ชาร์ลสคิดได้แล้วหรือเปล่านะ?!
ฉันส่งเอกสารไปให้ลีโอที่ยืนอยู่ข้างฉัน “เก็บมันไว้”
ตอนที่ฉันกลับไปถึงโรงพยาบาล ซัมเมอร์ก็ได้สติกลับมาแล้ว แต่บลูสันไม่ได้อยู่ที่นั่น สายตาของซัมเมอร์นั้นดูไร้ชีวิตชีวา และฉันก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันเห็นใจกับความเศร้าของเธอ ฉันเลยพูดปลอบเธอในขณะที่กุมมือเธอไปด้วย “ฉันเพิ่งจะไปเจอชาร์ลสมา เขาบอกว่าเขาจะไม่ตามเธออีกต่อไปแล้วนะ! ที่รัก ในที่สุดเธอก็หมดปัญหาสักที”
และในตอนที่ฉันพูดถึงชาร์ลส ร่างกายของซัมเมอร์ก็สั่นเทาขึ้นอีกครั้ง เธอรีบกอดฉันเอาไว้แน่น “ไม่แล้ว ฉันจะไม่พูดถึงเขาอีกต่อไปนะ!”
ซัมเมอร์เงียบต่อไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า
ฉันสงสัยว่าบลูสันไปไหน
ทำไมเขาถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ?!
ฉันอยากจะถามซัมเมอร์ แต่ก็กลัวว่ามันจะไปกระตุ้นบาดแผลในจิตใจของเธอ หลังจากที่พักอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสองชั่วโมง พวกเราก็เดินทางกลับคฤหาสน์
ซัมเมอร์สนอนหลับที่ห้องนอนของเธอ หลังจากที่เธอกลับมาถึงบ้าน ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากจะคุยเกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างในตอนนั้น ฉันเลยปล่อยให้เธอพักผ่อน
ฉันกลับไปที่คฤหาสน์ของฉัน และเห็นว่าแซคคารี่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟา เขากำลังอ่านหนังสือ ในขณะที่ลูกทั้งสองคนกำลังเล่นตัวต่ออยู่ข้างข้างเขาอย่างเชื่อฟัง มันดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะดูแลเด็ก ๆ
ฉันนั่งลงข้างเขาแล้วถาม “บลูสันอยู่ที่ไหนเหรอคะ?”
แซคคารี่วางหนังสือลงแล้วดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอด “เขายังคงอยู่ในเมือง เลขาแยร์บอกว่าเขากำลังเมาหนัก ฉันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา!”
“วันนี้ชาร์ลสรังแกซัมเมอร์ค่ะ” ฉันพูด
แซคคารี่พูดไม่ออก
สีหน้าของเขามืดมนลงทันที
ฉันตอบกลับไปอย่างเศร้าใจ “ซัมเมอร์สกระโดดลงไปในแม่น้ำค่ะ”
“เธอตัดสินใจไม่ได้ ชาร์ลสไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรแบบนั้น ฉันไม่รู้ว่าเขาทำอะไรต่อ หรือเขาจะบังคับซัมเมอร์อีกไหม”
“ไม่หรอกค่ะ วันนี้ฉันเพิ่งไปพบชาร์ลสมา เขาสัญญาว่าเขาจะไม่ตามซัมเมอร์อีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เขาถึงปล่อยวางทุกอย่าง”
แซคคารี่ถามอย่างแปลกใจ “เขาตัดสินใจด้วยตัวของเขาเองเลยหรือเปล่า?”
“ใช่แล้วค่ะ มันควรจะเป็นแบบนั้นนะ”
แซคคารี่พูด “มีบางอย่างดูผิดปกติ”
ฉันเลยถามอย่างกังวล “มีอะไรเหรอคะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ