป็นอะไรหรอกถ้าเธอไม่พูดถึงมันอย่างโจ่งแจ้ง แต่ฉันยังคงเห็นสีหน้าของเธอตอนที่คุยเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของเธอกับซัมเมอร์ได้ชัดอยู่เลย! และการที่ซัมเมอร์มีสีหน้าโหยหาความหลังแบบนั้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่สตีเฟนจะไม่โกรธ”

ฉันถามแซคเคอรี่อย่างกังวล “ แล้วสีหน้าของฉันเป็นอย่างไรเหรอคะ?”

“มันสำคัญด้วยเหรอ? อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ เห้อ… พวกเธอสองคนนี่ซื่อบื่อกันจังเลยนะ ลืมว่าเรากำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ได้อย่างไร? ถ้าเกิดพวกเธอแอบคุยเรื่องแบบนี้กันในที่เงียบ ๆ มันคงจะยอมรับได้มากกว่านี้”

นั่นเป็นครั้งแรกที่แซคคารี่พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่ช่วยไม่ได้ ซัมเมอร์กับฉันแทบจะไม่เคยคุยกันแบบนั้นเลย เพราะสุดท้ายแล้วเราทั้งสองคนก็คือเพื่อนสนิทกัน แต่ฉันก็ไม่ควรจะให้แซคคารี่รู้เรื่องนี้ เห็นฉันดูกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด จู่ ๆ แซคคารี่เลยถามขึ้น “พวกเธอสองคนได้พูดถึงฉันกับสตีเฟนบ้างหรือเปล่า?”

ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงตกตะลึง “อะไรนะคะ?”

แซคคารี่เป็นคนที่ช่างสังเกต เขาขมวดคิ้วแล้วถาม “คุณนายชิค เธอกับซัมเมอร์ได้ซุบซิบสตีเฟนกับฉันหรือเปล่า? เธอไม่ต้องปฏิเสธมันหรอกนะ สายตาของเธอมันกำลังพูดอีกอย่างหนึ่งอยู่”

ฉันพูดเกี่ยวกับพวกเขาจริง ๆ นั่นแหละ แต่มันก็นานมาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เราก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่ฉันก็จะไม่มีวันยอมรับมันหรอก ฉันหันกลับไปถามเขาแทน “คุณกำลังพูดเรื่องอะไรไร้สาระอยู่กันคะ?”

แซคคารี่สามารถเดาคำตอบออกได้แล้ว แต่เค้าไม่ได้ต้อนฉันจนมุม เขากลับลูบหัวของฉันพร้อมกับพูดอย่างอ่อนโยนแทน “กลับบ้านกันเถอะ เธอกับรานีน้อยต่างใส่เสื้อบาง ๆ ทั้งคู่ เราไม่ควรจะอยู่ข้างนอกนานเกินไป”

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ฉันก็รั้งแซคคารี่ไว้เพื่อคุยต่ออีกสักพักก่อนจะเข้านอน ระหว่างนั้นเขาก็พูดถึงพ่อแท้ ๆ ของเขา…

ใช่แล้วล่ะ แซคคารี่รู้ว่าใครคือพ่อแท้ ๆ ของเขา

ฉันถามเขา “ใครเหรอคะ?”

เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วพูดกลับมา “เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรหรอก เขาหายตัวไปหลายปีก่อนหน้านี้ แม่ของฉันส่งเขาไปต่างประเทศเพื่อให้ซ่อนตัว แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่กลับมาที่นี่เลยตลอดหลายปี”

นั่นก็หมายความว่าลูน่ารู้ว่าใครคือพ่อที่แท้จริงของแซคคารี่มาตลอดน่ะสิ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังห้ามตัวเองไม่ให้ถามเขาต่อได้ “คุณพบที่อยู่ของเขาแล้วเหรอคะ? แล้วคุณยังคงโกรธที่”

แซคคารี่ปฏิเสธ “ฉันไม่โกรธแล้ว ฉันได้สืบสวนเรื่องนี้แล้วก็หวังว่าจะทำให้มันอยู่ในการควบคุมได้”

นั่นเป็นคำตอบที่แซคคารี่ต้องตอบกลับมาแน่นอน!

เขาหยุดสักพักก่อนที่จะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “เขาไม่ค่อยเกี่ยวข้องอะไรมากเท่าไหร่ เราจะไม่ต้องเจอกันในชาตินี้หรอก”

หลังจากที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น ฉันก็หยุดความคิดบ้า ๆ ของฉัน

ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แซคคารี่ก็จากไปแล้ว ฉันเปิดหน้าต่างออกไปเห็นว่าซัมเมอร์ได้ตื่นมาก่อนแล้ว และกำลังปั้นตุ๊กตาหิมะอยู่ที่สนามด้านหน้าอยู่ ข้าง ๆ ของเธอคือสุนัขพันธุ์เยอรมันเชฟเฟิร์ดสองตัว

ฉันตะโกนถามเธอออกไปดัง ๆ “บลูสันออกไปแล้วเหรอ?”

“ใช่ เขากับแซคคารี่ออกไปด้วยกันเมื่อเช้านี้! ฉันเพิ่งจะรู้ว่าสตีเฟนมีบริษัทอีกสาขาอยู่ที่ฟินแลนด์ด้วย แล้วฉันยังได้ยินลีโอพูดว่าวอลเลซอยู่ที่ฟินแลนด์มาตลอดเวลานี้ล่ะ”

ฉันมองไปยังลีโอที่กำลังยืนคุ้มกันอยู่ข้างล่าง “แล้วชาร์ลสล่ะ?”

“ชาร์ลสอยู่ที่เดนมาร์ก”

ทำไมอยู่ดี ๆ ชาร์ลสถึงไปอยู่ที่เดนมาร์กได้ล่ะ?

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินไปคุยกับซัมเมอร์ในสวนแล้วพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของชาร์ลส ฉันยังสั่งให้ลีโอดูแลเด็ก ๆ อยู่ในบ้านเพื่อให้เราทั้งสองคนได้คุยกันในสวน เราเลยจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเราคุยเรื่องนี้กัน

ซัมเมอร์สพูดอย่างตรงไปตรงมา “สิ่งที่ชาร์ลสต้องการนั้นง่ายมาก นั่นก็คือการที่ฉันไปพบกับเขา ตอนนี้เขาก็อยู่ที่เดนมาร์ก ฉันเดาว่าเขาจะแอบเข้ามาในฟินแลนด์! เห้อ ทั้งหมดนั่นก็เป็นเพราะเรื่องเมื่อคืน!”

ชาร์ลสจะไม่ยอมปล่อยเรื่องต่าง ๆ ไปอย่างง่ายดาย!

ฉันแนะนำซัมเมอร์ “เธอจะต้องไม่ไปไหนมาไหนอย่างประมาทนะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวเขามากเลยล่ะ”

ซัมเมอร์บอกว่าเธอกลัวชาร์ลส

ในช่วงหนึ่งของอดีต ชาร์ลสเคยเป็นคนที่เธอเชื่อใจมากที่สุด

จู่ ๆ ฉันก็นึกถึงตอนที่ฉันกับซัมเมอร์ถูกวอลเลซลักพาตัวไป ความเป็นห่วงของชาร์ลสที่มีต่อซัมเมอร์นั้นชัดเจนมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทำทุกอย่างเพื่อที่จะปกป้องเธออีกด้วย

“ได้ครับนายท่าน”

ตอนที่ค่ำคืนกำลังจะเข้ามาถึง จู่ ๆ ลีโอก็รีบวิ่งเข้ามารายงาน “นายท่านไอบอกว่าคุณจาคอปส์หายไปครับ!”

ฉันบังคับให้ตัวเองสงบสติไว้ “เธอถูกลักพาตัวหรือเปล่า?”

“ใช่ครับ แต่เรายังไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร”

ฉันถามกลับไปยังตกตะลึง “นายหมายความว่าอย่างไร?”

“เพราะว่าตระกูลฮูลก็อยู่ที่นี่ด้วยครับ”

ฉันพูดไม่ออก

ฉันรีบโทรหาแซคคารี่ทันที เขาบอกว่าเขารู้เรื่องนี้ก่อนหน้าแล้ว เธอหายตัวไปตอนบ่าย แล้วตอนนี้บลูสันก็ออกตามเธอมาครึ่งวันแล้วด้วย พวกเขาเจอเบาะแสบางอย่าง และตอนนี้กำลังตามรอยมันอยู่

ฉันถามลีโออย่างสงสัย “เธอหายตัวไปในตอนบ่าย แล้วทำไมนายเพิ่งจะมาบอกฉันล่ะ?”

“ขอโทษครับนายท่าน ผมก็ออกไปข้างนอกโดยไม่ได้บอกในช่วงนั้นเหมือนกัน”

ฉันขมวดคิ้วแล้วถามเขากลับไป “นายไปทำอะไร?”

“ผมไปเจอเอ็มมี่มาครับ”

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเอ็มมี่หรือเปล่านะ?

ลีโอดูเหมือนจะเดาออกว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเลยพูดขึ้นมา “คุณฮูลอยู่กับผมตลอดเวลานั้นครับ เธอไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้ครับ! อีกอย่าง เธอก็ไม่มีความเป็นศัตรูกับคุณซัมเมอร์ เพราะฉะนั้น เธอจะไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ครับ!”

ถึงแม้ว่าเอ็มมี่จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่มันก็ยังคงต้องเกี่ยวกับตระกูลฮูลแน่นอน!

ฉันถามลีโอ “ใครคือคนดูแลตระกูลฮูลในตอนนี้?”

“ถึงแม้ว่ามันควรจะเป็นเอ็มมี่ที่ดูแลตระกูลในเบื้องหน้า เธอมีความสนใจในธุรกิจของครอบครัวอยู่เล็กน้อย แต่ว่าคนที่คอยดูแลจัดการเรื่องต่าง ๆ ก็คือนายท่านฮูลครับ”