หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 771

วอลเลซต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงดูราฟ เขาต้องกำลังฝันอยู่แน่ ๆ เลย มันไม่สำคัญว่าเขาสมควรได้รับมันไหม เพราะมันก็ไม่มีเหตุผลให้ลูกต้องพรากจากพ่อแม่ของพวกเขาใช่ไหม?

ยิ่งวอลเลซเป็นคนที่มีสภาพจิตไม่ปกติอยู่ด้วย…

เขาเป็นคนบ้า

ฉันจะไม่ยอมให้เขาเลี้ยงราฟอย่างแน่นอน!

ฉันกังวลว่าฉันจะไปทำร้ายความรู้สึกของเขา ฉันเลยพูดอย่างอ่อนโยน “ราฟยังเด็กอยู่ ฉันจะไม่มีทางให้ราฟกับนาย! แถมฉันก็เป็นแม่ของราฟ ฉันไม่สามารถมอบเขาให้กับนาย หยุดขอร้องอะไรแบบนี้สักที!”

วอลเลซยอมแพ้ “งั้นก็ได้ ฉันมีความไม่พอใจกับแซคคารี่อยู่แล้ว ฉันค่อยสร้างปัญหาให้เขาเรื่อย ๆ แล้วกัน!”

ฉันโกรธขึ้นมา “นายจะทำตัวไม่รู้จักโตแบบนี้ใช่ไหม?”

“ฉันมันไม่รู้จักโตแบบนี้แหละ!”

ฉันเมินเขาแล้วสั่งให้ลีโอจับเขา ลีโอพาเขาขึ้นไปที่เฮลิคอปเตอร์แล้วจากนั้นก็ถามฉันว่าจะให้ส่งเขาไปที่ไหน!

ฉันมองไปยังวอลเลซที่กำลังทำท่าทางไม่รู้สึกรู้สาอย่างเกลียดชัง แล้วพูดกลับไป “ที่ไหนก็ได้ แค่ไม่ต้องให้เขาอยู่ที่ฟินแลนด์ก็พอ!”

ฉันมองไปที่เฮลิคอปเตอร์ก่อนที่มันจะจากไป แล้วจึงตามลีโอกลับไปที่คฤหาสน์ มันไม่ได้มีแสงไฟอยู่ในคฤหาสน์ข้าง ๆ เลย แต่ลีโอบอกฉันว่าบลูสัน ไอ กลับมาที่คฤหาสน์แล้ว ฉันสงสัยว่าพวกเขาเป็นอย่างไรกันบ้าง?

มันมีบ้างเรื่องที่มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่เป็นคนแก้ไขกันได้!

ฉันหวังว่าซัมเมอร์จะดีขึ้นแล้วนะ!

ฉันเห็นลูก ๆ ทั้งสองยังตื่นอยู่ตอนที่ฉันเดินเข้าไปในคฤหาสน์ พวกเขากำลังอยู่กับแซคคารี่ แถมยังดูเชื่อฟังมาก!

ฉันยิ้มแล้วถามแซคคารี่ “พวกเขาร้องบ้างไหมคะ?”

แซคคารี่ตอบ “เบลล่าร้อง”

ฉันถาม “ทำไมเธอร้องล่ะคะ?”

“เธอหิวก็เลยร้อง แต่พี่เลี้ยงเพิ่งจะป้อนนมเธอ พวกเขาน่าจะควรหยุดดื่นนมหลังจากสองเดือนแล้ว ชั่วพริบตาเดียว พวกเขาก็จะอายุครบหนึ่งขวบแล้ว”

ฉันอุ้มเบลล่าขึ้นมาจากพื้น “มันไม่เร็วขนาดนั้นหรอกใช่ไหมคะ?”

“พวกเขาเกิดเดือนสิงหาคม ยังมีเวลาอีกสามเดือนน่ะ”

เด็กทั้งสองคนอายุได้เก้าเดือนแล้ว พวกเขาสามารถคลานไปมาได้อย่างง่ายดาย และบางครั้งพวกเขาก็ยืนขึ้น ราฟเป็นเด็กที่ฉลาด เขาเรียนรู้การเคลื่อนไหวได้เร็วมาก ส่วนเบลล่านั้นค่อนข้างซุ่มซ่าม

แต่ราฟก็ยังคงเงียบมากอยู่เหมือนเดิม

เขาไม่อาละวาดหรือส่งเสียงดัง แต่บางครั้งเขาก็ร้องไห้

แต่เขาก็ร้องไม่นาน

แซคคารี่ยังอยู่ในห้องตอนที่ฉันตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเลยลุกขึ้นมาถามเขา “พี่รอง วันนี้งานไม่ยุ่งเหรอคะ?”

“ชาร์ลสกับวอลเลซถอยไปแล้วล่ะ”

เขาหยุดลงสักพักก่อนจะพูดถึงนายท่านฮูลขึ้นมา “ส่วนตระกูลฮูลนั้น… นายท่านฮูลทำผิด ฉันจึงจะไม่คุยกับเขาจากนี้ต่อไป”

“เขาเป็นคนที่ลักพาตัวซัมเมอร์เหรอคะ?”

“ใช่ ชาร์ลสแลกเปลี่ยนกับเขา”

ฉันขมวดคิ้วแล้วถาม “บลูสัน ไอ จะปล่อยเขาไปไหมคะ?”

“สตีเฟนจะไม่ปล่อยเขาไปหรอก นอกซะจากว่า….”

ฉันถามต่อ “นอกซะจากว่าอะไรเหรอคะ?”

“นอกซะจากว่าตระกูลฮูลจะชดใช้สิ่งที่พวกเขาทำ”

ดูเหมือนว่าบลูสัน ไอ จะเป็นคนเก๋าเหมือนกันนะ

ฉันพูดอย่างกังวล “ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะเป็นอย่างไรกันบ้างจังเลยค่ะ”

แซคคารี่พูดกลับมา “เธอจะหาคำตอบได้นะจากคฤหาสน์ข้างบ้าน”